Jak to jest być matka? Czy kobieta po przejściach powinna mieć dziecko?

Niedługo wychodzę za mąż. Czuję w środku że bardzo chciałabym mieć dziecko. Tylko przed laty wiele przeszłam. Leczyłam się na depresję i napady lękowe. Niby jest ok ale jednak coś w środku czuje.. Ze kiedyś moje życie się zawaliło. Czy taka osoba powinna być matka? Myśli o przeszłości wracają... Nawet myślałamn czy powinnam brać ten ślub. Nie chcę być zła matka. 

Mnie macierzyństwo skonfrontowało z emocjami, których wcześniej nie doświadczyłam. W takim sensie, że "odpalają" mi reaktywne zachowania, zakodowane w moim dzieciństwie. Wcześniej nie miałam do nich dostępu, wyparłam, zapomniałam, nie chciałam pamiętać raczej bo były mniej lub bardziej bolesne. 

Dzieci okazały się moimi najlepszymi nauczycielami, pokazały mi co jest do ukochania we mnie samej.

Gdybym  przed decyzją o dzieciach zadała sobie podobne pytanie jak Ty, i jeszcze chciała podjąć pracę ze sobą, to szybciej moje życie stałoby się lekkie A dzieci mniej by doświadczyły bólu. 

Więc fajnie, że jesteś świadoma tego, że to co przeżyłaś wpłynie na to jaką będziesz matką. Tylko widzę w Tobie postawę, albo-albo (albo bez dzieci albo zła matka). Czarne lub białe. A pomiędzy jest całe spektrum.

Wszystkie strachy z przeszłości zapisane w naszej nieświadomości można "oswoić". Czego Ci życzę.

Ja miałam nieciekawie dzieciństwo, całą ciążę martwiłam się jak to będzie. Wcześniej ciągle rozpamietywalam przeszłość, nie umiałam zapomnieć. Właściwie to byłam przekonana, że dziecko będzie tylko potegowac te uczucia. Całe szczęście tak się nie stało, mówi sie ze dziecko to nie lekarstwo, a dla mnie nim jest. Bardzo rzadko myślę teraz o moim dzieciństwie, a jeżeli już to zaraz przychodzi myśl, że to juz jest nieważne, że moje dziecko wychowuje się w zdrowym domu bez stresu i to mnie bardzo uspokaja 

Być matką to dla mnie coś pięknego, wspaniałego, chociaż też wielka odpowiedzialność. Sama mam dwoje dzieci i nie wyobrażam sobie życia bez dzieci. Twoje dawne choroby są istotne, bo niestety potrafią się odzywać w sytuacji stresu, osłabienia psychicznego, a tych w ciąży może nie brakować, również z uwagi na skoki hormonów. Myślę, że nie powinnaś skreslac siebie jako matki. Powinnaś jednak wzmocnić się przed zajściem w ciążę,zadbać  o swoją psychikę. Jeżeli będziesz pragnela dziecka i będziesz miała wsparcie w mężu to wiele. Powodzenia i rób wszystko w zgodzie ze sobą.

Przede wszystkim jest to kupa roboty i człowiek chodzi niewyspany, nie bardzo ma czas na rozmyślania. Temat jednak jest szeroki i ciężko jednak ci coś doradzać ponieważ nie ma jednej reguły na to jak kobieta się czuje po porodzie. Jedna będzie się czuć fajnie, druga super a jeszcze inna ma depresje poporodową. Ty sama musisz kierować się siłą pragnienia, intuicją, uczuciem potencjalnej miłości, tym na ile się czujesz w normalności na co dzień, odpowiedzialnością, spokojem i zaangażowaniem wybranka zyciowego w sprawy domowe. Musisz sobie uzmysłowić to co przeważa na tych szalach i iść za tym głosem.