Ból i smutek po stracie kotka

Witam , chciałabym podzielić się swoimi przeżyciami i tym jak jest teraz ciężko po stracie kochanego zwierzaka. Musiałam podjąć ciężka decyzje o uśpieniu a było to w poniedziałek. Marek miał 6 lat , bardzo go kochałam , wyglądał trochę jak biały miś  zawsze przybiegał z dworu gdy go wołałam, przewracał się na trawie , spaliśmy razem i wtulałam się w niego. Na początku stycznia zauważyłam ze schudł i nie chce za bardzo jeść. Od razu pojechałam do weterynarza. Okazało się ze to niewydolność nerek. Dwa tygodnie kroplówek. Byłam u kilku weterynarzy , żaden nie dawał mu szans. Przestał jeść , pił coraz mniej. Karmiłam go strzykawką do końca a on do końca mruczał. W końcu zaczął się izolować , sypiać w wannie , jakby chciał już odejść. Widziałam , ze z każdym dniem jest coraz gorzej , i że meczy się tym karmieniem na sile.  Na koniec przestał chodzić , prawie nie wstawał , zaczął załatwiać się nawet nie wstając. Ważył zaledwie 2,8 kg.Podjęłam ta decyzje o uśpieniu ale była to najcięższa decyzja jaka mogłam do tej pory podjąć. Jest mi tak strasznie ciężko i mam wyrzuty sumienia. Ciagle zadaje sobie pytanie czymogłam coś jeszcze zrobić i czy jest mu teraz lepiej ? Czy ktoś z was był w podobnej sytuacji ?

mi Fatum kiedys uciekla, nie bylo jej kilka dni, myslalam, ze wpadla pod pociag naprzeciwko... bosz jakie to bylo koszmarnie smuyutne...

na szczescie odnalazla sie, siedziala pod lozkiem 3 dni, ale ile ja sie wtedy naplakalam

ojojam cie

biedny kotek kto pójdzie do nieba