Jak Wy osądzacie osoby starsze?

Witam. Gdy ludzie osądzają osoby młode lub w średnim wieku, ich dokonania i osiągnięcia, to dla osób chorych i/lub niepełnosprawnych mają taryfę ulgową. Problem w tym, że po osobach starszych widać, że one są chore i/lub niepełnosprawne, ale nie widać, od kiedy. Czyli osoby starsze mogą być oceniane bez taryfy ulgowej, nawet gdy one są niepełnosprawne od dawna lub od urodzenia.

Dobrze ukierunkowane moralnie społeczeństwo, to takie, które kolektywnie ma poczucie empatii wobec osób starszych, chorych. To empatia rodzi chęć i potrzebę pomagania, temperuje egoizm, wzmacnia poczucie odpowiedzialności i uwrażliwia. 

Pomagam im, bo wiem, że kiedyś będę stara i może kiedyś ktoś mi pomoże? Robię zakupy starszej sąsiadce i ostatnio pomogłam w sklepie babci, której brakło drobnych do pęczka szczypiorka. Wszyscy będziemy starzy i chorzy, bo nikt upływu czasu nie jest w stanie zatrzymać. 

4 minuty temu, _RC+ napisał:

Dobrze ukierunkowane moralnie społeczeństwo, to takie, które kolektywnie ma poczucie empatii wobec osób starszych, chorych. To empatia rodzi chęć i potrzebę pomagania, temperuje egoizm, wzmacnia poczucie odpowiedzialności i uwrażliwia. 

A może być tak, że osoba pomagająca będzie pomagała, ale przy tym swoje myślała?

O osobie starszej można pomyśleć: ona powinna mieć oszczędności, lata składkowe do emerytury lub renty, dzieci podające herbatę.

Przecież nie wiadomo, czy osoba starsza jest niepełnosprawna od urodzenia czy z powodu wieku. Jeśli od urodzenia, to ta starsza osoba od urodzenia mogła nie mieć szans na normalną pracę i normalny związek.

11 minut temu, Daniel86 napisał:

A może być tak, że osoba pomagająca będzie pomagała, ale przy tym swoje myślała?

O osobie starszej można pomyśleć: ona powinna mieć oszczędności, lata składkowe do emerytury lub renty, dzieci podające herbatę.

Przecież nie wiadomo, czy osoba starsza jest niepełnosprawna od urodzenia czy z powodu wieku. Jeśli od urodzenia, to ta starsza osoba od urodzenia mogła nie mieć szans na normalną pracę i normalny związek.

Dzieci to błogosławieństwo i dar. Dzieci to nasze dziedzictwo, najcenniejszy dorobek, które na tym świecie po sobie zostawiamy. Gdy je mamy i dobrze je ukształtowaliśmy, będą naszą pomocą w jesieni życia i przeprawie na tamten świat.

Z różnych powodów nie wszyscy to błogosławieństwo otrzymali od życia, nie wszyscy dzieci mają, lub nie wszystkim dzieci pomagają. Wtedy kolektywna empatia jest tak kluczowa. Gdy widzimy osobę w potrzebie, w jesieni swego życia, jakie tak naprawdę ma znaczenie, to ile oszczędności powinna mieć itd.

Śmierć jest nieunikniona, spotka każdego z nas. Nikt nie wchodzi bogaty na tamtą stronę, niczego tam nie zabierzesz ze sobą, prócz swojego życiorysu. Na sądzie ostatecznym wszyscy staniemy nadzy - gdy z tego zdamy sobie sprawę, wtedy staje się jasne, że te ramy, które wyżej wymieniasz, są bez znaczenia.

10 minut temu, _RC+ napisał:

Gdy widzimy osobę w potrzebie, w jesieni swego życia, jakie tak naprawdę ma znaczenie, to ile oszczędności powinna mieć itd.

Takie, że jeśli Ty nie będziesz wiedział, że ta osoba jest niepełnosprawna od urodzenia lub od młodości, to Ty będziesz mógł pomyśleć, że ta osoba była np. leniwa w młodości, skoro ona nie pracowała i nie założyła swojej rodziny.

7 minut temu, Daniel86 napisał:

Takie, że jeśli Ty nie będziesz wiedział, że ta osoba jest niepełnosprawna od urodzenia lub od młodości, to Ty będziesz mógł pomyśleć, że ta osoba była np. leniwa w młodości, skoro ona nie pracowała i nie założyła swojej rodziny.

Jak Ci minął poniedziałek? 

55 minut temu, 250GodzinTak napisał:

Wszyscy będziemy starzy i chorzy,

nie wszyscy - tylko Ci, którzy dożyją

2 minuty temu, WychodzeNaChwile napisał:

nie wszyscy - tylko Ci, którzy dożyją

Ja dożyje, bo mam dobre geny