Krecona

Cześć. Szukam rady, od osób które nie są z mojego otoczenia. Mianowicie przez ostatnie miesiące miałam sporo problemów, były osoby, które zawsze przychodziły z dobra radą, po czasie okazało się, że nie koniecznie te rady były dobre. Sama nawarzylam sobie piwa tym, że mówiłam im za dużo i co najgorsze nie myślałam przy tym racjonalnie i zazwyczaj byłam pod wpływem ich rad, a teraz kiedy postanowiłam wziąć swoje problemy i radzić sobie z nimi sama, oni wchodzą z butami w moje życie. Nie chcę nic im mówić, a ciężko mi ich delikatnie zbyć. Nieustanne pytania, mówienie co mam robić, jest męczące i kompletnie mi niepotrzebne. Mimo, że mówię że wiem co mam robić, kontynuacji,, dobrych,, rad i poglądów nie ma końca. Tylko ja wcale o to nie proszę. To ciekawskie społeczeństwo, pytają i oczekują odpowiedzi z mojego prywatnego życia. Prawda jest to, że sama ich tego nauczyłam, a teraz nie potrafię sprawić, by przestało ich to interesować. Jakieś sugestie? By ich zbyć w grzeczny sposób? Bo ja już nie mam pomysłów.

Cześć wszystkim. Nie wiem czy uzyskam tu jakiekolwiek odpowiedzi, ale chęć wygadania się jest silniejsza. Po długoletnim związku, poznałam w końcu faceta, z którym chciałabym układać sobie życie. Oficjalnie jesteśmy parą od 4 miesięcy. Jest to mężczyzna po przejściach tak jak ja. Starszy o 8 lat. Dogadujemy się świetnie, mamy te samą wizję na świat. Problem polega na tym, że widujemy się w pracy, bo razem pracujemy, choć niedługo się to zmieni, dodatkowo on pracuje jeszcze w innym miejscu więc na spotkania mamy nie wiele czasu. Tzn on go nie ma, bo ja mam go za wiele.. Mieszkam sama i ta samotność mnie zabija.. Kontakt wirtualny też jest taki jakby wcale, bo albo nie może odpisać, albo nie chce { sama nie wiem}. Poza tym jest cudowny, uchylił by mi nieba, dba o mnie itp. Problem polega na tym, że przez te samotność nie potrafię złapać dystansu.. Bo chciałabym być cały czas przy nim.. Męczy mnie to, że mam tyle emocji... I ciągle mi go brakuje. Nie wiem już sama co mam zrobić.

On o tym wie i stara się tłumaczyć mi, że jego druga praca nie pozwala mu na to, mi brakuje po prostu dystansu