dostałam propozycje pracy, przyjelibyście ?

moja córka ma 11 miesięcy. zyje nam sie ok. maz zarabia ok, nie jest bogaty , ale starcza nam na normalne życie i żeby co miesiąc coś odłożyć... niczego sobie nie żałujemy, wychodzimy do kina, coś zjeść , jeździmy na wakacje. Ja nie pracuje, bo córeczka jest jeszcze mała, ale dostałam ofertę pracy i to w zawodzie więc fajnie. Kasa też mnie satysfakcjonuje, tylko nie chce zostawiać małej. nie mam nikogo do pomocy, więc musiałabym zatrudnić nianię. Przeraża mnie ta rozłąka z dzieckiem na tyle godzin! i sama nie wiem czy przyjąc propozycję czy poczekać jeszcze z 2 lata i wtedy szukać pracy? Dodam, że mąż uważa że powinnam zając się dzieckiem, bo nie kasa jest najważniejsza. Jednak poprze każdą moją decyzje ...

Ja jestem mamą z planowania, spełnioną, macierzyństwo to dla mnie super przyjemność i w ogóle nam nie brakuje pieniędzy (partner zarabia sporo) ale idę do pracy za... 1750 :D Po to żeby do pracy iść, mieć ciągłość w zawodzie. Martwię się rozłąką, ale Pani która będzie się dzieckiem opiekować przychodzi na parę godzin od kilku miesięcy żeby dziecko ją zaakceptowało. Takie jest życie. Nasze mamy wracały po 3 miesiącach, a jeszcze chwilę temu maks było 6 miesięcy macierzyńskiego. I jak jest? Wszyscy mamy kochamy, nikt nie ma sierocych chorób, wszyscy są szczęśliwi i zdrowi. Jeżeli chcesz iść do pracy to idź! I nie czuj się winna "bo miałaś być mamą". Mamą jesteś i będziesz już zawsze :) Pozdrawiam!

jak wam na wszystko starcza to oczywiście że zostać z dzieckiem. jeszcze nie jdna parce bedziesz miała w życiu a chwile z dzieckiem bezcenne.

nie, wolałabym zostac z dzieckiem

Mamą jesteś i będziesz już zawsze x ale kretynizm, mama mamie nie równa. Wg ciebie wystarczy urodzić?

Nie tumanie :) Napisalam po to na poczatku, że jestem mamą z decyzji, zakochana w macierzynstwie i mamą która będzie mamą na zawsze, a swoją mamę ma jako najlepszego przyjaciela, jedynego. Czytasz i nie rozumiesz czy piszesz, żeby potrollować?

To zależy czy chcesz pracować, oderwać się od obowiązków domowych (bo może i poza pracą masz jakieś zainteresowania które Ci dają satysfakcję), czy praca w twoim zawodzie... Jeśli ta propozycja to dobra okazja i przyda Ci się to doświadczenie, warto spróbować, ale faktycznie, gdybym nie musiała zostałabym w domu z tak małym dzieckiem. Sama poszłam do pracy jak synek miał ponad roczek ale na pół etatu i wieczorami, zawsze albo mamę albo tatę miał.

Nie, nie przyjelabym. Sama świadomie zrezygnowałam z pracy na 3,5 roku. Ten czas spędzony z dzieckiem to najwspanialsze chwile w zyciu. Owszem praca jest ważna i niby te 3 lata to dużo ale z drugiej strony do emerytury będe pracować jeszcze 40 lat wiec czym jest 3 lata w porównaniu z tym? Mały ułamek czasu który dał mi bezcenne chwile z dzieckiem i tak naprawdę pozwolił mi troche odetchnąć i naładować akumulatory.

A ja poszłabym na twoim miejscu . Czasy sa jakie sa skąd wiesz że za dwa lata ktoś będzie chciał cię przyjąć do pracy w zawodzie skoro będziesz aż tak do tyłu (2 lata przerwy w danym zawodzie i wypada się z rynku , traktują cię jak osobę bez doświadczenia). poza tym nie wiesz czy jesli zostaniesz z dzieckiem i owszem spełnisz się jako mama , później też stwiedzisz że lepiej jak dziecko po przyjściu ze szkoły ma obiad na stole, posprzątane itp. a po 15 latach mąż ci powie że odchodzi bo sobie kogoś znalazł a ty zostaniesz z ręka w nocniku bez pracy i kasy. Pomyśl też o sobie z dzieckiem też można miło spędzać czas po południu i w weekendy. pisze to z doświadczenia dwóch moich znajomych które dom i dzieci stawiały na pierwszym miejscu mężowie byli do rany przyłuż i sami tez tego chcieli żeby one zostały w domu, aż do czsu jak jednej mąż zginął w wypadku a drugi odszedł do innej i teraz jedna pracuje jako sprzątaczka (dziewczyna z wyższym wykształceniem) bo w wieku 40 lat nikt jej nie chciał zatrudnić zgodnie z jej wykształceniem, a druga jest na bezrobotnym i prosi się byłego o alimenty na siebie i dziecko. W życiu liczy się też jakaś niezależność finansowa siebie samej. Idź do pracy bo możesz drugiej takiej szansy nie dostać.

w życiu dziecko jest dla mnie najważniejsze.

no właśnie to dobra okazja i boję się , że po tych 2 latach w domu nie znajdę pracy w zawodzie... to taka praca wymarzona dla mnie :-) jednak założenie mieliśmy , że opiekuję sie córką póki jest mała i mam wątpliwości...

dla mnie też moja córka jest najważniejsza. ale to nie znaczy , że dla mam które pracują jest inaczej...

dla mnie moje dziecko jest naj naj naj ważniejsze!! I dlatego chcę iść do pracy, żeby nie być kurką domową. To frustruje każdą kobietę prędzej czy później i nie lubię okłamywania się, że nie. Fajnie mi w domu na okrągło, dobrze, wygodnie, miłośnie. Nie uważam, że to jakaś ujma dla macierzyństwa, że po roku mama idzie do pracy na etat. Z resztą to nie jest 15h tylko 8, zjem z dzieckiem śniadanie, ominie mnie drzemka i obiad, wrócę na podwieczorek, a do spania jeszcze czasu a czasu.

Bez przesady, frustrujace może byc siedzenie ciagle w domu ale nie pierwsze 3 lata życia dziecka. Ja zaraz po maturze poszłam do pracy, studia zaoczne bo musiało tak być, ciagle na wysokich obrotach a ciaza i ten czas z dzieckiem to takie slow life spacerki, gotowanie obiadków, czytanie książek. Mi bardzo dobrze ten czas zrobił, chwale sobie i miło wspominam a prace mam nawet lepsza niż przed ciaza.

no tak tylko znaleść pracę w zawodzie po 3 latach przerwy jest prawie cudem...

bierz prace, bo o prace w swoim zawodzie bardzo trudno i nie zasłaniaj się dzieckiem bo jak dziecko urośnie czy będzie mieć 3 lata można oddać do przedszkola a nikt nie będzie wiecznie na Ciebie czekał i dawał propozycje pracy, jak potem będziesz chciała iść do pracy to nikt Cie nie będzie chciał. Roczne dziecko to nie jest takie małe dziecko. Spytaj się mamy / teściowej / siostry / szwagierki czy by Ci nie pomogły za małą opłatą, a jak nie szukaj niani. Jakby mąż prace stracił albo zdrowie to ciekawe co wtedy zrobisz

roczne dziecko to male dziecko. czytalam sporo ksiazek o dzieciach i w zadnej nie bylo napisane, ze dla dziecka do lat 3 lepiej w zlobku czy z obca osoba. jesli ktos nie ma za co zyc, to rozumiem, ale tak, to bym nie poszla.