Foko Loko

Ciesz się po prostu. To dobrze, że nie masz zjazdu.

Nie każdy ma depresję poporodową, depresja to poważniejsza przypadłość niz chwilowy napływ smutnych myśli po porodzie.

zwrócić podróbę do sklepu, po prostu.

O co Ci właściwie chodzi? O benefity czy o brak umiejętności poproszenia o podwyżkę? Skoro pracownik ma płacone za 8h siedzenia w pracy to z jakiej paki ma robić nadgodziny? Jeżeli pracodawca potrzebuje żeby pracownik robił nadgodziny, to powinien zatrudnić dodatkową osobę. Gdyby pracodawca na wstępie odpowiednio dużo by pracownikowi płacił, to pracownik miałby gdzieś dodatkowe benefity, bo byłoby go stać na życie bez nich. Jeżeli firma płaci tyle, że o nowych okularach myślę pół roku zanim postanowię wydać na nie kasę i iść po dofinansowanie (które i tak nie pokrywa całego wydatku), to sorry, ale dla takiego pracodawcy nie poświęcę minuty poza to, co muszę. Jeżeli starsi boją się młodych w swoim miejscu pracy, to znaczy, że przez cały czas stażu pracy nie zadbali o to, żeby pracodawca chciał ich utrzymać.

puk puk, jak tam u Was?

Ja nie wiem, serio, w sensie dla mnie matka, która puszcza dziecko luzem do jakiegokolwiek obecego zwierzaka jest po prostu ...ką. Do obcego kota bym nie posłała, do obcego chomika bym nie posłała. Ja na Twoim miejscu bym takiej matce głośno zwróciła uwagę, że sobie nie życzysz.

Dwie strony medalu. Ja psów nie lubię i większości się boję. Za dzieciaka zostałam ugryziona i od tamtego czasu nie przepadam za tym, żeby psy do mnie podchodziły. Do tego w mieszkaniu mam dwa koty i generalnie zawsze byłam kotami otoczona. Strasznie irytują mnie ludzie, którzy chodzą sobie z psami bez smyczy, bez kagańca (a ja mieszkam w środku miasta!). To, że mam obok mieszkania trzy parki i zalew sprawia, że ludzie puszczają psy luzem jak leci. Czasami taki pies do mnie podleci, czasami nie. Zwracam uwagę wtedy właścicielowi na to, że pies powinien być na smyczy i słyszę "ale on nie ugryzie". A skąd ja mam to wiedzieć? Mam na sobie zapach innego zwierzęcia, a psa widzę pierwszy raz, skąd mam wiedzieć, jakie ma zamiary wobec mnie. Doczytałam przepisy. Pies ma nie stwarzać zagrożenia dla innych. Jeżeli ja czuję się zagrożona, to już mamy naruszenie tych przepisów. Ale momentami, np. wieczorem koło 18 kiedy wszyscy mają porę wychodzenia z psami na spacer, to ja sobie swój spacer odpuszczam, bo po co mam się co chwilę zastanawiać czy pies podleci czy nie.

jak macie kontakt, to możecie mówić o sobie "dalekie kuzynki". A jak nie macie to olać.

Zmień miasteczko na większe, zmień pracę na lepiej płatną, wynajmij mieszkanie, pozwij ec o alimenty. Masz alimenty, masz 500+, to na wynajem pokoju już Cię stać.

Nie jesteś zdradzana, bo to Twój ex. To, że sobie razem mieszkaliście to tego nie zmienia. Wszystko co, co było po rozwodzie to przejaw Twojej głupoty. Zostaw mu matkę pod opieką, skoro taka nim zachwycona i znajdź coś innego.

Czyli czekaj, zrobiłaś niedawno remont za własne oszczędności u gościa, który jest Twoim byłym mężem, w mieszkaniu, które jest tylko jego i na dodatek fakturując to na firmę? A masz Ty mózg? Po co robiłaś remont swojemu ex?

Ja bym pojechała, przecież siłą Cię w tym domu nie zostawią. A do taty możesz przyjechać albo on do Ciebie, albo się umówicie gdzieś w plenerze i też będzie spoko. Po co masz się męczyć z matką, która Ci fochy strzela? Przecież wie, że i tak w końcu pojedziesz do siebie.

Napisałabym, że sama sobie winna, ale znowu będzie najazd, że obwiniam kobiety, a nie mężow

A daleko jest to Twoje mieszkanie od nich?

Ale to był Twój MĄŻ? Taki wiesz, ze wspólnotą majątkową? To podzieliliście majątek przy rozwodzie? Jeżeli oszczędnosci nabyłaś w trakcie trwania małżeństwa to były one dobrem wspólnym. Te meble kupione też były dobrem wspólnym. W podziale majątku powinnaś coś dostać.

Może powinnaś to powiedzieć swojej siostrze?:D

Czemu nie zrobiłaś po prostu testu ciążowego? Tabletki antykoncepcyjne nie powodują poronienia. A objawy możesz mieć takie przez zmiane tabletek.

A Ty nie pisałaś, że mieszkacie w UK?

Ja bym powiedziała "mamo, doceniam, że się troszczysz, ale to moja decyzja i moje dziecko. Jeżeli Ci się to nie podoba, mogę się wyprowadzić do mojego mieszkania, co zrobię, jeżeli wyrzucisz mi kolejny smoczek". I konsekwentnie w takim wypadku bym spakowała bety i pojechała. Bo po co się męczyć? U mnie wszystkie kobiety w rodzinie miały od razu wizyty wszystkich ciotek dobra rada, a ja wiedziałam, że tego nie chcę. Teściowa chciała do nas przyhechać tydzień po planowanym porodzie... gdzie to nie babka, która pomoże, a taka, która oczekuje obsługi. Natrzaskałaby tylko zdjęć i zadowolona. Swoją drogą będę mieć z nią przeprawy jak już będziemy mieć dziecko, bo ja na publikowanie dziecka w necie się nie zgadzam. Od 12 lat mam stalkera i nie chcę dawac pożywki. Moja mama też planowała brać urlop na ten czas, ale mówiłam jej, że nie chcę. Dla mnie ten pierwszy miesiąc powinien być czasem na nauczenie się siebie. Ja to widziałam, jak sobie leżę z książką i dziecko na mnie aż żal. a jak tam Twój partner? Bo on jeszcze dziecka na żywo nie widział, czy jednak się pofatygował do Polski?

To się zapakuj i jedź do siebie. Będziesz miała spokój ja polecam bardzo. Sama miałam plan zabronienia i mamie i teściowej przyjazdów przez pierwszy miesiąc. Ale ja tego dalej nie czaję. Ja bym kazała smoczek odkupić. Z jakiej paki ona wywala Twoje rzeczy? Może wywal coś jej dla odmiany?

A nie możesz mamie grzecznie powiedzieć, żeby się odstosunkowała od tego, co robisz z dzieckiem? Bo to jakaś paranoja, że Ci smoczki wyrzuca.

Idź do lekarza i niech Ci przepisze inne. Tak to z tabletkami jest, sprawdza się co dziala i metodą prób i błędów szuka się najlepszych. Lekarz o tym nie mówił?

Ja sobie sama ściągam frezarką. No po coś aceton jest, bo frezarki Ci nie dorzucą do zestawu startowego... w rossmannie jest frezarka na bateria. Mała moc, obroty takie, że hybrydę ściągnie, a paznokcia nie rozwali. Po acetonie miałam tak słabe paznokcie, cienkie jak papier, łamiące się, a kolejna hybryda od nich odpadała płatami.

W tym temacie nie, ale tematów masz kilka.

Tak to może mówić tylko osoba, która nigdy śmierci dziecka nie przeżyła. Nie wyobrażam sobie udawać czegoś takiego. Już pomijając fakt pogrzebu czy pytania o grób, ale to jest taka trauma, takie przeżycie, że tego się nie da potem udawać w pracy. Po prostu się nie da. A skąd, skoro ona nie będzie wiedzieć, do kogo trafia dziecko. W Polsce adopcja ze wskazaniem praktycznie nie istnieje.