Co myślicie o moim opowiadaniu?

,, Warto żyć,,
W życiu zdarzają się takie chwile gdzie nie ma już po co żyć. Niektórzy stracili prace a inni przeżywają zawód miłosny. Na świecie jest sporo rzeczy które mogą sprawić że zapragniemy być pochowni w grobie . Pan Lucian jest trzydziestoletnim mężczyzną. Pracuje jako kucharz w jednej z miejscowych restauracji. Mieszka samotnie ponieważ jego rodzice zmarli w wypadku rok temu. Cały duży dom został dla niego.  Pewnego jesiennego i pochmurnego poranka Pan Lucian wstał wcześnie rano i szykował się do pracy. Spieszył się na autobus więc zdążył tylko ubrać się i musiał wyjść. W końcu dojechał do pracy.
Gdy wszedł do kuchni jego szef powiedział :
- Dzień dobry Lucian. Dzisiaj nie ma Tomka więc ty go zastąpisz i będziesz kelnerem.
-  Dobrze szefie - odpowiedział Pan Lucian wiedząc że za odmówienie szefowi można zostać zwolnionym ponieważ już widział takie przypadki.
- więc ściągaj z siebie ten fartuch i zakładaj to - powiedział szef wręczając Panu Lucianowi strój kelnera
Gdy pan Lucian się już przebrał stanął za ladą. Podszedł do niego pierwszy klient i powiedział :
-niech mi Pan poda zupe pomidorową. Zapłace później - i odszedł do stolika. Pan Lucian wszedł do kuchni i powiedział : - jest zamówienie na zupe pomidorową - i wrócił za lade
Za chwilę zupa była już gotowa więc Pan Lucian podał ją panu który złożył zamówienie i wrócił do przyjmowania kolejnych zamówień. Nagle zauważył że klient który zjadł już zupe odchodzi od stolika i raczej nie ma zamiaru zapłacić
- Halo proszę pana pan zapomniał zapłacić - zaczął krzyczeć ale klient nie zwracał na niego uwagi. Dlatego postanowił po prostu zanim pobiec jednak klient odjechał samochodem a on nie zdąrzył go wcześniej złapać.
- co teraz będzie przecież szef mi coś zrobi - myślał przerażony. Po chwili doszedł do wniosku że on już nie ma po co żyć po surowy szef na pewno go zwolni. Dlatego wyszedł z pracy nie zwracając uwagi na nic szedł przed siebie aż doszedł do mostu na którym bez wachania stanął. Jednak już zawachał się czy na pewno skakać. Zauważyła to pewna młoda pani która natychmiast zadzwoniła po policje a później odeszła stwierdzając że ona już nic więcej zrobić nie może. Po chwili na miejscu pojawiło się dwóch policjantów :
-dlaczego chcesz skoczyć? - zapytał jeden z nich
Jednak nie usłyszał odpowiedzi.
-dlaczego? - zapytał po raz drugi
- bo już nie mam po co żyć. Mam problem w pracy. Na co dzień jestem kucharzem ale dzisiaj byłem kelnerem bo zastępowałem kolege. Jeden klient nie zapłacić za zupe  - powiedział Pan Lucian.
- i to jest powód dla którego będzie Pan skakał - zapytał policjant . Jednak znowu nie usłyszal odpowiedzi.
- Proszę Pana przecież my możemy tego klienta znaleźć i zapłaci - powiedział policjant
- Gdyby Pan wiedział jaki surowy jest mój szef to też by Pan się nie dziwił że jestem przekonany że mnie zwolni - powiedział Pan Lucian
-ale przecież na co dzień jest Pan kucharzem a to było tylko zastępstwo - powiedział policjant
-i co z tego? - zapytał Pan Lucian
- Proszę Pana nic nie ma Pan już do stracenia może Pan jeszcze spróbuje zawalczyć i pozwoli nam na znalezienie tego pana od zupy i da szanse szefowi
- dobrze - odpowiedział Pan Lucian i zszedł z mostu. Widok ten bardzo ucieszył policjantów.
Po pewnym czasie policjanci przejżeli monitoring w restauracji i odnaleźli klienta okazało się że po prostu zapomniał sobie zapłacić i bardzo przeprosił a następnie zapłacić za zupe. Miał swoje problemy i nie miał głowy to myślenia. Policjanci tym razem postanowili być wyrozumiali i tylko go pouczyli. Szef został poinformowany przez nich o całej sytuacji i był wręcz zdziwiony zachowaniem swojego pracownika. Nie miał zamiaru go zwalniać. Pięć lat później Pan Lucian wziął ślub i został szczęśliwym mężem a następnie ojcem.
Pewne problemy mogą wydawać się nie do rozwiązania. Jednak należy pamiętać że życie jest darem. Nikt nie jest tu przypadkiem. Należy cieszyć się z małych rzeczy. Nie zawsze jest to łatwe. Jednak każdy człowiek daje szczęście innym nawet jeśli oni sami i on nie zdają sobie z tego sprawy.