barnaby

Kasiu, ja też nastawiłam się na "Üryan geldim" i kicha!

KO, piękne to było , dziękuję, aż żal, że to już koniec .

Cytuję kilka z moich ulubionych fragmentów:

"Pod domem Cihana czaiła się Cennet. (Ochroniarzy to on ma chyba z Biedronki)"

"Zamiast wesela, rozpoczęła się s.trzelanina! (Chwila! Przecież u nich na weselach s.trzelają)" Dziś Mustafa miał bardzo pojemny magazynek, s.trzelał i s.trzelał i cały czas miał naboje.

"Reszta policjantów gapiła się. (Być może nigdy nie byli na wsi?) 
Imam wyszedł spod stołu i był naocznym  świadkiem s.trzelaniny! (Jakim cudem on coś widział?! On nawet oczy miał zamknięte!)"

"Selim nic nie robi. (Kto nic nie robi, ten się nie myli - Tak mój Teść mawia)".

Kerim był przewodnikiem Kristen po okolicach Çeşme i pojechał z nią do Stambułu, nie wiemy, czy wynajęli jeden pokój w hotelu na Beyoğlu. Kerim przedstawił Kristen swoim przyjaciołom z dzieciństwa, bo Erdoğan tłumaczył Kerimowi, że marina z zacumowana łodzią jest tam, gdzie przywiózł Kristen. Kristen chciała też zaprosić Kerima do Anglii, więc musieli być baaardzo zaprzyjaźnieni.

Z tym żenieniem się z Turczynkami jest trochę mniej niewinnie, nie wiem, czy ktoś widział film „Mustang”, tam podane są sposoby dziewczyn na współżycie z chłopakami przed ślubem z zachowaniem pozorów tak, żeby oszukać nawet badanie ginekologiczne.

Kerim tłumaczył Vuralowi, że zostanie w Ildirze i ożeni się z miłości, a nie dlatego, że tak wypada lub inni tego chcą, a Kristen sprzedał trochę inną wersję - że nie wyjedzie z Ildiru i nie ożeni się. Mądry chłopak, nie pozostawił złudzeń, tak na wszelki wypadek. 

Co do ewentualnej wakacyjnej przygody - Kristen była bezpruderyjna, wyzwolona i bardzo śmiała, Kerim nie obiecywał celibatu, tylko że się nie ożeni, więc nic nie wykluczam.

Basiu, ten więzień to Ayhan, nieformalny przywódca więzienia, a przynajmniej tego oddziału, do którego trafił Kemal. W subkulturze więziennej pewnie ma do powiedzenia więcej od dyrektora, słuchają go strażnicy i na pewno więźniowie. Gdy Kemala zaatakował więzień pod prysznicem, Ayhan go pogonił i tamten pokornie odszedł.

Schowałam się za laptop z zażenowania, zemdliło mnie od słodyczy, a zwłaszcza od pioruna sycylijskiego Melisy. SON. Czyli koniec po turecku, offf... Geçmiş olsun.

U Melisy nie ma pustych przebiegów, już namierzyła ofiarę. Znaczy się chłopaka. Musi biedak uważać, ona ma skłonności psychopatyczne.

Jak w "Seksmisji", przy głównym stoliku same kobiety, mężczyźni wyginęli. "To nie były dinozaury" .

Kiedy zobaczyłam suknię Cennet, przypomniałam sobie scenę z "Czterech wesel i pogrzebu", gdy Hugh Grant oceniał i komentował suknie ślubne przymierzane przez Andie Macdowell.

Selim chciałby mieć synka i córeczkę Cesur ve Güzel.

Wszystkie (prawie) wątki kończą się szczęśliwie. Kto jednak zagwarantuje, że po Happy end ever after chomiki nie zaczną znów zasuwać w kołowrotku? Jak po takich traumach podnieść się psychicznie bez śladów na zdrowiu emocjonalnym? Człowiek ma otrzepać się i udawać, że nic się nie zdarzyło?

Jak Özlem nazywa syna? Uszy mi się połamały.

Oglądamy pożegnanie z ŁC? Taka okazja już się nie powtórzy .

Nie mogę patrzeć na farbowany łeb Galipa, kto mu taką krzywdę zrobił? Nie żebym go żałowała.

Vildan traktuje Zeynep jak inkubator wnuka, opakowanie dla tego, co zostało po Ozanie.

Galipowi jest wszystko jedno, w jakim stanie psychicznym jest Vildan po stracie syna i męża, ale wytrząsa się nad nią. Nie dość, że to okrutne, to jeszcze przeciwskuteczne.

Nóżka boli? Oj, jak mi przykro! A może kręgosłup Emirkowi też nap...? Żal...

Ayhan pokazał próbkę swoich możliwości , nawet Leylę zaskoczył. W więzieniu nosi polo Ralpha Laurena.

Emir twierdzi, że nie ma nic do stracenia, a skomle, żeby ojciec zatrzymał Nihan. Bez majątku też cienko by piszczał, więc jednak na czymś mu zależy. Po niepokoju w oczach komisarza Hakana już wie, że on ma coś lub kogoś do stracenia.

*Kemal nie jest w izolatce, a w karcerze, to wielka różnica.

Nihan przyznając przed dziennikarzami, że jest w ciąży z Emirem, założyła sobie pętlę na szyję. Dziecko poczęte w czasie trwania małżeństwa, a nawet z dużym marginesem czasowym, jest domyślnie uznawane za dziecko męża. Gdyby przyznała, że Kemal jest ojcem, Emir w tym momencie nic nie mógłby jej zrobić, a ona odcięłaby się od niego upokarzając go publicznie.

Asu zabolało serce na widok rany Emira? Genów nie oszuka.

Zeynep najpierw symulowała ciążę, okazało się, że jest w ciąży. Bała się wyniku badania na ojcostwo, ojcem okazał się Ozan. Gdyby nie kombinowała, wyszłaby ze wszystkiego obronną ręką, byłaby bezpieczna, ale to Zeynep, mistrzyni autodestrukcji i destrukcji.

Nihan tak pięknie przywaliła Kemalowi między oczy, a tu ... siurpryz! Powinien dostać dodatkową porcję tortur za zniszczenie jej wyobrażenia, jak miała wyglądać ta rozmowa. 

Co mógłby zrobić ojciec Mustafie, gdyby nie zechciał mu się podporządkować? Jakie to łatwe; oceniać dorosłego, inteligentnego mężczyznę z pozycji kogoś, na kogo nigdy nie była wywierana presja w najważniejszych sprawach.

Aslan dał pokaz swoich możliwości – zabrał Mustafie jego ziemię, żeby popisać się wspaniałomyślnością przed obcymi. Dobry burmistrz przekazał szkole duży teren w środku miasta i przypadkiem znaleźli się tam dziennikarze z kamerami.

Mustafa chciał postawić tam centrum handlowe, ale może dzięki temu stałby się bardziej samodzielny i niezależny finansowo. Terror ekonomiczny ma go zatrzymać i dać do myślenia, co stanie się, gdy nie będzie ślepo posłuszny, gdy nie zgodzi się na kontrakt z modliszką.

Znacznie łatwiej jest trzymać syna na krótkim łańcuchu i wypominać na każdym kroku, że to ojciec utrzymuje rodzinę.

Władza deprawuje, a władza absolutna deprawuje absolutnie. Oblecha Aslana nikt nie powstrzymuje, może poniżać brata i żądać dla niego kary boskiej za niewolnicze podporządkowanie się we wszystkim. Syna nie wprowadzi w lewe interesy z przemytem paliwa, bo to ryzykowne, ale brat może nadstawiać karku.

Nawet Serdar ustąpił, gdy Aslan nie pozwolił mu podwieźć dzieci w czasie burzy. Co temu ł.ajdakowi do tego, kto kogo wozi w swoim prywatnym samochodzie!

W dwóch dużych autach zmieściłoby się kilkoro dzieci, jednak pojechała dwójka burmistrza, nawet mały bratanek Yusuf szedł w szalejącym wietrze i deszczu.

Nauczycielka poleciła Narin, żeby schowała się na czas wizyty stryja. Bo co? Przynosi mu wstyd? Nienawidzi jej tak, że nie może na nią patrzeć? Musiałby tłumaczyć się, dlaczego dziewczyna z jego domu nie jest w szkole, tylko jest panią stop, przeprowadzającą dzieci przez ulicę? Narin została przedstawiona Serdarowi jako siostra jednego z uczniów, a nie bratanica burmistrza, żeby nie łączyć jej ze stryjem. Może to i lepiej, kto chciałby mieć kogoś takiego w rodzinie.

Po wymianie płynów ustrojowych nic już nie będzie takie same.

Doruk lubi bawić się w lekarza.

Osobom z odczynem jadowitym wstęp wzbroniony. Tuval jest moją bohaterką.