Nemetiisto

Im bardziej szukasz tym mniej znajdujesz. Jak z motylami. Usiądź spokojnie a szczęście samo siądzie na Twym ramieniu.

Kilka lat temu sąd dwukrotnie odrzucił mi rejestrację fundacji: "Mały gest" z przyczyn formalnych. Być może nazwa jest nadal wolna? Korzystaj jeśli się spodoba.

Nic nie oznacza poza tym, że uważa się za bi.

Po prostu. Nie przejmować się i żyć swoim życiem. Na mężu świat się nie kończy. Zawsze można go zmienić.

Problem zawsze jest w ludziach. Najlepiej aby wszyscy byli dojrzali emocjonalnie ale realia...

Ta sytuacja rodzi szkodliwe emocje. Lepiej tego unikać.

Udało mi się przebrnąć przez jakieś 85% Twojej wypowiedzi. Nie wiem czy się nie poubiłem ale... Zawsze należy trzymać się z dala od rodziców. Żadnych układów, wspólnych mieszkań ani nawet mieszkań sprezentowanych przez nich itd. To najlepszy sposób na powolny rozkład związku. Chcecie być szczęśliwi? Budujcie swoją rodzinę od podstaw. Jeśli rodzice chcą Ci pomóc wystarczy, że po nich jako jedyna dziedziczysz. Najlepiej wyprowadzić się daleko, do innego miasta. Wtedy relacje wrócą do normy.

Nigdy tego nie rób. Od razu stawiasz się na przegranej pozycji. Żaden facet nie będzie szanował kobiety, która się za nim ugania.

Tak, tylko najpierw pacjent musi zdać sobie sprawę z tego, że jest chory.

Na nic nie czeka. Odgrywa rolę aż rola się znudzi. Wszystko wokół to tylko tło.

Perfekcjonisty nie interesują czyjeś: "preferencje". On chce być doskonały sam dla siebie. Kontroluje się w każdej sytuacji tak aby pasował do odgrywanej pozy.

Zwykle wystarczy jedno. Maks. trzy i czuję jeśli: "nie ma fal". Nawet jeśli na odległość zapowiadało się dobrze. Większość nie ma odwagi i jakiś czas jeszcze udaje, próbuje szukać pretekstu, odwracać kota ogonem. Wielu ma takie zaburzenie, że zawsze muszą kontrolować sytuację a najbardziej siebie. Perfekcjoniści. Przez to nigdy sobą nie są. Oni jak za pstryknięciem palcami mogą w jednej chwili zakończyć nawet długą relację bo ich udział w niej to była tylko poza, którą przyjęli na ten czas. Nawet nie zdają sobie z tego sprawy. Nieustannie grają kolejne pozy w dążeniu do wyimaginowanej perfekcji. Kiedy przychodzi moment przesilenia, zmieniają pozę w sekundę.

Z opisu wynika, że całkiem toksyczny. Mówisz wprost, bez owijania w bawełnę: "bardzo Cię lubię ale nie chcę żebyś zatrzymywała się u mnie". Wtedy dowiesz się czy to przyjaciel czy pasożyt.

Każdy jest psychiczny a niektórzy bardziej. No i nie wszyscy zdiagnozowani. Zapomnij, zablokuj, ignoruj, bądź konsekwentna. Nie reaguj w źaden sposób. Zmień numer jeśli będzie trzeba. Wyjdź do ludzi. Prawdziwych, namacalnych, realnych.

A Ty nie groź tylko złóż pozew o rozwód z jego winy. Ktoś, kto grozi nie zamierza tego robić. On się tego boi. Alkoholik może wyleczyć się tylko sam. Kiedy spadnie na dno dna ma 50% szans. Albo zginie albo się odbije. Odejdź jeśli nie chcesz iść na dno z nim. Świat nie kończy się na mężu.

Ja o tym wolę kobiecie powiedzieć i nigdy mi się nie odmieniło. Po prostu nie warto zbyt długo klikać. Trzeba spotkać się najpóźniej po kilku dniach żeby zweryfikować odczucia na żywo. Najdłużej miałem taki kontakt z kobietą, która jak się okazało jest chorobliwą kłamczuchą. To było pół roku pisania, rozmów itp. Bardzo umiejętnie grała na moich emocjach tworząc postać, w której się niemal zakochałem na odległość. Niestety okazało się, że nie istnieje a wszystko co mówiła było kłamstwem. Pisanie to zupełnie co innego niż rozmowa przez telefon a spotkanie to jeszcze co innego. Dopiero ono pokazuje cały, nomen omen, obraz sytuacji. Szanuj się i nie ganiaj za nim bo tylko pogorszysz swoją pozycję. On już raczej nie zmieni zdania. Wy, Kobiety tak macie. My nie.

Możesz zignorować. Ona dobrze wie, że tylko straszenie jej zostało.

Powiedz mu czasem coś miłego. Tylko szczerze, spontanicznie kiedy będzie ku temu powód. Skomplementuj zachowanie, ubiór czy umiejętność itp. I tak co jakiś czas. Tylko nie nachalnie. Być może ma zaniżone poczucie własnej wartości? Kiedy zobaczy, że ktoś go docenia, otworzy się.

Zgłaszasz na Policję. Wydrukuj zrzuty ekranu, SMS-y z groźbami itd. Z datami. Przesłuchają Cię. Przesłuchają jego i kiedy zobaczy, że to nie przelewki powinien się uspokoić. Chyba, że ma silniejsze zaburzenia psychiczne? Jeśli sama nie wmieszasz w sprawę swoimi zeznaniami rodziców, nikt ich nie będzie o nic pytał. I nadal konsekwentnie blokuj i nie reaguj. Każda, najmniejsza reakcja z Twojej strony nakręca go.

Wyjdź do ludzi. Otwierają kina i inne ośrodki. Zapisz się gdzieś. Bądź aktywna między realnymi ludźmi a nie w Internecie.

Jakie to ma znaczenie skoro już wiesz, że nie warto inwestować w tą relację? To nawet lepiej dla Ciebie.

Łatwo oceniać ludzi, co? Wolny wybór. Kim trzeba być aby tego nie rozumieć?

Czy naprawdę są jeszcze ludzie, którzy wierzą w brednie jasnowidzów, whadełka i inne bzdury? Lepiej rzucić monetą. Taka sama skuteczność a nic nie kosztuje.

Wystarczy poczekać do 18-tki, nawet nic nie zaliczając. Nie ma obowiązku ukończenia szkoły.

Co Cię tak szokuje? Ludzie, którzy mają odwagę przeciwstawić się instynktowi samozachowawczemu? Podziwiam ich. Dokonali wyboru i nie cofnęli się. Chciałbym mieć czasem tyle odwagi.