20 lat a już chcę zdechnąć. Jestem totalnym zerem, żal mi moich rodziców

Otóż mam zaraz 20 lat

nie mam pracy, i z braku doświadczenia i zawodu mogę co najwyżej być kurierem 

studia zarządzanie online to porażka. Poszedłem bo matka mi kazała a tak to nic dla siebie mnie nie interesowało 

Jestem z bogatego domu, musiałem rozstać się z dziewczyną bo miałem postawione ultimatum. I nie wiem czy byłem z blacharą czy nie 

Jestem tym chyba introwertykiem, mam kilku ...ow za znajomych i tyle. 

Nie wiem co ja powinienem zrobić, nigdy dobrze się nie uczyłem olewałem wszystko i teraz w dorosłym życiu wychodzi, jak jestem przygotowany. 

Jestem totalnym zerem, wstyd mi przed rodzicami. Czuję że sam nigdy do niczego nie dojdę jestem patentowanym leniem. Wolałbym sobie wziąć kilka opakowań leków nasennych ale myślę że rodzice i siostra byliby smutni. 

Całe życie przed Tobą... Masz 20 lat i jeśli rozumiesz powagę sytuacji możesz wszystko zmienić.  

Studia.. skoro dostałeś się na zarządzanie to znaczy, że wcale nie miałeś złych wyników w nauce. Jeśli ten kierunek Cię nie interesuje może nie warto w to brnąć? Zmienić na taki z którego byłbyś zadowolony.

Dlaczego uważasz, że jesteś zerem? Przed Tobą najlepsze lata życia, kiedy wkraczasz w dorosłość. Możesz jeszcze udowodnić sobie, że stać Cię na wiele. 

21 minut temu, Gioia napisał:

Możesz jeszcze udowodnić sobie, że stać Cię na wiele. 

Bez dobrej terapii się nie obejdzie. Inaczej jest dla świata stracony. Rodzice zrobili jakieś kardynalne błędy.

Dnia 21.11.2020 o 14:32, Nemetiisto napisał:

Bez dobrej terapii się nie obejdzie. Inaczej jest dla świata stracony. Rodzice zrobili jakieś kardynalne błędy.

Oczywiście że się obejdzie. Wyszłam z przegrywu bez żadnych gównoterapii. Mając toksycznych rodziców. 

Nie każdy jest tak wspaniały jak Ty. Na pewno rozmowa z kimś kto się zna na ludzkiej psychice pomoże.

Dostałem się na studia zaoczne (zarządzanie, WSB TORUŃ) tam każdy się dostanie. I się zastanawiam na ... ... to życie. Mam iść do psychologa czy psychiatry? 

Mam 20 lat a już mi się żyć odechciewa, wszytko jednocześnie mi się w życiu spieprzyło,  rozstanie, brak normalnych znajomych, pracy studiów no nic mi nie sprawia przyjemności