Dlaczego ludzie tak nienawidzą i wyśmiewają osoby, które lubią luksus i wysoką jakość?

Urodziłam się w zamożnej rodzinie, ale moi rodzice dorastali w biedzie. Mama nawet głodowała jako dziecko. Nigdy niczego mi nie brakowało, ale też zawsze byłam uczona szacunku do innych ludzi, pieniędzy i pracy. Zawsze mam w sercu opowieści mojej mamy o jej ciężkim dzieciństwie. Babcia była sprzątaczką. Dlatego nigdy nikogo nie oceniam po tym gdzie pracuje i ile ma pieniędzy. Zawsze mam dla każdego taki sam szacunek i nigdy się nie wywyższam. Ale po prostu lubię życie w dostatku, wysoką jakość i luksus. Aktualnie sama na to pracuję i szybko zrezygnowałam ze wsparcia finansowego rodziców, choć mi je oferowali. Ale zauważyłam, że wiele ludzi nienawidzi takich osób jak ja. Szydzą z tego, że ktoś ceni sobie wysoką jakość, że dobrze czuje się w komfortowych wnętrzach, że lubi luksus. Nie chcę jechać na kemping, bo to nie moje klimaty. Nie lubię spać pod namiotem, nie wystarczy mi jakaś stara chata nad jeziorem, piwo z puszki i kiełbaski z ogniska. Szanuję czyjś wybór, jeśli to go uszczęśliwia. Ale ja wolę hotel o wysokim standardzie lub wakacje w luksusowym apartamencie. Kieliszek wytrawnego wina, deser z najlepszej cukierni i kąpiel w dużej wannie. Nie lubię ubrań z sieciówek. Cenię dobrej jakości odzież od projektantów. Zakupy robię w delikatesach, gdzie jest zawsze miła atmosfera, są produkty wysokiej jakości z całego świata, obsługa jest bardzo serdeczna. Kupuję na przykład moją ulubioną surową czekoladę 100% kakaa z Peru. Doceniam jej piękne opakowanie, politykę firmy, historię tej czekolady i niesamowity smak, którym mogę się wieczorem rozkoszować. Tak już mam. Czuje się dobrze w wytwornych wnętrzach, kocham komfort, kulturalnych ludzi, dobre jedzenie i wszystko, co wyjątkowe. Nie robię nikomu krzywdy. A na każdym kroku widzę, że takie osoby jak ja są wyśmiewane. Przedstawiane jako puste, snobistyczne, głupie. Dlaczego to w niektórych budzi taką agresję, że ktoś ceni luksus? Spotykam się też często z osobami, które na siłę chcą mi wmówić, że ja tego nie potrzebuję, że będę szczęśliwa i wolna jak rzucę wszystko, zamieszkam w mieszkaniu z meblami z palet, będę kupowała wszystko na przecenie i chodziła w worku. Ale ja kocham swoją pracę, to moja pasja. Te rzeczy sprawiają mi radość, dziele te chwile z rodziną i nie uważam, żeby cierpiała na tym moja osobowość. Ksiązki też można czytać w ładnym mieszkaniu. Można cenić i dbać o relacje z bliskimi, a jednocześnie zarabiać na zakupy w Delikatesach.