Dla nikogo się nie liczę...

Mam 14 lat, odkąd poszłam do 2 gimnazjum moje życie to koszmar. Nikt mnie nie lubi (od początku gimnazjum tak było, ale nie przejmowałam się tym). Muszę chować się po kątach żeby nikomu nie wchodzić w drogę (są tygodnie że nikt mi nie dokucza i nikogo nie obchodzę, a bywają takie że cały tydzień chłopaki się ze mnie śmieją). Do tego jestem strasznie brzydka z twarzy i z figury - chuda, zero biustu, lekkie cienie pod oczami... Najchętniej nie wychodziłabym z domu, a jak wychodzę to czekam aż na dworzu się ściemni. Moim marzeniem jest dostać się do liceum tam gdzie nikt mnie nie będzie znał i żeby moje życie zmieniło się o 180 stopni - poznać jakiegoś fajnego chłopaka i koleżanki... Czasami mam ochotę wziąć jakieś tabletki i z tym skończyć...

Te problemy gimbazjalistek :c

sama z siebie robisz ofiarę jak ktoś ci dokucza od razu do wychowawcy

Piszę poważnie, nie jestem jakąś gimbuską która udaje że ma depresję i mam taką bujną wyobraźnię że to wymyśliłam. Czekam na odpowiedzi dojrzałych osób.

wstaw fotke

ignoruj :) idiotów boli to najbardziej :) co do wyglądu to w ciągu kilku miesięcy może on się zmienić ;)

KIochanie czasem życie tak gnębi by dać impuls do działania do lepszego. szczupła jesteś zapisz się na zajęcia sportowe, krzepy , charakteru i pasji nabierzesz i nikt Ci lątwo nie podskoczy. ucz się i ćwicz. nie załamuj się i licz tylko na siebie. ciężko się osiąga sukces. ale słodko smakuje. powodzenia

to co my mamy poradzić jak brzydka jesteś, takich ludzi na ogól się nie lubi i finito