Pisanie - źle mnie odebrał?

Pisałam z nawet fajnym chłopakiem i napisałam mu, że nie byłam pewna, czy do niego napisać, bo tylko na jednym zdjęciu sympatycznie się uśmiecha i pozostałe mnie nie zachęciły. Napisałam to po tym, gdy dużo żartowaliśmy i było to w pozytywnym kontekście. Miło zaskoczona byłam, że jednak jest wesoły. Po prostu na pozostałych zdjęciach był smutny, a ja nie lubię wiecznie smutnych ludzi, więc do nich zazwyczaj nie piszę. Nic mi już nie odpisał. Potem wysłałam jeszcze piosenkę (bo mi wcześniej też wysłał) i ciągle cisza (pisaliśmy nonstop).

Napisać mu, że nie miałam nic złego na myśli, czy olać i poczekać?

Widac jest on bardziej smutny niz wesoly jesli tak zareagowal na twoje slowa. Mozesz mu napisac, ze jesli go czyms urazilas to przepraszasz i bys sie ucieszyla gdyby sie znowu odezwal. Jesli nadal bedzie cisza z jego strony,  to wiecej nie pisz.

Tzn Ty rozpoczęłas znajomość, wykonalas pierwszy krok? Czy juz wczesniej pisał pierwszy do Ciebie? 

Napisałam pierwsza, ale potem on dużo pisał i mnie komplementował. Chyba nawet powiedziałabym, że to pierwszy facet, który tak dużo pisał. Nawet przepraszał, jak wyszedł z domu bez telefonu przypadkowo.

Mógł poznac inna. Nic nie zrobisz, jak nie odpisuje to miej honor i nie dopraszaj sie o kontakt. Olej go.

 

Pisałam z nawet fajnym chłopakiem i napisałam mu, że nie byłam pewna, czy do niego napisać, bo tylko na jednym zdjęciu sympatycznie się uśmiecha i pozostałe mnie nie zachęciły. Napisałam to po tym, gdy dużo żartowaliśmy i było to w pozytywnym kontekście. Miło zaskoczona byłam, że jednak jest wesoły. Po prostu na pozostałych zdjęciach był smutny, a ja nie lubię wiecznie smutnych ludzi, więc do nich zazwyczaj nie piszę. Nic mi już nie odpisał. Potem wysłałam jeszcze piosenkę (bo mi wcześniej też wysłał) i ciągle cisza (pisaliśmy nonstop).

Napisać mu, że nie miałam nic złego na myśli, czy olać i poczekać?

Mężczyźni są prości w rozumowaniu. Kiedyś pisałam takiemu jednemu który chciał się zaangażować ale nie znał mojej sytuacji. Więc pisałam mu co obecnie dzieje się w moim życiu żeby zrozumiał że miodu nie ma. Ale On potraktował to jak rozmowę z przyjacielem. A mi chodziło o coś zupełnie innego.

Nigdy nie zapytał po co mu to wszystko opowiadam. Przestałam pisać.

Zawsze uważałam że należy dać człowiekowi prawo wyboru. A nie stawiać go przed faktem. Dziś wiem że mnie nie rozumiał i nie chciał zadać sobie odrobiny trudu by to zmienić. Więc to moje pisanie mijało się z celem.