Życie przemija...

Nie tak dawno dostałem pozdrowienia od osoby, którą ostatni raz widziałem w wieku 16 lat. Ta osoba nie wie jak dziś wyglądam, a ja nie wiem jak wygląda ta osoba. To miłe, że o mnie pamięta. Zabawne, bo spotkaliśmy się tylko raz w życiu. W ciągu roku doszło do jednej rozmowy telefonicznej i kilku sms-ów. I tyle. 

Ostatnio myślałem o ludziach, których napotykamy w naszym życiu tylko na chwilę. Poznajemy kogoś, zaprzyjaźniamy się na krótki okres, by później już nigdy go nie zobaczyć. Wiem, że dzisiaj są media społecznościowe, ale nie każdy z nich korzysta. 

Nie wyobrażam sobie siebie za 10/20 lat. To straszne

Nasze twarze to tylko wspomnienia. To baza danych. Rejestr naszych umyslow.Sa jak duchy. Nieprzewidywalne , niewidzialne i niespodziewane. Wiele z twych twarzy pozostanie zywych chocby osoby te dawno umarly. I chocby zmienily sie nie do poznonania , nazawsze beda wcieleniem swiatla lub otoczajacego nas mroku. Wszystkie z twych twarzy odpowiedzialne sa za to.kim dzis jestesmy. Kazda chwila spedzona z jedna z tych twarzy zmienila cala nasza przyszlosc gdyz ta twarz chocby na chwile uchronila nas od kalectwa albo stala sie jej przyczyna. Te twarze sa jak most prowadzacy na druga strone rzeki. Przyszlosc tworzymy dzis a przeszlosc odpowiada za terazniejszosc. Nie nalezy wiec osadzac przeszlosci gdyz ani ona dobra ani zla. Czas to kierunek a narodziny i smierc to poczatek i koniec podrozy.