Strach przed wyjazdem

Cześć. Mam 20 lat. 2 miesiące temu wróciłam z Irlandii po miesiącu bycia au pair. Rzeczywistość bardzo odbiegla od tego jak miało być I jak było w kontrakcie. Opiekowałam się ( teoretycznie bo bardziej sprzątałem ich dom) 3 dzieci 6 8 i 10 lat. Najmłodsza miała pewne problemy nerwicowe wraz z agresją ( zazywala leki psychotropowe ) o czym nie zostałam poinformowana przed przyjazdem. Hostka okazała się być okropną nerwową dyrygującą wszystkimi osobą. Pierwsze 2 tygodnie było ok ale potem wszystko się pogarszalo. Pracowałam niekiedy od 8 po 13 godzin. Soboty , które miałam mieć wolne pracowałam od 8.30 do 3 -4. Przychodziłam do nich o 8  (mieszkałam w domku gościnnym obok ich domu). Szykowałam dzieci szkoły .  O 9.15 wychodzili z domu więc ja zaczynałam  4 godzinne sprzątanie / ten dom byl ogromny. Podłogi, kurze , codziennie w innym pomieszczeniu, ogarniecie kuchni po śniadaniu. Pranie (łącznie z praniem bielizny hostów!) Raz na tydzień zebranie pościeli dzieci. W pierwszym tygodniu miałam tylko podstawowe podłogi i lekkie prace I nawet miałam te 3 godziny wolnego w ciągu dnia. potem nie miałam już żadnej przerwy sprzątanie,  przygotowanie obiadu. I zamawianie dzieci. I jeszcez wysluchiwanie hostki ktora zaczynała mnie traktować  jak niewolnika i juz nie byla taka miła jak na początku .Byłam bardzo zmęczona i postanowiłam że wracam ( wyjeżdżając powiedziałam że tylko na sylwestra do domu i wracam ). Najbliższy przystanek był 25 minut drogi stamtąd. Miasto 30 minut . Bałam się czy uda mi się wrócić do domu.

W przyszłym tygodniu mam jechać do rodziny blisko Madrytu. Mam się tylko opiekować 2 latką. Podobno mają już panią od sprzątania. Boję się jechać. Boję się że znowu będę czyimś niewolnikiem i wszystko będzie inaczej niż się umawiamy.

Do tego jeszcze siostra od wyjazdu do Irlandii powtarza żebym sprawdziła te wszystkie rodziny do których mam zamiar jechać żeby nie okazało się że to mordercy I wszystko jest sfingowane celem wyciecia mi narządów wewnętrznych i sprzedania na czarny rynek. Dzieki temu boję się że już nigdy nie wrócę do domu , ze mnie tam zamorduja na miejscu jak nie hosci to inni.

Wydają się być miła para z dzieckiem, ale nie wiem co o tym sądzić bo ci z Irlandii też się wydawali mili. 

Jak się nie bać I nie wyobrażać sobie w głowie najczarniejszych scenariuszy ?

Pozdrawiam Was serdecznie 

Szczerze po twojej opowieści to sama bym nigdy czegoś takiego nie zrobiła. Twoja siostra ma rację. Powinnaś ich sprawdzić. Może nie mordercy ani wycinanie narządów xD ale np. coś takiego jak w tej pierwszej rodzinie 

Haha kolejna co sie zeszmaciła. Nie macie honoru ani manier.

Zaden niemiec czy irol nie pozwoli sobie pracowac w PL jako opiekunka ale wy polaczki zawsze udowadniacie ze jestescie parobami i dlatego was tak traktuja jak opisane. Nie zal mi was. Było sie uczyć, nie chcialo sie do podcieraj niemieckie dupy teraz. Buahahahahaha!