Kto jeszcze tak ma, że już woli jak ktoś zaczyna się nagle odzywać do was jak wam sie szczesci, niz jak stanie sie coś zlego? jestem uczulona na labidziaczy i pocieszaczki gdy wyjdzie u mnie jakis duzy problem zyciowy. NIENAWIDZE łaski i wspolczucia

Nie znoszę jak ktoś, kto długo miał mnie w d. dowiaduje sie ze u mnie np. coś mocno niehalo i nagle wielkie słowa, przyjaciólka wielka, jakies pokrzepiania. Na mnie to działa jak płachta na byka... nie wierze w takie cos, te osoby sie podbudowują chyba czyims nieszczeciem

Kiedys mialam taka znajoma. Kiedys, juz nie. Dodalam cos na fb, co po prostu mi sie spodobalo a ona chyba odniosla to do mojego zycia, wywnioskowala, ze mam problemy i napisala o co chodzi i jak chce to mozemy pogadac sluzy pomoca. Zaznacze ze sie sobie raczej nie zwierzalysmy i rzadko sie spotykalysmy.

Wiesz, gdyby ta laska i wspolczucie byly jeszcze szczere to spoko. Najgorzej jak inni karmia sie cudzym nieszczesciem i ciesza  jak sie komus noga powinie pod przykrywka wspolczucia.

 

Wiesz, gdyby ta laska i wspolczucie byly jeszcze szczere to spoko. Najgorzej jak inni karmia sie cudzym nieszczesciem i ciesza  jak sie komus noga powinie pod przykrywka wspolczucia.

też tak uważam. Mało ludzi jest w stanie się wczuć w sytuację innej osoby, mam wrażenie że oni nawet lubią słuchać o czyichś problemach, bo na zasadzie kontrastu do życia tej osoby, same zaczynają czuć że u nich to w sumie życie jak w bajce.

Dlaczego mój ojciec ciągle ogląda i współodczuwa " " z ludźmi z programów Chłopaki do wzięcia? Bo ugrzązł na wsi, nie rozwija się, skończył na zawodówce, 3/4 roku nie pracuje, dostal od matki duzy dom, a jak sie porowna z biedotą z Chłoapków, to czuje sie królem zycia.