Electra

Będzie dobrze.

Nie martw się na zapas. Będziesz przejmować się, jeśli nie uda się. Trzymam kciuki. Koniczyna to na szczęście, odzyska

Wierzę, że jeśli jest miłość to nie potrzebujesz bardzo bliskich relacji z nikim innym, bo jest to dla Ciebie najbliższa osoba. Jeśli facet potrzebuje przyjaźni z inną kobietą to najwidoczniej nie potrzebuje mnie, bo mi z nim byłoby już na pewno nie po drodze. Wolna ręka, zero zaborczosci, ale spotkania 1:1 z koleżankami i przyjaźnie z kobietami odpadają. Dla mnie przyjaźń z kobietą oznacza nogę między drzwiami a futryną, a ja lubię bez przeciągów

Nie umiem Ci tego wytłumaczyć, ale w męskiej przyjaźni nie widzę zagrożenia. Ciężko mi sobie wyobrazić, że facet kompensuje sobie braki w związku męskim przyjacielem.

Uważam, że nie można być lojalnym względem partnerki mając przyjaciółkę. Gdyby miał kłopoty, byłoby mu źle i chciałby jej się zwierzyć i pożalić, gdyby rozwiązania problemów szukał u niej, a nie ze mną, gdyby swoimi radościami chciał dzielić się z nią, a nie ze mną to również nie akceptowałabym tej relacji. Jeśli nasz partner/partnerka są naszymi przyjaciółmi, związek satysfakcjonuje Cię to nie szukasz niczego wkoło. Oczywiście możesz mieć kontakt z innymi ludźmi, możesz lubić z nimi dyskutować, wymieniać się uwagami i czerpać przyjemność z samej konwersacji, ale wtedy nie mówimy o przyjaźni, o powierniku, o kimś tak bardzo bliskim.

Facet przyjaciel? Czemu nie. Kobieta lesbijka odpada, bo tak jak wspomniałam to nie chodzi o podejrzenie zdrady i obawy, że przyjaźń rozwinie się na coś więcej, a o samą relację.

To nie jest kwestia częstotliwości tylko sam fakt posiadania przyjaciółki. To nie chodzi o brak zaufania, wizje, że skończą w łóżku i problemy z zaufaniem. Ja mogę być świecie przekonana, że nie dotkną się, a i tak nie zaakceptuje jej. Nie chcę by inna była równie ważna jak ja. Po prostu nie.

Zgadzam się. Nawet jeśli kiedyś miał kobietę z przyjacielem nie oznacza, że zaakceptowałby taką w przyszłości. Wiele zależy od uczucia jakim obdarzamy daną osobę,od eiezi jska nas z nia łączy. Myślę, że jeśli poważnie podchodzi się do sprawy, a w grę wchodzą uczucia to mało kto zechce dzielić się ukochaną osobą. I nie ma znaczenia czy ktoś zabiera partnerowi kawałek serca, myśli, uwagi czy łóżka- każda opcja jest bolesna.

... to wybierasz i akceptujesz jej stosunek do wielu kwestii. Skoro nie odpowiada Ci jej podejście to nie wiąż się z tą kobietą przy okazji raniąc ją przyjaciółkami, a poszukaj takiej, która nie będzie miała nic przeciwko. Jesteśmy różni, każdy ma granice w innym miejscu. Zamiast naciągać je na siłę wbrew sobie dla partnera, albo wywalczać swoje prawa i chcenia może lepiej po prostu związać się z kimś o podobnym spojrzeniu na życie.

Przecież na więź nie wpływają kilometry. Co innego w koleżeństwie. Stara koleżanka, która czasem zadzwoni, albo napisze z zapytaniem co słychać to żaden problem. Spotkanie byłoby już dla mnie problematyczne, a w przyjaźni? Myślę, że ta więź jest na tyle głęboka, że nie ma znaczenia odległość tylko to ile znaczy dla partnera. Nie można nie naruszać lojalności względem partnera przyjaźnią z płcią przeciwną. Wiem, bo sama w związku przyjaźniłam się na odległość. W zdrowym związku, w miłości taka sytuacja nie ma prawa bytu (w mojej ocenie) i można mi zarzucać toksyczność w tonach. Wisi mi to.

Mysle, że tu nie chodzi o same spotkania, a głęboką więź z inną kobietą, że jest inna również bardzo ważna w życiu partnera. Nie zaakceptowałabym.

Przeszłość nie paruje. Nabiera co najwyżej innego wymiaru/znaczenia, ale nie znika. Nie jestem zwolennikiem odcinania. Być może jestem niedojrzała, ale tak czuję.

Zakładam, że mogli oboje dojść do wniosku, że rozejście się było błędem. Taka sytuacja będzie miała miejsce, gdy te osoby utrzymywały bardzo przyjacielskie kontakty po rozstaniu, a kurz opadł i oprzytomnieli. Nie ma takiego scenariusza, gdy każde z nich było w innych związkach (być może licznych), nie dogadywali się jakoś najlepiej i nagle yeb- big love. Śmiech na sali.

Rozumiem zejście się jak opadną emocje, ale nie po 5 latach. Tutaj ewidentnie jest z braku laku kit dobry.

Chore, zgubne myślenie. Lepiej znane gó.wno niż niepewność i nieznane. Nie poprawiłaś...

Nie bez powodu nie wyszło. Zejście się po kilku latach jest aktem desperacji.

Chyba żartujesz. Desperacja level ponadgalaktyczny.

Tak, właśnie tak to odbieram. Szukały księcia na białym koniu, życie zweryfikowało marzenia i wracają do starego, znanego choć bez konia i korony.

Zejście po 5latach od rozwodu tragedyja

1:1 i nie ma tematu?

Nie mam z tym problemu. Z koleżankami też nie. Z kobietami w pracy też nie. Z żadnymi kobietami z otoczenia. Ruszają mnie dwie sytuacje- spotykanie się 1:1 (ni chooja) i gdy jakaś kobieta przy mnie podywa mi faceta bez krępacji. Ojoj

Razi mnie to zdanie. Czekać w domu może pies. Kobieta dom współtworzy, ale nie wypatruje w oknie swojego misiaczka. Dla mnie nie ma znaczenia czy ładna czy brzydka. Miałabym spory problem zaakceptować ją. Nie mam z problemu z kontaktami koleżeńskimi jak rozmowa czy komunikatory, wypady na służbowe wyjazdy z towarzystwem mieszanym, wypady solo- kompletnie nic mnie nie rusza, ale bliska relacja z inną kobietą (przyjaźń i spotykanie się) jest dla mnie zbyt trudna do przełknięcia. Myślę, że nie potrafiłabym tego zaakceptować. I nie chodzi o podejrzewanie zdrady czy nieczyste zamiary.

Kaspej, Twoje klimaty bejbe podeszwy zedrą się po równo

Nie zgłębiałam się w szczegóły, bo i tak sytuacja jest patowa bez tego. Ona mówi mu, że sprawia jej przykrość takim zachowaniem, a on sobie nic z tego nie robi. Kropka- tu już nie trzeba nic więcej.

Albo akceptujesz jego zachowanie, albo nie. Tu nie ma filozofii.