Czy to normalne być aż tak zmęczoną?

Zajmuję się 2-letnim dzieckiem, ogarniam dom, jakieś małe zakupy, itp. Ogólnie wydaje mi się, że nie robię, aż tak dużo, a około 20, czasem w ciągu dnia po prostu padam ze zmęczenia. Dziś ledwo poszliśmy na spacer, tak jakoś ciężko mi było. No wiadomo trzeba się dzieckiem zająć, ale też już nie muszę go tak prowadzać, nie biegam cały dzień za nim, zabawy tęż często są na siedząco. Wstajemy średnio ok. 7, więc też nie bladym świtem...sama już nie wiem. Robiłam morfologię, oznaczałam glukozę, żelazo i wyszło wręcz idealnie. Zastanawiam czy też tak macie i po prostu, to mój syn mnie tak osłabia ;). Czy może coś mi dolega, że tak jak na moje oko przesadnie się męczę?

monotonia i nuda cie dobijaja, normalka.

Uprawiałas w życiu jakiś sport? Byłaś aktywna wcześniej? Bo jeśli nie to nic dziwnego, że nie masz na nic siły. Aktywne życie za młodu przekłada się na kondycję w dorosłym życiu.

Też myślałam o monotonii. Mały najczęściej do g. 20 już śpi, więc czas dla siebie mam, tylko że ja najczęściej już też mam ochotę tylko na spanie :(. Nic na stałe nie uprawiałam, no ale tez nie, że żadnego ruchu nie było. Od jutra będę chodzić na TBC, może to coś pomorze ;)

Monotonia,rutyna,przerabialam to. Wrocilam do pracy i odzylam. Mam sile na wszystko. Na dom,na zajmowanie sie dzieckiem,przyjaciol i gimnastyke. I o dziwo czas na to wszystko. A wczesniej chodzilam i ziewalamca wyjscie na plac zabaw to bylo wyzwanie. Wyniki tez byly ok.

Wkurza mnie to, bo mam różne plany na wieczór, ale sił brak na ich realizację, bo po prostu zasypiam, przestaje myśleć...

No tak rutyna, ale ogólnie nie narzekam, jestem wesoła, nie siedzą na siłę w domu, tylko fizycznie nie wyrabiam. Teraz z synkiem chodzę na dodatkowe zajęcia dla niego, także jakieś nowości są.

Miałam identycznie. Ale wróciłam do pracy jak córka poszła do przedszkola. Niby musiałam wstawać 0 6, miałam więcej obowiązków, ale i organizacja mi się poprawiła i pomimo, że śpię ok 6-7 h na dobę, nie czuję zmęczenia. Wieczorami też biegam i potem dobrze mi się śpi.

wiesz a ja sie zgodze z jednym gosciem co do sportu.Aktywnosc fizyczna poprawia samopoczucie.Ja mialam podobnie jak ty tyle ,ze mam dwojke dzieci I niemowle 10m (maly daje w kosc I nie spi po nocach).Bylam zmeczona I oslabiona kiedy on spal wciagu dnia ja tez padalam.Zmusilam sie do cwiczen z Chodakowska I myslalam ,ze to niewypali ,bo przeciez jestem wykonczona po tej nocy I co mam cwiczyc.O dziwo juz po dwoch tygodniach czuje sie lepiej I juz nie spie nawet w ciagu dnia tylko cos robie w tym czasie.Nawet jak sie zmuszam rano do cwiczen zaspana to jak koncze cwiczenia nie jestem zmeczona tylko naladowana energia.

no właśnie niedługo się przekonam, jak z tym sportem jest, czy mi się poprawi forma ;)

też mam dwulatka....ale pracuje....i co? też padam :( smutne

Ostatnio zdałam sobie sprawę, że byłam mniej zmęczona, jak miały miał rok i to mnie trochę przybiło :(

Ja mam podobnie mam 17 mc dziecko i pracuje też padamcodziennie o 21 jestem nie do życia. A tu obiad trzeba zrobić ogarnąć wszystko koszmar;/

A nie jesteś czasem w drugiej ciązy?

Raczej nie jestem w drugiej ciąży ;), tzn. od niedawna się nie zabezpieczamy...ale takie zmęczenie, to już mam kilka miesięcy, jak jeszcze o drugiej się nie staraliśmy.

:)

To może zamiast bawić się z dzieckiem na siedząco to bawcie się tak mega mega aktywnie? Mój ma trochę ponad rok. Nie znoszę monotonii, więc tak ustalam sobie "grafik", żeby przynajmniej co 3 dni zrobić coś ekstra - wypad na basen, wycieczka do zoo, wyjazd do lasu. Dziecko jest zadowolona a i ja tym bardziej ;) Staram się nie wychodzić na spacer na pół godziny, w tym zakupy, chwila na placu zabaw i do domu, ale jak wychodzimy z domu to nie ma nas kilka godzin. Może brakuje Ci dorosłych osób w otoczeniu? Nie masz wśród koleżanek mam na wychowawczych? Może zaprzyjaźnij się z jakąś sąsiadką z dzieckiem?

Tzn. nie tylko bawimy się na siedząco ;), gramy w piłkę, skaczemy, itp. chodziło mi o to, że już tak za nim ciągle nie latam, jak wtedy kiedy zaczynał chodzić, że już teoretycznie mniej męczy tak opieka. Oj zdecydowanie mi brakuje kontaktu z dorosłymi na co dzień, ale to jest chyba jeszcze inna sprawa, bo to raczej nie ma wpływu na to moje fizycznie wycieńczenie. Jutro jedziemy pierwszy raz na drugie zajęcia dla małego, także coś tam kombinuje, też nie to, że każdy dzień jest taki sam. No ale od prawie dwóch lat całe dnie (mąż wraca ok. 19, jak mały już idzie spać) oprócz weekendów sama, to jednak robi swoje. Nawet jak byliśmy na wakacjach w sierpniu, to wieczorami nie dałam rady czytać książki, a w tamtym roku na wakacjach czytałam po 2, 3 h co wieczór. Nie wiem chyba po prostu jadę na rezerwie ;), trza mi wypocząć.

:)

monotonia, rutyna to wszystko racja, ale ja sprawdziłabym hormony.

myślisz o TSH czy też o innych hormonach?

Ja jak bylam na macierzynskim to padalam ze zmeczenia... Wstawalam o 7.30 z dzieckiem a juz o 13 ledwo zywa wychodzilam na spacer. Dziecko mam BARDZO grzeczne! Wrocilam do pracy. Wstaje o 5.30 rano, wracam o 16 i mam wiecej energii niz wczesniej!. Monotonia mnie dobijala. Teraz mam ugotowane, posprzatane. Wczesniej zdarzaly sie 3 dni w tyg bez obiadu

To nic tylko wracać do pracy ;). Ano brakuje mi jakiś wrażeń bardziej w gronie dorosłych, bo to już prawie dwa lata kiedy dziecko jest na pierwszym miejscu...ale żeby to aż tak męczyło? bo psychicznie nie czuję się wypalona i nie marzę o powrocie do pracy.

ZBADAJ TARCZYCE !!!!!!!! TSH, FT3, FT4 TSH powinno być poniżej 2 mimo, że norma jest do prawie 5 :)

wy p******e jestescie? ona zmeczona jest a wy jej jeszcze gadacie,ze jak pójdzie do pracy to odżyje i bedzie lepiej...... chyba jeszcze gorzej bedzie Bedzie jeszcze wieksze zmęczenie

Odpocznij. Zrób coś innego niż zawsze, zamiast na spacer idź np. do teatru (dla najmłodszych jest Teatr Małego Widza w Warszawie), jak masz kogoś z kim możesz zostawić dziecko na 3-4 godziny to tak zrób i idź np. na ploty z koleżanką, na randkę z mężem. Zrób coś, co cię oderwie od rutyny

Dzięki za rady :) Teoretycznie praca by mnie jeszcze bardziej dobiła, ale wiem o co wam chodzi...to zawsze też coś innego niż siedzenie głównie w domu, kontakt z dorosłymi, itp...a przebywanie ciągle np. w domu nuży i być może stąd moje zmęczenie...Tylko jedno mi nie pasuje, bo ja jakaś zdołowana psychicznie nie jestem, no wiadomo coś nowego by się przydało, ale nie to, że wariuję w domu...głównie dolega mi to zmęczenie fizyczne, od ok. 20 już nie mam sił myśleć i najchętniej bym poszła spać. Myślę że dużo było dało jakby mój mąż wracał o 16, 17 do domu, a nawet jakby t była najpóźniej 18, to już by było lepiej...no ale wiem jak wygląda jego praca i nie mam o to do niego pretensji.

Ja juz wariuje w domu z dwulatkiem. Do pracy nie wroce bo nie pracowalam w ciazy, znalezc cos rez ciezko, do tego nie mam nikogo konkretnego do opieki nad maluchem. Ogarniam dom, zakupy, czasem spotkanie z kolezankami, czy tez wyjscia do znajomych zeby dzieci sie pobawiy. Ale nie mam zadnych planow, celow na przyszlosc, wszystko stanelo w miejscu, nie mam zadnych pasji, hobby itp. Czasem sie zastanawiam czy aby depresja mnie nie dopada... Myslalm o drugim dziecku ale z pierwsza ciaza mialam duze problemy i nie wiem czy znow chce przez to przechodzic.

Marudy. Znaleźć łatwo, tylko trzeba szukać. Ja pracuję w 3 miejscach i żyję.

Kiedyś chciałam mieć dzieci, potem zostałam nianią i mi przeszło ;)