Matthew1000

Więc życzę powodzenia, męża braknie i emerytury będziesz szukała w polu nie mając lat pracy a majątek zgarnie komornik nie mając pracy bo ten majątek też trzeba za coś utrzymać chyba że znajdziesz następnego frajera

Czyli żony z Ciebie nie będzie i wsparcia.

I tu muszę przyznać z ręką na sercu że jestem odważny Ale jak to kiedyś mi powiedzieli że do 40-stki mam czas Tylko żeby to się nie skończyło starokawalerstwem i depresją. Chociaż.... brat ojca miał 42 lata jak brał ślub a żona jego 41 i jedno dziecko mają (ale przypuszczamy że ktoś tak na prawdę ich zeswatał) I czasami przez myśli mi przechodzi też że prędzej mnie z kimś zeswatają niż samemu się poznamy.

Wiesz jedyne co oczekuję od kobiety to samodzielność i niezależność oraz wspólny dorobek bo nie liczę na to (nawet nie mam zamiaru) abym ja wszedł na gotowe czy ona. Chyba to nie dużo? Poznawać osoby i trafić na odpowiednią napisałaś, tylko gdzie? Jestem typem domatora gdyż wyrosłem z życia imprezowego i nie bawi mnie już to. Mam skromne i znikome grono znajomych (skurczyło się po tym jak pozakładali rodziny kontakty też znikome). Szczerze to tylko imprezy rodzinne głownie są u mnie życiem towarzyskim jak i spotkania ze skromnym gronem znajomych (3 dobrych kumpli kontakt mamy dobry) i czasami się trafiają imprezy zakładowe w pracy ale co z tego jak wszyscy przychodzą z partnerami (żona/mąż/partnerzy). Portale randkowe odpadają, powód napisałem przy pierwszym poście (Zaś próba nawiązania trzeciego związku okazała się totalną paranoją (starsza o 8 lat) mieszkała z córką z siostrą i jej rodziną i matką, i tylko przywieź, zawieź, odwieź daj i daj i jak się dziwiła że mieszkam sam że jak ja daję radę ona się nigdy nie wyprowadzi z domu, więc podziękowałem za znajomość.) Raz próbowałem zagadać do kobietki w kawiarni która siedziała przy stoliku sama i co? gdy się dosiadłem wstała i wyszła Festyny, imprezy kulturowe itp. to ludzie zazwyczaj chodzą w parach i paczkach znajomych. Czasami się zastanawiam jak niektórzy to robią (mężczyźni jak i kobiety) że nie mają problemów z nawiązywaniem znajomości i związków.

Tylko że te młodsze to zazwyczaj mnie odtrącają. I powody są trochę prymitywne: bo mieszka w wynajętej kawalerce, bo jeździ 15 letnim autem, bo ma obowiązki itp.. Dlatego szukam starszych, tak jak napisałaś że mają już pewne wymagania ,oczekiwania. I myślę (taką mam nadzieję) że starsze kobiety będą pozytywnie spoglądały na moją samodzielność i niezależność. Ale jak to mówią że nadzieja jest matką głupich.

Nie wiem dlaczego ale cały czas jest przekonanie że kawaler lub panna 30-35+ to osoby z którymi coś jest nie tak. Ja rozumiem że jeżeli kawaler lub panna w tym wieku jest na utrzymaniu rodziców i całą swoją pensję przeznaczają na alkohol i imprezy to ok ale są też wyjątki. Dam wam przykład po sobie. Gdy miałem 20 lat wyprowadziłem się od rodziców i wynająłem sobie mieszkanie, sam się utrzymuję, umiem sobie ugotować, posprzątać, uprać itp. Dziś mam 30 lat. I pomimo tego że jestem osobą niezależną i samodzielną ludzie cały czas patrzą na mnie spod byka i z przymrużeniem oka dlatego że jestem kawalerem. Na początku myślałem że kobiety pozytywnie patrzą na kawalerów samodzielnych i niezależnych ale życie i czas pokazało mi że wcale tak nie jest. Powiem wam że z własnego doświadczenia i obserwacji zauważyłem że samodzielni i niezależni faceci nie mają wcale tak łatwo żeby znaleźć kobietę i stworzyć związek. Sam już nie wiem czego oczekują kobiety ale skoro facet niezależny i samodzielny nie jest dla nich przykładem i nie imponuje to kobietą to się zastanawiam czy to aby z kobietami jest coś nie tak. Nie będę was ukrywał że ja gustuję w starszych od siebie kobietach 5-10 lat czy aby to jest wielka przeszkodą żeby stworzyć związek i założyć rodzinę? Znajomi którzy założyli rodziny kontakty się pourywały i zostało skromne grono znajomych. Imprezowiczem nie jestem i nie chodzę po klubach i dyskotekach bo mnie to już nie bawi. Zastanawiam się i nic nie przychodzi mi do głowy. Byłem w związku z kobietą (starszą o 5 lat) która w końcu mnie odrzuciła z powodu że tak to nazwę obowiązków bo za mieszkanie trzeba zapłacić, rachunki, raty utrzymanie auta i przeszkadzało jej to że na pierwszym miejscu stawiałem wydatki a potem reszta. Drugi związek (starsza o 10 lat) nawet przez chwilę mieszkaliśmy razem wszystko było ok dopóki pewnego dnia oznajmiła że zostajemy przyjaciółmi wyprowadziła się i bach po 3 tygodniach wzięła ślub z innym i urodziła dziecko. Zaś próba nawiązania trzeciego związku okazała się totalną paranoją (starsza o 8 lat) mieszkała z córką z siostrą i jej rodziną i matką, i tylko przywieź, zawieź, odwieź daj i daj i jak się dziwiła że mieszkam sam że jak ja daję radę ona się nigdy nie wyprowadzi z domu, więc podziękowałem za znajomość. Jeśli możecie poradźcie w jakim kierunku zmierzać bo też na siłę się wiązać żeby nie być samemu to mija się z celem. Chciałbym w końcu założyć rodzinę i stworzyć związek z osobą która też daje coś od siebie i odwzajemnia jak i wspiera, ale boję się jednego żeby takie życie nie doprowadziło do jakiejś depresji bo wtedy to już pozamiatane.

Mój sąsiad się ożenił z romką (cyganką) poznali się w pracy oboje pracują w starostwie powiatowym. Tylko tak, cyganka pracuje, zarabia i wykształconą kobietą jest i takie cyganki inaczej podchodzą do życia i nie są aż tak wżyte w kulturę romską. I też przypuszczam że to rzadkość.

Jeśli jest Para która pragnie dzieci lecz nie mogą mieć ich z różnych powodów np. bezpłodność mężczyzny, lub są Panie w związku homoseksualnym i chciały by mieć dziecko chętnie pomogę. maciek125-90@o2.pl

Jak robi same problemy to najlepiej by było iść wpisać w Urzędzie Stanu Cywilnego ojca NN i miałabyś święty spokój i wiele przywilejów jako samotna matka.

Raczej dlatego że życie się tak układa i trzeba sobie radzić z tym co jest. Na pewno wyśmienicie się nie czuje ale jak już wcześniej powiedziałem że niczego nie należy robić na siłę. Jeśli założysz rodzinę i ożenisz się na siłę bo tak wymaga kolej rzeczy to nigdy nie będziesz szczęśliwy. Są ludzie co do 40-sti czy nawet dłużej byli kawalerami i pannami i dopiero założyli rodziny i żyją szczęśliwie.

Ja jestem singlem po 30-tce od 20 roku życia mieszkam sam i sam się utrzymuję, pracuję, umiem sobie ugotować posprzątać uprać itp... I nie ukrywam że byłem w związku tylko niestety nie wyszło. Nie mam dzieci ale bardzo bym chciał mieć rodzinę. Tylko czasami założenie rodziny z odpowiednią osobą jest trudne jak dotknąć językiem łokcia. I dlatego mam być odbierany jak ktoś inny i dziwny? Życie singla ma swoje wady i zalety. Ja mam potrzebę bliskości i założenia rodziny ale nic na siłę się nie robi bo można sobie życie pogorszyć niż polepszyć. Ale próbuję cały czas może kiedyś się uda Mój wujo miał 42 lata (kawaler) jak się ożenił i założył rodzinę a jego żona miała 40 lat (panna) i co są szczęśliwi dwójkę dzieci mają

Bardzo zły pomysł mieszkać z teściami czy własnymi rodzicami, od razu się idzie na swoje i razem wspólnie się dorabia. Nigdy ale to przenigdy (nawet gdyby to za skutkowało rozwodem) jak bym się ożenił lub związał nie wprowadziłbym się do teściów lub moich rodziców, od razu bym poszedł na swoje z żoną lub partnerką, wynająć mieszkanie i pomału się dorabiać. Ja miałem 20 lat jak się wyprowadziłem od rodziców i wynająłem sobie kawalerkę i nigdy nie żałuję tej decyzji usamodzielniłem się raz jest dobrze a raz brakuje do wypłaty ale jestem niezależny i nikt mi nie dyktuje co mam robić a co nie.

Nie to że nie mam serca bo empatię posiadam ale z całym szacunkiem jakoś mi nie żal takich kobiet. Dobrze wiedziałaś że popełnił przestępstwo (nie ważne że nie byliście wtedy razem wtedy) więc jak to mówią widziały gały co brały, więc nie użalaj się nad sobą tylko weź się w garść i ułóż sobie życie z kimś innym bez historii przestępczej, no chyba że satysfakcjonują Cię tego typu mężczyźni Ja osobiście nie związałbym się z kobietą która była w więzieniu i miała jakieś przestępstwa za sobą i wolałbym już być sam bo nigdy nie wiadomo co wyniknie ze związku z taką osobą.

Dylemat poważny widzę . Ja na 18 nic nie dostałem rodzice jak wrócili z pracy przynieśli malutki torcik z liczbą 18, nawet nie miałem zrobionego przyjęcia dla rodziny i znajomych. Na bierzmowanie też nic nie dostałem nawet przyjęcia nie było świadkiem był szwagier i też po mszy zawieźliśmy go do domu, na oczko (czyli 21 urodziny) też nic... i jakoś przeżyłem i nie marudzę

I to jest pensja głodowa, a nie frajer narzeka na 4700 netto pn-pt i weekendy wolne ma. A u Ciebie jeszcze 7 dni w tygodniu praca za 1900 zł. Zapytaj kierowniczki czy ch...a dawno w p....e nie miała że tak zwolnieniami straszy.