Jak wyjść z zaburzeń odżywiania

Witam, czy jest tu może ktoś kto sam sobie poradził z zaburzeniami odżywiania? Mam tu konkretnie na myśli naprzemienne głodzenie się wraz z ogromna aktywnością fizyczna i obżarstwo. Głodzenie się w moim przypadku nie wyglada tak, ze nic nie jem, a jem po prostu bardzo mało i niskokalorycznie, do tego gdy mam taka „dietę” to bardzo dużo ćwiczę, biegam, robię wszystko by schudnąć. Jednak nie wytrzymuje tak długo, chociaż bardzo bym chciała. Po kilku dniach gdy już nie wytrzymam i zjem coś czego nie powinnam czuje, że cały świat się zawala,   ze teraz ta dieta już nie ma sensu i zaczynam się obżerać do tego stopnia ze bardzo boli mnie brzuch. Potem mam wyrzuty sumienia, płacze cały czas, jestem zła na wszystkich ale głównie na siebie. Obżeranie się trwa kilka dni, a potem znowu głodzenie i tak cały czas. Potrafię dużo schudnąć a potem przytyć w bardzo krótkim czasie. Przez te skrajności ciągle mam problemy hormonalne, okres co tydzień. Ale najgorsze jest zdrowie psychiczne, już tyle razy próbowałam z tego wyjść i cały czas jest to samo. Mam już dość obsesji jedzenia, ciągle sprawdzanie czy nie urósł mi brzuch czy udo. Jak pozbyć się tych obsesyjnych myśli.. Czy ma ktoś jakieś rady, jakoś sobie z tym poradził?