Ja się obawiam swojego marzenia

Witam. Człowiek to zwierze stadne, więc źle mi z tym, że ja nie mam towarzystwa, przyjaźni ani miłości, ale z drugiej strony ja miewam refleksję, że gdybym ja jakimś cudem miał dziewczynę, to ilość problemów by mogła przerosnąć ewentualne korzyści, bo co na to moja rodzina? Co na to jej rodzina? Jakbyśmy my dojeżdżali do siebie? Co seksem? Co obawami o ciążę? Co z moimi wyrzutami sumienia, że ona marnuje przy mnie życie zamiast znaleźć sobie normalnego chłopaka, z którym ona by mogła wziąć ślub i mieć dzieci? Co z kłótniami?

A czy Wy też miewacie podobne refleksje nad swoimi marzeniami i pragnieniami?

Myslalam ze sok japkowego się boisz.

Ja się boję że będę niewystarczający w zachowaniu po prostu zbyt np nudny i odejdzie a taka dumbusia mi jakieś bzdury o oszczędności na fajki. Z samicom to będę wydawal bo dla mnie to rok dwa i wszystko uj strzeli tak myślę 

9 minut temu, Daniel86 napisał:

Witam. Człowiek to zwierze stadne, więc źle mi z tym, że ja nie mam towarzystwa, przyjaźni ani miłości, ale z drugiej strony ja miewam refleksję, że gdybym ja jakimś cudem miał dziewczynę, to ilość problemów by mogła przerosnąć ewentualne korzyści, bo co na to moja rodzina? Co na to jej rodzina? Jakbyśmy my dojeżdżali do siebie? Co seksem? Co obawami o ciążę? Co z moimi wyrzutami sumienia, że ona marnuje przy mnie życie zamiast znaleźć sobie normalnego chłopaka, z którym ona by mogła wziąć ślub i mieć dzieci? Co z kłótniami?

A czy Wy też miewacie podobne refleksje nad swoimi marzeniami i pragnieniami?

ciesz się tym co masz, a nie martw się tym czego nie masz

Na poprzednim miejscu zamieszkania miałam  sąsiadów, młode małżeństwo, oboje po szkole specjalnej ( tam się uczą dzieci o różnej niepełnosprawności), mają dziecko. Dorabiali się wszystkiego od przysłowiowej łyżki. 

Miłości i czułości potrzebuje każdy. Nie tylko piękni i bogaci. Ważne, by w doborze partnera mierzyć swoją miarą.

49 minut temu, Daniel86 napisał:

Witam. Człowiek to zwierze stadne, więc źle mi z tym, że ja nie mam towarzystwa, przyjaźni ani miłości, ale z drugiej strony ja miewam refleksję, że gdybym ja jakimś cudem miał dziewczynę, to ilość problemów by mogła przerosnąć ewentualne korzyści, bo co na to moja rodzina? Co na to jej rodzina? Jakbyśmy my dojeżdżali do siebie? Co seksem? Co obawami o ciążę? Co z moimi wyrzutami sumienia, że ona marnuje przy mnie życie zamiast znaleźć sobie normalnego chłopaka, z którym ona by mogła wziąć ślub i mieć dzieci? Co z kłótniami?

A czy Wy też miewacie podobne refleksje nad swoimi marzeniami i pragnieniami?

Po co tworzysz na starcie sztuczne problemy? Skoro tyle obaw, to po co budować coś, co nie ma sensu? Doceń wolność i ŚWIĘTY SPOKÓJ