Electra

Żeby jutro idąc po bułki nie okazało się to nieaktualne. Nigdy niewiadomo.

Nie rozumiem dlaczego nowy związek ma być wielce teorią. Dosyć normalne zjawisko. Wiem, że w zakresie dzieci i wspólnej kasy nie ma u mnie kompromisu. Ślub i mieszkanie byłoby mi obojętne. Wszystko ma swoje plusy i minusy.

Już nie czepiaj się

Jeśli pójdę w. Rozsądek nie zamieszkam zn nikim. Jeśli zakocham się to nie będzie innej opcji, a tu i tu związek...

Jeśli kochasz to mało Ci. Chcesz zasypiać i budzić się obok. Nie ma granic.

Singiel w związku? Wolę nikomu nie męczyć du.py.

Brak wspólnego mieszkania to tylko ucieczka przed codziennością. Reszta nadal istnieje.

Własnej. Ta jest zdrowa do pewnych granic- kiedy nie dajemy się krzywdzić i wykorzystywać, ale nie kiedy jesteśmy egocentrycznymi duupkami.

Przecież mówię miłość to o czym Ty mówisz...

Miłość

Jak kochasz to już du.pa zbita. Wystawiasz gawiedź na portalu z wysyłką priorytetową z nadzieją, że kupujący będzie z Australii, a potem uświadamiasz sobie, że nie możesz żyć bez tych

Od kilku lat idę tą droga i wiem, ze nie nadaje się na nią, ale jest jednokierunkowa

Bo to ciężka praca, ale kochasz i brniesz wstajesz, wqrwuasz się, idziesz spać i tak 18lat

Mimo że ciężko wychowywać dzieci i być ich wyłącznym opiekunem to jednak moje dzieci nie są kukułczym jajem. Mądre słowa. Jeśli ktoś traktuje nas lub nasze dzieci jak zło konieczne to uwolnijmy go od tej katorgi, nawet jeśli to drugi rodzic.

Nie godziłabym się na to.

Oby.

Z lubczykiem? Jeśli tak to jestem w try miga

Tylu ludzi żyje z wyebaniem- w domu, w pracy, w macierzyństwie, w małżeństwie, ogólnie w życiu. Nie potrafię tak. Nie umiem odpuścić na żadnym polu. Nawet nie chce, a jak muszę to mnie to zzera.

Adam przyjedź, bo Franek jest w szpitalu. Adam przyjedź, bo Zosia złamała rękę. Adam nie dam rady zawieźć dzieci na obóz, możesz? Adam, Franek jest chory nie dam rady wziąć opieki, możesz? Adam, Adam, Adam... Żyjesz w jakimś posr.anym czworokącie plus dzieci moje, Twoje, nasze. Tu nie ma nic pokój w głowie do rzeczy. To jest chore. Patchwork jest przerażający.

Tyle niepotrzebnych kombinacji jest w patchworku. Myślę o innych. Myślę o jego dzieciach z którymi mój facet nie będzie ma codzień, myślę o swoich dzieciach, które będą mieć ciocie, wujka i jakiś z czapy model rodziny (rodzina mamy, rodzina nowego wujka, rodzina taty, rodzina nowej cioci) - to jest popieprzone. Ciężko mi porzucić wymarzony model "normalnej" rodziny, której zawsze pragnęłam.

A może rozkminy mijają, gdy pozna się kogoś odpowiedniego? Jak to było u Was?

Mam trochę koleżanek po rozwodzie w nowych związkach. Żadna, ale to żadna nie mówi o nowym facecie "Jest fantastyczny, uwielbiam go, cenię go za..., tak bardzo Go kocham, jest wyjątkowy" za to każda idzie w deseń jak Lukamar "Jestem kochana, szczęśliwa, z dziećmi ma super kontakt". Nie chciałabym być " od biedy", nie zrobię tego komuś.

Dałaś ciała to zwrócił Ci uwagę. Później korzystając rozmowy zapytał jak Ci się pracuje. Oznaczało to mniej więcej "jak Ci się pracuje? " To, że wcześniej zdyscyplinował Cię nie oznacza, że nie jest miły i ciekawy jakie masz wrażenia dotyczące pracy.

Zaakceptowały wybór syna i życzyły wytrwałości w powołaniu.

Zawsze do usług.