Płakaloście kiedyś z tęsknoty?

za kimś 

 

za kimś 

Tak. Ostatnio przedwczoraj. Dlatego wczoraj musiałam już do niego zadzwonić, bo inaczej bym chyba zwariowała z tęsknoty.

 

Tak. Ostatnio przedwczoraj. Dlatego wczoraj musiałam już do niego zadzwonić, bo inaczej bym chyba zwariowała z tęsknoty.

Kto to dla ciebie jest? Pogadaliscie?

Niejeden raz, ostatni raz całkiem niedawno. Teraz tylko w oczach lzy, w sercu spokój, w głowie pustka. Ani do niego, ani do siebie nie mam pretensji. 

 

Tak, płakałam za ludźmi, którzy mieli mnie całkowicie w głębokim poważaniu. Byłam bardzo naiwną osobą. Po latach ciężkich okaleczań duszy stałam się odwrotnością mnie sprzed lat- teraz jestem zimną, podejrzliwą osoba, która nie okazuje uczuć, nie ma nadziei i nie ufa nikomu. Tak wygląda według mnie dorosłość. Kończą się złudzenia wolniej lub szybciej. Złudzenia przyjaźni, dobrych intencji, miłości odwzajemnionej... 

Moje obecne relacje z ludźmi polegają na tym,że jedno słowo może mnie pogrążyć. Jakaś skaza, niedociągnięcie małe i już jestem przekreślona. Jakby lubili mnie tylko za to, że staram się zachowywać perfekcyjnie. 

 

Uważam, że jestem już tak wyłączona od lat ze związków prawdziwych i głębokich, że nie zdołałam się 'odmrozić '. Za długo to trwa.

E,nie wiem po co to piszę ,pewnie i tak nikt nie doczyta. 

Tak się wyżalam. 

Mam bardzo bardzo podobnie.szkoda że tak jest.i nie ma już powrotu

 

Kto to dla ciebie jest? Pogadaliscie?

Jest dla mnie kimś mega wyjątkowym. 

Tak. Pogadaliśmy sobie.

Niemniej ciągle mi mało...

 

za kimś 

Codziennie za Nią płakusiam Wiadro łez już uzierałem

 

za kimś 

Aby to raz...

Tęsknota przeplatana łzami dla wielu jest oznaką niemocy, słabości. 

Dla mnie powrotem ku zapisanym, wspólnym chwilom do których chciałabym powrócić. Bo za kim tęsknimy? Najmocniej za kimś, kto już nie wróci, a był dla nas ważny. Trochę jakby mniej za tym, który poszedł w swoją stronę, gdyż drogi się przecinają, więc może nie wszystko stracone?

Płakałam, płacze i będę płakać mimo, że ta osoba zapewne ma to w d ....

Tak, jak moj najlepszy przyjaciel zmarł nagle 3 tygodnie temu i dalej za nim płacze jak sobie przypomnę o nim i co przezyliśmy

 

Zbyt dużo w mojej pamięci złych chwil. Teraz czas bym pomyślał o tych dobrych. Niewiele ich. Serio, bardzo mało. Jakoś tak mam, że zbyt łatwo mnie odtrącić. Nie potrafię walczyć? Zbyt dużo widzę? Zbyt uczuciowy jestem? Nie wiem. 

To się nazywa duża wrażliwość. Dodatkowo patrzysz przez pryzmat doświadczenia. Zbyt dużo ran krwawiących i cholernie bolących. No i potem zamyka się człowiek w swojej skorupie dla bezpieczeństwa. Nie ufa już nikomu.Taki mechanizm obronny. Może warto jednak zmienić myślenie na lepsze. Ktos kiedyś rzekł, że wszystko zaczyna się od myślenia. Z naszych myśli tworzą się nasze słowa i  nasze czyny.

Myślę, że nie wszyscy ludzie są potworami.Na świecie żyja też dobrzy ludzie. Oni też są wrażliwi i mają sumienie. Tylko jest ich garstka i trudno ich spotkać. W tym cały pies pogrzebany.