Popadam w depresję

Cześć. 

Mam 20 lat. Jestem chłopakiem o orientacji homoseksualnej. 

Od pewnego czasu zacząłem zauważać swoje błędy, które doprowadziły mnie tutaj. Choć w środku krzyczę o pomoc, to na zewnątrz nic nie pokazuję. Nie wiem co mam robić, do kogo się zwrócić. Nie potrafię na żywo się przełamać.

Miewam często nerwicę, stany lękowe i popadam w depresję. Czasami bywa lepiej, ale jak upadam to solidnie.

Zaczynam być uzależniony od seksu, do czego przyznałem się przed sobą jakiś czas temu. Do tego spróbowałem kilka razy narkotyków i zaczęło mi się to podobać. Czułem się po nich lepiej, zapominałem o wszystkim.

Przed innymi osobami mówię o czystych myślach, poprawnym postępowaniu, korzystaniu z życia, a tak naprawdę nie żyję zgodnie z tym postępowaniem przedstawianym przez siebie.

Z każdym dniem staję się bardziej obojętny na wszystko, na każdą osobę wokół mnie. Aktualnie walczę ze sobą resztkami sił. Próbowałem modlitwy, spacerów, aby wszystko sobie poukładać.

Tracę siebie i swoje życie. Tak po prostu.

Kiedyś byłem wrażliwy, kochałem kogoś bezgranicznie i rodzina była dla mnie najważniejsza. Aktualnie zmieniam się w osobę bez uczuć, która rani innych i popełnia błędy, popadając w uzależnienia.

Trzymajcie kciuki i pomódlcie się za mnie.

Niestety depresja w większości przypadków prowadzi do śmierci, zwłaszcza jeśli nie podejmiesz leczenia i nie będziesz stosował się do zaleceń psychiaty (chodzi tu o przyjmowanie leków- cześć chorych je w trakcie leczenia odstawia) 

Depresja +narkotyki to najgorsze połączenie!!!!!! 

Podobnie jest gdy masz depresje i pijesz alkohol!!!!!! 

Nie wstydź się idź do psychiatry tam uzyskasz fachową pomoc

Koniecznie wybierz się do psychiatry. Depresja sama z siebie nie ustąpi. Zdrówka!!

Jak wyżej. Jeżeli wystąpiła depresja to ani narkotyki ani modlitwa Ci nie pomoże. Nawet jak będziesz miał wrażenie ze juz jest lepiej to ona i tak wroci jak bumerang, ze zdwojoną siłą. 

Pierwszym krokiem jest uswiadomienie sobie ze jest coś nie tak, juz to zrobiłeś. 

Teraz kolej na wizyte u psychiatry, i uwierz to żaden wstyd. Trzeba podchodzić do takich wizyt jak do wizyty u zwykłego lekarza. Mówisz o wszystkim co Cie boli i doskwiera żeby lekarz dał Ci leki i pomógł wyzdrowieć. Tak samo u psychiatry, mowisz o wszystkim żeby ten pomógł Ci stanąć na nogi. 

Często też bywa tak ze psychiatra przepisze leki i da skierowanie do psychologa. Psycholog bardziej Ci moze pomóc "mentalnie" bo jest tylko od rozmowy, nie od leków. 

Oczywiście idąc do psychiatry musisz powiedziec o wszystkim, również o narkotykach. Jeżeli nie jest to uzaleznienie to musisz odstawić to na rzecz leków. One w tej chwili Ci bardziej pomogą. 

Nie martw sie, jeszcze staniesz na nogi tylko musisz chciec i pojsc do lekarza

Powodzenia!

Młodzieży coraz trudniej się odnaleźć w tym pedzacym wieże. Sam mam to samo. Zarzyje to mogę i pracować spokojnie i wszystko.  Niczym się nie martwię. Mało tego robię więcej niż jak bym nie brał dragow.  Ale przez to cierpi najbliższa rodzina bo nie skupiam się na niej tak jak kiedyś.  Ale jak chwilę nie biorę to z kolei są nerwy stresy i wszystko wqrwia.