KateZRzeszowa

Uwielbiam, zwłaszcza monstery i filodendrony. Mam 25 roslin w domu i zainwestowałam w lampy żeby zagospodarować ciemniejsze kąty.

O wszystkim. O naszym hobby, pracy, znajomych, zakupach, filmach, dzieciach O tym co trzeba zrobić, o naszym samopoczuciu i przemyśleniach.

Mleko i ogórki kiszone

Bez internetow nie wiedzieliśmy że żyjemy zle

A jak jest wysoka na swój wiek to co zrobisz? Rośnie w swoim tempie

Jeśli wózek je uspokaja to czemu nie? Moja kuzynka miała ten problem z córką, że mała odmawiała spania gdzie indziej niż w wózku. I miala dla niej dwa wózki. Jeden do spacerów a drogi do domu. Szkoda nerwiw żeby się szarpać

W życiu bym nie zostawiła płaczącego dziecka

Woli towarzystwo kolegów a nie mamy. Daj dziecku spokój

Przede wszystkim wg mnie nie musisz każdej decyzji konsultować z mężem, niektóre możesz podjąć sama.

Organizujcie km atrakcje pomiędzy praca, w wolnym czasie, w weekendy. Życie to życie mało kto może pozwolić sobie na 2 msc wolnego by być z dziecmi i im umilac czas. U nas wakacje tez w pracy, z tym że wymieniamy się opieka z mężem i planujemy aktywne weekendy

Nie możecie nadać dwóch imion? Poza tym imię to powinna być wasza wspólną decyzja, a nie teściowej.

Przecież nie musisz ich przyjmować.

Tia

Ty tak nie umiesz?

To już jeśli chodzi o twoje argumenty? Chyba ty, twoja stara?

Jaka mądrość pokoleń? Czyich pokoleń? Twoich rodziców i ewentualnie dziadkow? Kiedys kobiety w wieku 16-18 lat byly na wydaniu, a wychodzily na tego ktory mogl im zagwarantowac byt (w zależności od klasy spolecznej) Kiedys normalne były związki ze starszymi facetami , którzy mieli zapewnić kobietom i ich rodzinom byt i dobre geny. Teraz raptem starszy facet to patologia, a młodzi gówniarze po slubie tyrający na wkład własny, żeby później wziąć ślub z bankiem na 30 lat yo tradycyjna polska rodzina. Może dla ciebie to bzdety, nie musisz się z niczym zgadzać. Tylko życie nie jest czarne ani białe, twoj światopogląd nie jest żadnym wskaźnikiem tego jak powinno być. To że to uważasz coś za bzdety i patologię to twoja własna opinia. Życie pisze różne scenariusze i jednak najlepiej jak ludzie trzymaja swoje szczęście dla siebie, bo randomy niestety wszedzie widzą jakieś ale

Zapytałabym ale nie żyje. Ale ona wzięła ślub w wieku 40 lat, męża miała młodszego o 7 lat, uridzila w wieku 42 lat i całe życie paliła paczkę papierosów dziennie. Zmarła majac 98 lat i na takie poerniczenie by ci nieźle odpowiedziała

Właśnie kwestia tej dojrzałości emocjonalnej i oczekiwan od zycia. Patrząc na ilość rozstan dookoła to związki równolatków są tez bardzo nietrwale. W otoczeniu bliższym i dalszym widzę same dramy, rozstania i nowe związki. Więc wg mnie różnica wieku ma mniejsze znaczenie niż dojrzałość emocjonalna i świadomość czego oczekujemy od związku. Mnie w temacie mocno dziwi tylko fakt że 18 latka stara się o dziecko z ponad 30.latkiem. życie serio nie na nic więcej do zaoferowania poza pieluchami? Spędźcie razem troche czasu, kilka lat i zobacz czy do siebie pasujecie. Zamieszkajcie razem żeby przenieść życie na bardziej codzienny grunt niż romantyczne randki na mieście i ciągle imprezy. Wtedy dowiesz się czy związek ma szanse. Nie zaczyna się dorosłego życia od dziecka

Bzdura. Kwestia indywidualnego dopasowania.

Staracie się o dziecko i teraz pytasz o relacje?

Nie znam się na nosidłach,ale chustowalam młodszego. Mega wynalazek. Młody był przy mnie, przytulony i spokojny, miał widok na to co się dzieje dookoła, ja miałam wolne ręce i spokojnie szlam na spacer np czy małe zakupy

Może spróbuj z chustą? Dużo dzieci nie lubi wózka. Moj starszy dopiero spacerówkę zaakceptował

Cierpliwosc tak i trochę odpuścić oczekiwaniom. Dzieci to dzieci. Broją, krzyczą, nie radzą sobie z emocjami, czasem po prostu mają zły dzień tak samo jak my. My też czasem mamy ochotę rzucać rzeczami, trzasnąć drzwiami, krzyczeć, chcemy żeby nas ktoś przytulił i zrozumiał a nie pouczał. Także najlepiej wyłączyć nerwy i się wczuc

Dziewczyna już napisała że ma wyrzuty sumienia, zle sie z tym czuje, boi się, wie ze musi teraz nadrobić. Po co ja kopać perfekcją? Naszych rol jest tyle, że nie raz przegapimy nie jedna sprawę. Często nawet widzimy że coś się dzieje, ale spychamy te informacje, bo chcemy wierzyć że wszystko z dzieckiem jest ok i po prostu tak ma. Każdy popełnia błędy, ale też nie stało sue nic z czym nie można sobie poradzić. Na prawdę kobiety j matki powinny bardziej się wspierać a nie świecić "przykladem" innej kobiecie która po prostu potrzebuje wsparcia. Do ochrzanu i dosr#ania są wszyscy, a pocieszyć nie ma komu.

Nie wiem po co ludzie pociskają takie bzdury, że niby pierwsze 3 msc są najtrudniejsze. A pozniej do 18 niby lżej? Dzieci tak rosną, że mają swój charakter, potrzeby, każde inaczej się rozwija i w większości przypadków najlepiej po prostu wyłączyć nerwy, odstawić wszystkie "ważne rzeczy" na bok i być pp prostu z dzieckiem. Moj starszy to już nastolatek, mlodszy 7 lat u dzisiaj np wolałabym nadgodziny w pracy, bo szału dostaje z nimi. Taki dzień. Starszy jeszcze jest ok, choć czasem wkurza się bez powodu. Mlodszy przeziębiony i histeryzuje cały dzień. I oboje co chwilę o coś się szczepią i kłócą. Starszy odpuści a mlody idzie w temat dalej i tej dramy nie są się powstrzymać.