Electra

Cieszę się. All inclusive, to lubię.

Zejdź ze mnie, bo zaraz Ci pomogę.

Jak można mieć obsesję na punkcie czegoś czego nie zna się? Można mieć taką obsesję? Można sobie miłość wyobrazić? Myśleć o niej jak o czymś namacalnym, mającym jakąś postać?

Co za głupie stwierdzenie. Co trzeba robić? Chodzić na rzęsach czy cycki wywalić?

Dla mnie gwoździem do trumny był rozwód. Wyprdolilabym wszystkich z mojego życia jak leci. Postanowiłam nie robić drastycznych cięć, przeanalizowałam i nie warto. Uprzejmościowo niech to się jeszcze wlecze jak dzifka w deszczu, czas zrobi swoje. Bez show i dramaturgii.

Jeśli relacje są jednostronne albo przynoszą więcej szkody niż pożytku to powinniśmy zweryfikować sens ich podtrzymywania.

Ciesz się. Jeśli nie spotykasz się z kimś to znikają układy z których tylko czerpało się korzyści dla siebie, znikną fałszywe znajomości, a przede wszystkim te płytkie (brak możliwości imprezowania, a jeśli brak imprez to czy jest coś więcej?).

Bo jest pandemia i to, że inni nie chcą się z nią spotkać i mają czas nie oznacza, że nie jest dla nich ważna i nie powinni oni frustrować jej. Podsumowując - jeśli mają ją w dupie to szkoda frustracji niech odpuści z nimi kontakt, ale jeśli przy braku spotkań dają jej odczuć, że jest nadal ważna to nie powinna być sfrustrowana. Jaśniej nie potrafię

Patrz na moje usta Kulfon dy Sku Sja

Nadmieniłam tylko, że spotkania są dla mnie ważne, ale reszta wypowiedzi odnosi się do tematu. Nawet jeśli mówię coś o sobie albo wspominam swoje życie lub doświadczenie to... Mam do tego yebane prawo - wolność słowa i wypowiedzi maleńka.

Miałam w sobie coś poyebanego- bo rodzina, bo tyle lat. No i co? Niech jest nam z kimś po drodze za to jak jest, a nie za okoliczności. Nic na siłę. Dajmy sobie prawo nie lubić kogoś w rodzinie, puścić się kogoś z kim kontakt bardziej wqrwia niż jest potrzebny, nawet jeśli ten ktoś jakiś czas temu był dla nas nie byle kim. Ostatnio to wszystko zrozumiałam Moje rozkminy zaczynają być owocne

Kontakt to nie tylko spotkania, chociaż te nie ukrywam są dla mnie szalenie ważne. Bycie ważnym dla kogoś to zwyczajna ciekawość co u Ciebie słychać, jak się czujesz, czy wszystko ok. To dobre słowo czy zjeebka kiedy trza. To poczucie, że wiesz ze ten ktoś jest nawet gdy dłuższy czas nie sidzisz się i nie słyszysz. Myślę, że pandemia nieźle zweryfikowała więzy rodzinne, związki i przyjaźnie.

Jak spektakl to raczej

To nie kwestia towarzyskości. Nie trzeba wcale spotykać się, żeby wiedzieć czy jesteś dla kogoś ważną. Jest korona, ktoś może zwyczajnie nie chcieć.

Z rodziną tryb uprzejmościowy jako obupulny układ przynoszący korzyści warto ciągnąć, nie ma się co szarpać na całkowite zrywanie kontaktów. Tyle ile trza, żeby tylko.

Jak ją sobie we mnie wmówiłaś to musi Ci być potrzebna. Nie jestem zaskoczona, że nie odpowiedziałaś rzeczowo na pytanie czym różnią się moje wypowiedzi od pozostałych "nieatencjuszy". Jest wręcz odwrotnie. Nikomu nie staram się przypodobać, piszę co myślę, nie pierdzę słodko każdemu komu popadnie. Jesteś szalenie zabawna w swoim stwierdzeniu.

Warto odpuszczać, bo inaczej taką relację podtrzymuje się w trybie uprzejmościowym, a ktoś sobie o Ciebie przypomina tylko jak jesteś potrzebny lub brakuje na Ciebie alternatywy. Na chuuj to komu? Bo 40 lat, bo tyle czasu i wspomnień, bo... Bez bo. Na więzy krwi też bym szczególnie nie patrzyła. To, że zdarzyło nam się być z kimś w jednym miocie albo jak wspomniana bratowa przypadkiem w jednej rodzinie nie oznacza, że musimy siebie lubić i za sobą przepadać. Nie brać nic pod uwagę, tylko jakość relacji.

To, że ktoś jest ważny niech takim zostanie tyle że już w czasie przeszłym. Miałam w sobie takie sprdolone poczucie, że jeśli znam kogoś od pieluch lub bardzo długo czas i zbyt wiele nas łączy to trzeba za wszelką cenę ciągnąć, bo żal. Nie. Zostawić ludzi w tamtym okresie życia kiedy byli ważni i było nam z nimi po drodze i puścić się tego też sentymentów. Tak, to prawda. Czasem nie musimy nic zrobić, żeby wpaść u kogoś do wora "było minęło". Lepiej mieć kogoś w pamięci jako fajnego kompana niż ciągnąć coś na siłę i wqrwiac się, że chcemy jeszcze dawać, a ten ktoś już nie.

Wypowiadam się jak każdy inny użytkownik, dlaczego oświeci mnie czym moje komentarze różnią się od autorów "nieatrncjuszy"? Nie potrzebuję zainteresowania, bo niczego ani nikogo nie szukam, a każdą osobę ewentualnie zainteresowana odprawie z kwitkiem, dlatego odbiór mojej osoby przez Ciebie jest jakby Ci to powiedzieć... nietrafiony? Jak ktoś jest uprzedzony i ma ...owe nastawienie do kogoś to potem rodzą się takie sprdolone aury

Dlaczego każesz jej skamlec o kontakt i uwagę? Jeśli z kimś Ci nie po drodze puść się go, nawet jeśli znasz go 20lat. To, że przez nawet 20 lat ktoś był nie oznacza, że nadal musi. Jeśli przychodzi moment, że trzeba iść każdy w swoją stronę, bo tak będzie lepiej, zdrowiej to tak powinno być. Wcale stare relacje nie są lepsze od nowych. Na chwilę obecną najważniejsza relacja dla mnie jaką z kimś tworzę jest najświeższa. Nie męcz starych kotletów. Nie patrz na czas trwania znajomości, wspomnienia i sentymenty tylko na jakość. Bratowej nie po drodze? A musi bo to przecież rodzina? Nie, nie musi. Chciej tylko ludzi dla których jesteś ważna i takie relacje podtrzymuj, takie staraj się nawiązywać. Czasem świeża znajomość jest cenniejsza niż dziesięć kilkunastoletnich i już przeterminowanych.

Problem jest w Was, że oczekujecie zainteresowania.

Pytasz i dajesz sobie odpowiedź. Bratowa albo inni nie chcą spotykać się? To nie Może boją się koronawirusa, teraz taki czas. Jeśli nie to prdol ich, kim Ty się przejmujesz?

Jeśli scenariusz powtarza się to problem jest w Tobie

Tak, rajcuje je seks z młodszymi. Wszystkie kobiety u mnie w pracy rozpływają się na myśl o młodym byczku, cztery koleżanki mają młodszych partnerów (rok, rok, trzy i cztery lata).

Ale po co?