Co robić? Odpuszczać? Walczyć dalej? Jak walczyć to jak?

Więc tak, rozstałam się z chłopakiem parę dni temu. Byliśmy razem szczęśliwy,  on miał trochę problemów ale zawsze przy nim byłam, zawsze go wspierałam, zawsze miał moje wsparcie. Był okres gdzie się kłóciliśmy, ale uważam że to jak każdy. Minęliśmy go. Może wspomnę, że ja mam 16, on 17 lat. Jest to moja pierwsza miłość i chyba dlatego, ciężko mi myśleć. Bardzo ale to bardzo się kochaliśmy. Teraz co powiem dla niektórych będzie to kwestią sporną, ale miałam do niego na tyle zaufanie, że miałam z nim pierwszy raz. Rodzice go bardzo lubili, jego mnie tez. Wszytsko było super, planowaliśmy wspólnie wakacje, majówkę. Zaczęły się schody. Oklamał mnie. Później okłamał mnie drugi raz.  Nie były to rzeczy wielkie i ogromne, ale ja zawsze uważałam, że kłamstwo to kłamstwo. Wybaczyłam je mu, bo zwracałam uwagę, też na to jak ma w domu co nim Kierowało. Dużo o tym później rozmawialiśmy. Okej, później już wszystko wracało do normy. Za jakiś czas okłamał mnie trzeci raz. Coś wtedy we mnie pękło. Pokłóciliśmy się. Poszłam o radę do moich dobrych koleżanek. Napisałam do nich na grupie. Pech chciał, że jedna z nich była ze swoim chłopakiem, który "koleguje" się z moim. Ten chłopak, (nazwijmy go Kacper) wysłał glosówkę, w której nagadał starszych bzdur na mojego (nazwijmy go Michal). Ja pod emocjami i wszytskim uwierzyłam w te brednie. Wiem, że to był mój błąd. Zerwałam z nim. Michał  się starał wtedy bardzo,  żebyśmy wrócili, udowadniał i zarzekał się, że naprawdę tego nie zrobił. Ja nie chciałam tego słuchać.  Po paru dniach jego proszenia i błagania, spotkałam się z nim a on pokazał mi i udowodnił, że Kacper gada brednie. I znowu wszystko wraca do normy, ale nie na długo. Dosłownie 3 dni po tym, Michał spotkał się z Kacprem I Kacper znów nagadak bzdur tylko tym razem na mój temat. :)) tak tez uwazam, ze to nie logiczne. Ale wiecie co jest najśmieszniejsze? Uwierzył w nie, tak jak ja. Jak się domyślacie zerwaliśmy przez to. Bardzo mnie to załamało, od jakiegoś czasu tez borykam się z problemami psychicznymi, chodzę do psychologa. A ta wiadomość, nie wiem dlaczego podłamała mnie. Zaczęłam robić bardzo glupie rzeczy, trafiłam na plukanie żołądka, na szczęście jest okej. On mówi, że mnie kocha. Ale za dużo dla niego się stało i już nie chce nic budować. Szczerze? Nawet nie wiem co powiedział mu na mój temat, że aż tak w to uwierzył. Uwierzył osobie, która przed chwilą kłamała na jego temat? Jaki jest sens? Jestem załamana nie mam pojęcia co robic. Michał pisze do moich znajomych pytać czy wszytsko okej. Kolezanki mówią, że mam odpuścić. Ale ja po prostu nie potrafię, strasznie kocham i zależy mi na nim... pomocy

Dajcie sobie szansę, wybaczenie to bardzo ważna sprawa, naprawdę. Ja niestety nie doznałem przebaczenia, wszystko było tak zwariowane, że się leczę i mam całe szczęście super psychiatrę. Odezwij się do niego. Jeśli Wam na sobie zależy to myślę, że warto. 

Odpowiedzi z innego forum nie podpasowały?

49 minut temu, Foko Loko napisał:

Odpowiedzi z innego forum nie podpasowały?

Na każdym forum są inni ludzie, co oznacza że więcej ludzi do pomocy

16 minut temu, nowaolak7068 napisał:

Na każdym forum są inni ludzie, co oznacza że więcej ludzi do pomocy

Czyli nie podpasowały.

Młodzi jesteście, wiele przed Wami. Jak na tym etapie są problemy, to nie ma sensu zbytnio walczyć. Jeszcze nie raz zmienisz faceta.