Bimba

Więc pretensje za swoje głupie decyzje miej do siebie a nie do mnie czy innych ludzi.

A kiedy ty wziąłeś teściowa do siebie na rok? Z tego pisałeś to ty się do swojej teściowej wprowadziłeś na kilka lat, a to chyba różnica, prawda?

Byly takie czasy że mieszkałam u teściowej kilka miesięcy i teściowa tez przyjezdza do mnie co roku na dłuższy czas. Tylko nie wiem co to ma do tematu, bo teściowa autorki z nią nie mieszka.

No cóż. W takim razie niech autorka zabroni jej dzwonić, przychodzić, rozmawiać, prosić o cokolwiek. I tyle.

Poza tym zwraca się o pomoc również do innych swoich dzieci, więc mąż autorki nie jest jedyny do pomocy.

Na jakie "co dzien"? Zanim zaczniesz komentować najpierw dobrze przeczytaj temat. Autorka wyraźnie napisała że matka dzwoni do syna co dwa - trzy dni, więc nie zmyślaj!

Telefon RAZ NA DWA - TRZY DNI(!!!) do syna to jest naruszanie prywatności ich małżeństwa? Pytanie za każdym razem o wnuki które babcia kocha jest naruszaniem prywatności małżeństwa a może tych wnuków? Pomóc przy chorym ojcu też narusza prywatność żony i małżeństwa? To co powiesz o mnie? Ja rozmawiam z teściową (teściową!!! nie matką) co trzy cztery dni z własnej woli, ona za każdym razem pyta mnie o co u mojego dziecka a jej wnuka slychac, co w szkole, w pracy itp, oprócz tego opowiada mi co u drugiej wnuczki. Co jakiś czas wysyłam jej pieniądze bo ma mala emeryturę i wiem jak w Polsce drogo, a jak złamała nogę to mój mąż wysłał swojej siostrze pieniądze bo nie mogliśmy przyjechać i jej pomagać. No i co? Podłe babsko? A może jednak rodzina powinna być blisko siebie, w częstym kontakcie, trzymać się razem, tak żeby nikt nie czuł się samotny.

O tym właśnie piszę.

Nie na złotego środka, jest po prostu zdrowy rozum i przyjęcie do wiadomości ze mąż ma matkę która go kocha i rodzinę. Wszędzie do okoła widzę że telefon czy wizyta teściowej to napad a pięć telefonów dziennie od własnej matki to fajne i normalne.

A jakie są te "zdrowe granice"? Ile razy w miesiącu wolno twojej matce do ciebie zadzwonic? Ile godzin w miesiącu można poświęcić choremu ojcu?

Ależ skąd, wychowujemy tak żeby w dniu poznania drugiej połówki ucinały z rodzicami wszelki kontakt.

Mam nadzieję autorko że jak twoje dzieci dorosną będą zachowywały się w stosunku do ciebie tak jak chcesz żeby twoj mąż zachowywał się w stosunku do swojej matki czyli jak najrzadsze spotkania, zero pomocy przy chorym ojcu i jeden telefon na miesiąc (a może i to za duzo?)

No to kup dom i się wyprowadźcie.

Mam ci jeszcze raz objaśnić co oznacza termin "narzeczony"??? I owszem, grają do jednej bramki - ta bramka to wspólna córka a oni mają wspólne cele dotyczące jej życia i przyszłości. Oboje chcą żeby dziewczyna zyla na dobrym poziomie a gdzy dorośnie dysponowała odpowiednią kwotą na start w dorosłość. Przykro mi ze nie miałaś takiego ojca, ale to że ty nie miałaś nie znaczy ze inni nie mogą mieć.

Bolesna??? Idź sobie zabukuj wizytę do psychiatry, bo naprawdę masz duży problem z głową.

Ale co tobie do tego??? Ani ty żona, ani wspólnych pieniędzy z gachem nie macie, on chce dawać na dziecko i nie ma nic przeciwko odkładaniu dla córki na jej przyszłość - więc już skończ się ośmieszasz i zajmij się czymś pożytecznym.

Ty może byś oddal A może jednak ty.

ma 80 lat a co? Nie pytam ile ma lat tylko jaka jest. Nie dzwoni do ciebie? Nie kocha wnuków? Nie spotyka się z wami?

A jaka jest Twoja matka autorko?

Może oddaj dobrym ludzom

E tam, największy! Szarpanie i poniżanie nie ma dla autorki większego znaczenia

Na innym temacie autorki.

Na pierwszym miejscu postawiłaś dzieci i właśnie "dla dobra dzieci" siedzisz w związku z facetem który ciebie i dzieci szarpie i wyzywa, a nie oodchodzisz bo on płaci rachunki a tobie "nie opłaca się" pracować. To wszystko z miłości do dzieci, tak?

To twoje rozumowanie . Ja mam zupełnie inne.

Jak tak napisze to ją mężuś kopnie w tylek, po uprzednim zrobieniu awantury z podbijaniem oczu.