Electra

Spotkasz kiedyś kobietę, która będzie Ciebie ciekawa. Po co Ci taka, która nie chce słuchać, która ocenia książkę po okładce? Obojętnie od atrakcyjności charakter jest najważniejszy. Chyba doceniam uroki internetu Najpierw osobowość, potem wygląd. Wygrzebie jakieś zdjęcie osoby bardzo zaniedbanej i będę umawiać się z facetami, którzy powiedzą "trudno, jesteś fajna, spotkajmy się" .

.

.

Nie.

optymizm polega nawet na wierze w nierealne

Wszystko przed nami.

Wyobraź sobie, że jestem szczęśliwa. Bardzo. Do poczucia przeogromnego szczęścia brakuje mi tylko spełnienia w miłości. Wtedy chyba eksploduje ze szczęścia Już nie mogę doczekać się...

Nie wiem jak inne, ale ja ciągle o czymś myślę. Chyba, że coś skupia moje myśli jak trening, czytanie, oglądanie filmu itp. A tak? Bez przerwy

Zatem może kiedyś będziesz szczęśliwy.

Powinność sprowadza na manowce. Jestem tego doskonałym przykładem.

Sam sobie odbierasz prawo do szczęścia goniąc za nim, zamiast doceniać co dobre i akceptować co złe.

Nie doceniamy banałów. Leżałam kilka miesięcy w łóżku oglądając sufit, uczyłam się chodzić również kilka miesięcy. Doceniam to, że mogę iść na spacer i o własnych siłach iść po co chcę nie będąc skazana na czyjaś łaskę. Doceniam zdrowie, doceniam że żyje. Widziałeś kiedyś umierające dziecko z wyrokiem? Myślisz, że masz problemy? Zapraszam na onkologię lub neurologię. Doceniam znajomych. Doceniam dach nad głową, że mam co jeść, że mam na rachunki. Doceniam moich bliskich nawet jeśli mam ich ochotę wystrzelić czasem w kosmos. Doceniam, że stać mnie na krótki wypad wakacyjny chociaż to nie Peru, ale zawsze coś Umiem doceniać najdrobniejsze rzeczy w życiu i to daje mi szczęście i optymizm. Spróbuj. Nie czekaj z docenianiem, aż coś lub kogoś stracisz.

Zawsze uważałam, że szczęście to stan umysłu. Musisz nauczyć się doceniać to co masz, najmniejsze rzeczy. Goniąc ciągle za czymś nigdy nie będziesz szczęśliwy. Jeśli stawiasz sobie poprzeczkę wysoko i ciągle Ci za mało to sam sobie kręcisz bata niespełnienia i braku poczucia szczęścia. Szczęście to radość z tego co mamy, gdzie i z kim jesteśmy, a nie życie w myśl "muszę jeszcze to i to i to, to wtedy będę szczęśliwy". Wtedy nigdy nie będziesz, bo jak osiągniesz co chciałeś, to podniesiesz poprzeczkę wyżej by znów się za czymś uganiać. Zakręciłam niezrozumiale? Mało spałam, wybacz. Umysłowe slow motion.

Wirtualny świat uświadomił mi, że mam z nim duży problem. O ile jest u mnie czymś naturalnym w stosunku do bliskich, starszych, niepełnosprawnych, biednych itp. o tyle mam problem z nim na kilku płaszczyznach. Ponieważ na codzień otaczam się ludźmi podobnymi do mnie, a resztę zwyczajnie olewam, nie byłam świadoma jak bardzo mam z nim problem. A szacunek to nic innego jak działanie w myśl traktuj drugiego tak jak sam chciałbyś być traktowany. Szanuj czyli akceptuj i toleruj uczucia, prawa, wybory i poglądy innych, nawet jeśli są bardzo odmienne od Twoich. Szanować to znaczy traktować poważnie. I tu nasuwa mi się rozkmina czy na pewno każdy człowiek zasługuje na szacunek?

Ożesz Ty Pssst milcz

Nie twierdzę, że musiała Pani. Uważam, że kiedyś wcale nie chodziło tylko o pielęgnowanie, nie było po prostu społecznego przyzwolenia na rozwody. Wiele zarówno toksycznych jak i zwyczajnie nieudanych małżeństw trwało do końca. Gratuluję, życiowy sukces. Bez ironii z mojej strony. To prawda. Brakuje chęci by naprawiać związek, odganiać czarne chmury. Ciągle mało, ciągle źle. Wszystkim wkoło jak marudzą mówię krótko "doceń". Kobiety jak i mężczyźni czepiają się nieraz prawdziwych bzdur, zamiast skupić się na istocie. Nie doceniają, bo przecież im się wszystko należy. Zaraz przychodzi mi na mysl znajoma. Mąż wspiera ją, troszczy się o nią, akceptuje ją tak bardzo niedoskonałą, poszedłby za nią w ogień. A ona? Ciągle marudzi, że jest mało wylewny, za mało czuły, nie zaskakuje jej, nie robi prezentów. Ręce opadają.

Też bym tak zrobiła, brawo za odwagę i niepoddanie się presji.

W dawnych czasach trwało się w małżeństwie, bo tak wypadało. Zaciskanie zębów nie ma nic do dbałości o więzi. To nie myjmy zębów, bo i tak prędzej czy później będziemy mieć sztuczne. Nie pierzmy ubrań, bo i tak ostatecznie ubrudzą się. Idąc tym tokiem myślenia nic nie warto.

No co Ty, wiesz, że to bzdura. Ci co mają wymagania nawet o miłości nie słyszeli. A los bywa przewrotny.

To, że Tobie nie wyszło, nie oznacza, że każdemu nie wyjdzie. Życz dobrze, a nie baw się w czarnowidztwo.

Nie może być dzieci, bo szlag trafi elegancję i finezyjny szyk. Muszą być fotobudki, pokazy barmańskie i sztuczne ognie o północy, żeby każdemu kopara opadła. Stres, kasa, nerwy, a potem i tak połowa gości weselnych uzna, że za to co dali do koperty to nie opłacało się przyjść, bo atrakcje były niskich lotów, a z żarcia dupy im nie rozerwało.

Istnieje, ale przychodzi do kobiet wysokich i bogatych dryblasów jak widzisz Miłość to miłość. Jestem pewna, że to samo.

Załóżmy, że minimum to zwrot za talerzyk. Nie stać Cię na taki prezent. Nie idziesz? Idziesz z pustą kopertą? Wymyślasz atak powieki dzień przed? To co ludzie zrobili z wesel woła o pomstę do nieba.

To wchodzą w korzystny układ. Uczucia są jak koty, które chodzą swoimi ścieżkami.

Co znaczy powinno? Jak mam kasę to zrobię komuś przyjemność i sypnę od serca, jeśli nie przelewa mi się dam tyle ile mogę, również od serca. Weź chwilówkę i włóż 2tysie. Nie? Natnij gazet, też podobno hit.