Co zrobić w tej sytuacji?

Otóż, 25 lat skończę niebawem, bo już w styczniu. 

W lipcu zrobiłam magistra z biologii.

Jestem w trakcie szukania pracy, ewentualnie stażu.

Jak studiowałam w Łodzi to miałam do kogo się odezwać, na dodatkowym przedmiocie poznałam koleżankę, z ķtórą wychodziłam do parku, kawiarni, a zimą byłyśmy w Krakowie, w akademiku wychodziłam do koleżanki z 1 piętra. Ale jak wróciłam do rodziców to mam kontakt internetowy z tą koleżanką i kolegami z akademika, nie mam się do kogo odezwać, nie mam znajomych tutaj(byłam gnębiona w gimnazjum), mam poczucie samotności.

Ale poświęcam czas na słuchanie muzyki, bieganie, street workout, czytanie książek, jazdę rowerem.

Niekiedy mam wrażenie, że coś mnie omija.

Ani razu nie byłam na sylwestrze,domówce. Myślę sobie czy to powód do wstydu.

Niekiedy myślę sobie dlaczego nie mam partnera. Co robić, aby go mieć? Gdzie dzisiaj ludzie się poznają?

Nie chodzi mi, aby szukać na siłę, ale oczekuje aby był w podobnym wieku do mnie(25 lat skończę w styczniu). Na studiach dominowały dziewczyny, dziewczyny z akademika raczej też mają same dziewczyny w towarzystwie czy na swoich kierunkach przeważnie dziewczyny. Raczej młodsze roczniki chłopaków były w akademiku.

Interesuje mnie ktoś w moim wieku czy starszy do 8 lat.

Nie interesuje się starszymi o 10-15 lat(u kogoś neutralnie podchodzę jeśli chodzi o tą róznicę wieku, ale sama bym się czuła źle przy kimś o tyle lat starszym. Młodszymi(nawet rok czy o parę lat) też się nie interesuję.

Oczekuję, aby to był człowiek wrażliwy, godzien zaufania, stronił od używek, bójek, podejrzanego towarzystwa, nie spieszył się do współżycia. Sama unikam używek, dużo ludzi mnie chwali, że jestem wrażliwa, wyrozumiała, konkretna, że wyznaczam cel i do niego dążę, że można mi zaufać i nikomu nie rozpowiem.

Tylko czy dzisiaj takiego kogoś ze świecą szukać?

Gdzie dzisiaj ludzie się poznają? Raczej przez internet?

Zainteresowania moje oprócz biegania, jazdy rowerem, czytania książek, słuchania muzyki, oglądania filmów, street workout to podróże(w zeszłym roku byłam w Chorwacji z fakultetem do Bośni i Hercegowiny, także 2 kraje odwiedziłam, w Polsce też sporo miejsca widziałam).

Wygląd co prawda przemija, ale jedyne, czego nie chce to(bez obrazy) łysiny(u młodego chłopaka), nadwagi, reszta rzeczy w wyglądzie typu kolor włosów, kolor oczu, wzrost obojętna dla mnie. Chłopięcą urodę preferuje.

Czy to, że nie mam znajomych w rodzinnych stronach, a bardziej miałam w mieście w którym studiowałam to może mieć wpływ na to czy kogoś poznam

19 minut temu, Olla_00 napisał:

Otóż, 25 lat skończę niebawem, bo już w styczniu. 

 

W lipcu zrobiłam magistra z biologii.

 

Jestem w trakcie szukania pracy, ewentualnie stażu.

 

Jak studiowałam w Łodzi to miałam do kogo się odezwać, na dodatkowym przedmiocie poznałam koleżankę, z ķtórą wychodziłam do parku, kawiarni, a zimą byłyśmy w Krakowie, w akademiku wychodziłam do koleżanki z 1 piętra. Ale jak wróciłam do rodziców to mam kontakt internetowy z tą koleżanką i kolegami z akademika, nie mam się do kogo odezwać, nie mam znajomych tutaj(byłam gnębiona w gimnazjum), mam poczucie samotności.

 

Ale poświęcam czas na słuchanie muzyki, bieganie, street workout, czytanie książek, jazdę rowerem.

 

Niekiedy mam wrażenie, że coś mnie omija.

 

Ani razu nie byłam na sylwestrze,domówce. Myślę sobie czy to powód do wstydu.

 

Niekiedy myślę sobie dlaczego nie mam partnera. Co robić, aby go mieć? Gdzie dzisiaj ludzie się poznają?

 

Nie chodzi mi, aby szukać na siłę, ale oczekuje aby był w podobnym wieku do mnie(25 lat skończę w styczniu). Na studiach dominowały dziewczyny, dziewczyny z akademika raczej też mają same dziewczyny w towarzystwie czy na swoich kierunkach przeważnie dziewczyny. Raczej młodsze roczniki chłopaków były w akademiku.

 

Interesuje mnie ktoś w moim wieku czy starszy do 8 lat.

 

Nie interesuje się starszymi o 10-15 lat(u kogoś neutralnie podchodzę jeśli chodzi o tą róznicę wieku, ale sama bym się czuła źle przy kimś o tyle lat starszym. Młodszymi(nawet rok czy o parę lat) też się nie interesuję.

 

Oczekuję, aby to był człowiek wrażliwy, godzien zaufania, stronił od używek, bójek, podejrzanego towarzystwa, nie spieszył się do współżycia. Sama unikam używek, dużo ludzi mnie chwali, że jestem wrażliwa, wyrozumiała, konkretna, że wyznaczam cel i do niego dążę, że można mi zaufać i nikomu nie rozpowiem.

 

Tylko czy dzisiaj takiego kogoś ze świecą szukać?

 

Gdzie dzisiaj ludzie się poznają? Raczej przez internet?

 

Zainteresowania moje oprócz biegania, jazdy rowerem, czytania książek, słuchania muzyki, oglądania filmów, street workout to podróże(w zeszłym roku byłam w Chorwacji z fakultetem do Bośni i Hercegowiny, także 2 kraje odwiedziłam, w Polsce też sporo miejsca widziałam).

 

Wygląd co prawda przemija, ale jedyne, czego nie chce to(bez obrazy) łysiny(u młodego chłopaka), nadwagi, reszta rzeczy w wyglądzie typu kolor włosów, kolor oczu, wzrost obojętna dla mnie. Chłopięcą urodę preferuje.

 

Czy to, że nie mam znajomych w rodzinnych stronach, a bardziej miałam w mieście w którym studiowałam to może mieć wpływ na to czy kogoś poznam

JESTEŚ DZIEWICĄ?

2 godziny temu, Js7yss napisał:

JESTEŚ DZIEWICĄ?

Czy możesz powtórzyć?

4 minuty temu, Olla_00 napisał:

 Czy możesz powtórzyć?

JESTEŚ DZIEWICĄ?

Po co wracalas do rodzicow, teraz znowu bedziesz sie musiala wyrwac od nowa. Znajdz prace w wiekszym miescie i sie wyprowadz, lepiej wynajmowac pokoj z innymi ludzmi niz mieszkac z rodzicami, choc to moze wygodniejsze.