Nie umiem odejść

Witam, poczułam potrzebę napisania tutaj, bo nie mam do kogo sie zwierzyc. jestem z facetem 6 lat, nie mieszkamy razem. mecze sie z myslami o roztaniu, ale nie umiem, bo boje sie chyba samotnosci, tego cierpienia itd... a z nim nieraz jest ok, ale jest tez tak ze mnie poniza, kłocimy sie wyzywamy, on mnie uderzy nieraz, nie ze bije, ale uderzy tak ze mnie zaboli, nieraz mam siniaki. zastanawiam sie tez nad przyszloscia, skoro on od paru miesiecy nie pracuje, bo mu sie nie chce, jest u mamusi i to mu pasuje. jak mowie mu o pracy to sie smieje. gdy jestem u niego to praktycznie caly czas gra na kompie... chwile posiedzi ze mna pogada, albo mi dokuczy i gra... nie czuje sie z nim szczesliwa, nieraz ide do lazienki i placze, powtarzajac sobie ze jestem taka glupia ze z nim jestem. zrywalam z nim chyba 3 razy ale zawsze wracalam. boje sie, ze teraz jak zerwe, to bedzie to samo....

Mam podobnie Wiem, że muszę odejść Wiem, że będzie bolalo Wiem że nie chce już dłużej żyć w związku bez miłości Może nie będzie lepiej, będzie za to szansa na chwile ciepła...

Jam bym się w życiu nie dała wyzywać a tym bardziej bić dlatego żaden z moich ex się nie ważył bo wiedział, że to byłby pierwszy i ostatni raz. lepsza samotność, niż patologia i życie na ostrzu noża.

czasem mysle ze jestem jakas nienormalna, boje sie tej odwagi, zmiany. Ale chce w zyciu czegos innego niz z nim mam ( albo nie mam). teraz dopiero widze jak roznimy sie pod wzgledem wychowania, i zdaje sobie sprawe jak pozniej to odbije sie na naszym wspolnym zyciu.

Ogarnijcie sie. Jak cie teraz bije to za kilka lat jak urodzisz mu dziecko bedzie i je lał! W zyciu. Suk***syna bym zabila jakby reke na mnie podniosl. Zycie jest za krotkie aby trwac w bagnie. Uciekaj jak najdalej!!!