Problem z rodziną partnera

Cześć, jak w tytule mam pewnien problem z rodziną partnera ale od początku. Jesteśmy ze sobą ponad pięć lat. Wychowujemy razem mojego syna z poprzedniego związku. Mamy dom i całkiem ok życie. Problemem jest mojego partnera rodzina. Od początku, dosłownie od pierwszego spotkania są negatywnie do mnie i do mojego syna nastawieni. Mój R. ma brata i siostrę oraz mamę. Brat już na początku bardzo mu odradzał związek z kobietą z dzieckiem. Stwierdził że to same problemy. Siostra od początku pokazywała swoją niechęć do mnie. Częste uszczypliwości, mierzenie wzrokiem, odwracanie się plecami i ogólnie brak chęci rozmowy czy czegokolwiek. Matka nawet nie próbowała mnie poznać. Mój syn traktowany jest jak powietrze. Do pewnego czasu to znosiłam ale miarka się przebrała gdy mój tata ciężko zachorował i po paru miesiącach zmarł. Zaznaczam że mamę straciłam będąc jeszcze dzieckiem i poza tatą nie miałam już nikogo. W czasie choroby taty okazało się podli do granic . Totalnie nie zainteresowani sytuacją. Przez cały ten okres nigdy do mnie nie zadzwonili, nie przyjechali. Zero wsparcia. Kondolecje dostałam pocztą pantoflową przekazane telefonicznie przez partnera. Później też zero wsparcia czy jakiegoś zainteresowania. Kiedy już dochodziłam do siebie po stracie taty to zaczęły się schody w pracy. Z partnerem pracowaliśmy razem. Wszytko nam dobrze szło gdy nagle zaczął się jakiś atak na moją osobę ze strony naszego kierownika. Nawet bezpodstawna próba zwolnienia mnie. Wszytko było dla mnie szokiem i nie rozumiałam o co tu chodzi. Wyobraźcie sobie że się okazało, że kierownik to dobry znajomy siostry mojego R i ona tak mu na mnie nagadała że ten stwierdził że nie chce mieć takiej osoby u siebie . Nie muszę wspominać że to wszytko to były kłamstwa. Sytuacja zrobiła się tak napięta i nie do zniesienia że musieliśmy razem odejść. Już po tym nie wytrzymałam i skonfrontowałam się z siostrą R. Usłyszałam tylko że nie jesteśmy rodziną i żebym w skrócie spadała na drzewo. Matka zmanipulowana przez córkę wciąż okazuje niechęć . Wczoraj np. byłam tam pierwszy raz od długiego czasu. Był z nami syn no i niestety przykro znowu po tym spotkaniu bo ,znowu była dla nas zimna jak lud a jeszcze zrobiła sobie wystawkę ze zdjęć w centralnym miejscu w salonie , gdzie umieściła fotki wszystkich członków rodziny, wnuków a tylko mojego syna tam brak. Jest w podsiadaniu jego zdjęcia ale trzyma je w pokoju do którego nikt nie wchodzi. Zaczynam przez to wszytko mieć wątpliwości co do naszego związku. Niby między nami jest ok ale wiecie, ja już rodziny z tej z której pochodzę nie mam i dużo mnie kosztuje kiedy rodzina partnera nie akceptuje mnie i mojego synka. Kompletnie nas lekceważą. Prawie się nie widujemy. Wygląda na to że to tylko dlatego że oni są zagorzałymi katolikami i nie akceptują tego że jestem po rozwodzi no i chyba że już mam dziecko. Psuje mi to nastrój. Zastanawiam się tak na przyszłość czy to tak właśnie ma wyglądać ? Już zawsze będziemy żyć jak samotnicy a ja będę mieć przyklejoną łatkę toksyny, kogoś gorszego ? Zaczęłam się zastanawiam czy nie wyszło by wszytkim na zdrowie gdybyśmy się rozeszli. Aaa zapytacie pewnie o stosunek R do tego wszystkiego. To, przz pierwsze trzy lata próbował rozmawiać z nimi, przekonywać, prosił ale to na nic. PO akcji z pracą zerwał kontakt z siostrą. Z matką mowi ze chce mieć kontakt bo to matka. Ja nie bronię, to jego rodzina i ja nigdy nie stałam między nimi. Co myślicie ?

Jeśli miałaś ślub kościelny, to obecny facet nigdy go nie weźmie z Tobą i sytuacja się nie zmieni. Popsuły się  relacje w jego rodzinie, Ty też nie masz żadnej rodziny w ten sposób = moglibyście mieć lepiej z kimś innym, on z panną, a Ty z facetem ktorego rodzina Cię zaakceptuje. Dziecko też by miało dziadków którzy byliby za nim, a teraz jakby nie ma ich wcale.

32 minuty temu, Hebee napisał:

Jeśli miałaś ślub kościelny, to obecny facet nigdy go nie weźmie z Tobą i sytuacja się nie zmieni. Popsuły się  relacje w jego rodzinie, Ty też nie masz żadnej rodziny w ten sposób = moglibyście mieć lepiej z kimś innym, on z panną, a Ty z facetem ktorego rodzina Cię zaakceptuje. Dziecko też by miało dziadków którzy byliby za nim, a teraz jakby nie ma ich wcale.

chyba żeś zgłupiała

ma faceta który ją kocha i ma się z nim rozwieść żeby se wziąć wdowca albo niekatolika ?

poza tym dziecko ma stracić ojczyma ?

okrutna jesteś

Twój synek to nie jest żadna rodzina dla nich. Mi by się nie podobało gdyby ktoś obcy dziedziczył. Nie chcesz mieć z R drugiego dziecka?

Jeśli chodzi o ślub to nie miałam kościelnego, sam cywilny. Z R nie jesteśmy po ślubie choć mieliśmy to w planach ale dużo się działo tak jak wyżej pisałam, problemy w pracy i śmierć taty. Matka R przygaduje mu o to że żyjemy bez ślubu np ostatnio jak  urodziły się dzieci u rodzeństwa R i miały być chrzczone to powiedziała : no ty nie jesteś brany pod uwagę na chrzestnego bo żyjesz w grzechu. Mi ogólnie na ten moment ślubu się odechciało. Tak jak pisałam, zaczęłam mieć wątpliwości. Choć to złożona sprawa bo my w trójkę tworzymy całkiem ok rodzinę. Chłopaki się super dogadują. Żyją jak ojciec z synem. Ale dla jego rodziny jesteśmy jak powietrze. Ciągle sami przy każdej możliwej okazji. Święta nie święta my sami. Nikt nas ze strony R nawet nie odwiedza. A wszystkiemu kto jest winien ? Ja … chyba dlatego że się w ogóle pojawiłam