Clickbait

Popatrz jakie zrządzenie losu! To Ci się fajnie udało. Też myślałam, żeby sobie z koleżanką wynająć, a nie na agencyjnych mieszkaniach siedzieć, ale na razie nic nie możemy znaleźć. Wszędzie multum ogłoszeń, ale jak się gdzieś zapiszesz, to Ci mówią dziej przed wyjazdem, że jednak nieaktualne. Dużo ogłoszeń teraz to są wydmuszki niestety

Ja tam płaciłam po 97 euro za tydzień... Mieszkając z kimś w pokoju Dodatkowo się okazało, że muszę oddać Holandii 1800 zł, tylko dlatego, że pracowałam kilka miesięcy w Polsce. A za granicą pracowałam tylko 3. Najgorszy interes życia... Ale dzięki za rady P.S. co za pracę znalazłeś?

Potrzebuję porady. Mam nadzieję, że znajdzie się tu chociaż jedna osoba, która potraktuje to poważnie. Lat mam tyle, ile wskazuje tytuł. Nie wiem, co ze sobą zrobić, ponieważ nigdy nie miałam faceta. To nie chodzi o to, że nie mam innego planu na życie i to byłoby moje jedyne osiągnięcie. Wydaje mi się, że nie byłabym kobietą, która wisi na mężczyźnie, potrafię zająć się sobą. Ale wiadomo, w pewnym wieku człowiek zaczyna się zastanawiać jak to jest, że niektórzy w moim wieku mają już męża, dzieci a ja dalej nic. Nie jestem straszydłem. Nie będę dodawać zdjęć, cenię sobie prywatność, ale mam normalną wagę (ok. 57), jestem blondynką, wyglądam wręcz trochę stereotypowo, wiecie, niebieskie oczy itp itp Wydaje mi się, że charakter też jest nie najgorszy, lubię się pośmiać, uwielbiam muzykę, ale szczerze mówiąc, czasem wolę zostać w domu i poczytać. Mam jakiś tam znajomych, więc nie jestem samotnikiem. Co robię źle, że tak wygląda moja sytuacja? Lubię rozmawiać z facetami, żartować, nie stanowi to dla mnie problemu. Ale zawsze było tak, że podobałam się komuś, kto najzwyczajniej w świecie, mi się nie podobał.. Uważam, że jak nie ma tego "czegoś" na początku, to nie będę się zmuszać do niczego. Tindera tez kiedyś miałam. Ale jeden facet programista, wszyscy są gorsi, bo zarabiają mniej niż on. Drugi psychopata, ledwo mu uciekłam. Trzeci w porządku, ale troszkę był za głupi... A lubię porozmawiać na różne ciekawe tematy, jest wiele rzeczy, które mnie interesują. Także, odpuściłam sobie. Zresztą ta aplikacja nie ma sensu. Nie ma tej otoczki, czy ktoś się komuś podoba, czy nie, może to tylko znajomy, a może nie, bo każdy zakłada konto w konkretnym celu. No i tak się bujam cały czas... Może ma ktoś jakieś spostrzeżenie, czemu jest tak, a nie inaczej?

Też miewam takie sytuacje, bo najważniejsze jest to, żeby być pozytywnie nastawionym. Ale zazwyczaj takie relacje nie trwają długo. Mam znajomych poza granicą, ale to jest znajomość taka, że jak pojadę spisujemy się i widzimy. Kiedyś miałam taką sytuację, jakoś przed pandemią, że szłam sobie rynkiem z przyjaciółką i podszedł do nas facet z rowerem. Okazało się, że wziął sobie trochę urlopu i zwiedzał kraj. Przyjechał na rowerze do Krakowa a niedawno był na Morskim Oku Sytuacja komiczna, bo wyładował mu się telefon, nie był w stanie znaleźć hotelu a jeszcze lało jak z cebra. Poszliśmy we trójkę na piwo, pogadaliśmy, później znaleźliśmy hotel z kilkoma przygodami i zostaliśmy chwilę pośmiać się. Miałam kilka takich sytuacji, ale to właśnie zazwyczaj nie są znajomi, z których wyjdzie coś więcej. A nawet wśród jakiś tam znajomych, jakich się ma wystarczy mała sprzeczka i nie odzywanie się pół roku... Dziecko się z drugim pokłóci, a na następny dzień najlepsi przyjaciele...

Chłopak pisze na spokojnie, że tak czuje. Może po prostu nie był dojrzały emocjonalnie do tego. Niech każdy robi co chce, byleby to było w zgodzie z nim samym. Z nim nie było, dlatego daje najlepsze rady, jakieś może dać. Chwała mu za to

Ale po co ta ironia? Ja się nie śmieję z osób chodzących na pielgrzymki. To nie miałobyć w żaden sposób o religii

Ale co to za dzielenie? Nie rozumiem tego, jak ludzie mówią, że na imprezie nie szukaj nikogo, w barach też, tylko biblioteka i kościół. To samo dotyczy zwykłych znajomości. Ta sama osoba z która jest w klubie może uwielbiać muzykę klasyczną, czy teatr. Ludzie naprawdę nie są tak jednoznaczni. Na Tinderze też można spotkać fajnych ludzi, nie są tam sami ruchacze i same puste dziewczyny. Jednak trzeba poświęcić temu więcej czasu, bo pewne profile są po prostu lepiej promowane

Ale co to za dzielenie? Nie rozumiem tego, jak ludzie mówią, że na imprezie nie szukaj nikogo, w barach też, tylko biblioteka i kościół. To samo dotyczy zwykłych znajomości. Ta sama osoba z która jest w klubie może uwielbiać muzykę klasyczną, czy teatr. Ludzie naprawdę nie są tak jednoznaczni. Na Tinderze też można spotkać fajnych ludzi, nie są tam sami ruchacze i same puste dziewczyny. Jednak trzeba poświęcić temu więcej czasu, bo pewne profile są po prostu lepiej promowane

Ludzie, ja jestem za żeby zorganizować jakieś spotkanie. Jak nam nie wyjdzie i stwierdzimy, że się nie dogadamy każdy pójdzie w swoją stronę, co? Zwłaszcza, że chcę robić magisterkę w Wawie, taka okazja

Staram się właśnie robić co się da, tylko problem w tym, że muszą tego chcieć obie strony. Nie będę się uganiać za znajomymi, którzy nie potrafią mi tygodniami odpisać na wiadomość. Zwłaszcza w tych czasach trzeba uważać, żeby za rzadko nie odpisywać, za rzadko się nie odzywać, bo każdy znajdzie sobie kogoś na nasze miejsce. Trzeba walczyć, walczyć, walczyć. Niestety, życie jest coraz szybsze i jak się nie dopasujemy do bieżni życia, to nas zmiecie

Ale czekaj, przecież ja tak nigdzie nie napisałam napisałam, że pasowałoby coś z tym zrobić, bo jeszcze jesteśmy młodzi, więc trochę nie rozumiem

Z czasem będzie tylko gorzej Jak sobie pomyślę o mojej, to prawie dostaję padaczki. Wiecznie miła i usłużna, ale do czasu. Po ślubie siedzi tylko u góry z synkiem rocznym, córeczkę trzyletnią wychowują dziadkowie, a ona leży cały dzień. Z mężem nie dokładają się do rachunków, wyzywa teściów od najgorszych. Obiad zrobi raz na rok, jak mąż przyjdzie o tej samej porze. Przez nią babcia dziecka prawie dostała zawału. Naczynia po sobie umyje, jak przepiszą na nią dom. Szantaż od rana do wieczora. Oblej ja kwasem.czy coś, żeby nie weszła do rodziny

Najważniejsza jest pewność siebie. Pamiętam jak w liceum podobał mi się pewien chłopak. Wszyscy nazywali go brzydalem. Ale to był brzydal z "tym czymś". Zawsze mówił co myśli, nie bał się tego, nawet jeśli reszta myślała inaczej. Nie podporządkowywał się, jeśli nie uważał, że w danej sytuacji jest to słuszne. A jeśli jesteś brzydalem i jeszcze masz poczucie humoru, to już noc więcej Ci nie trzeba. Nie mówię o fajnej pracy, czy całej tej otoczce, bo mądry facet po prostu to ma, nie dlatego, że chce tym zyskać kobietę, ale sam dla siebie. A pisząc "fajna praca" miałam ją myśli coś, co Ci sprawia frajdę, satysfakcję. Jak będziesz zadowolony z życia, same będą do Ciebie lgnęły. Jak muchy do miodu

Spokojnie, spróbujmy sobie wszyscy jakoś pomóc. Widać, że każde z nas cierpi z tego powodu. Jesteśmy ludźmi, którzy potrzebują więcej czasu, żeby jakąś relacje zbudować, ale to nie oznacza, że nie potrafimy jej stworzyć. Samo to, że się jakoś na siebie wszyscy natknęliśmy myślę, że można jakoś wykorzystać Wydajecie się naprawdę fajnymi ludźmi do rozmowy, wspólnych wyjść, po prostu do życia. Może na początku, zawęzimy obszar poszukiwań. Muminka Warszawa, ja Kraków? Jak reszta?

Powiem tak, nie widzę problemu, żeby po prostu się spotkać, poopowiadać coś o sobie i zobaczyć co z tego wyjdzie. Tylko bez żadnych założeń. Trochę ludzi się tu nazbierało. Kto wie, co może z tego wyjść? Mam bardzo podobny problem, z tym że zaczynam się bardziej otwierać. Jako dziecko nie potrafiłam znaleźć sobie miejsca, bo gdy dzieci ganiały się po podwórku, ja wolałam siedzieć i szukać czegoś ciekawego w bibliotece. Nie lubiłam marnować czasu. Trochę to było niszczące, bo zawsze chciałam być najlepsza. Skoro nie miałam koleżanek, to mogę mieć chociaż dobre wyniki w nauce. Miałam jedną, która silnie się mnie uczepiła, ale według rodziców "psuła mnie". Zamiast pobiegać po lesie, siedziałam z domu. Przez to byłam troszkę grubszą dziewczyną niż inne (nigdy nie miałam nadwagi, po prostu było mnie troszkę więcej) i nie potrafiłam nawiązać szybko nowych relacji. Każda relacja rozpadała się, wraz ze zmianą szkoły. Zawsze był ktoś na jakieś wyjście z obiad, czasem piwo, ale po zmianie szkoły, trzeba było wszystko budować od nowa. Tragedia. Wiem, że mogłabym być inna, bo przy rodzinie się nie stresuję, jak ktoś mnie odbierze i wręcz codziennie jeździłabym do kogoś innego, bo lubię się śmiać, rozśmieszać ludzi, tańczyć z nimi, żartować. Ale przy "obcych" jakoś jest mi gorzej. Na studiach (kończę licencjat) musiałam radzić sobie sama, bo rodzice mnie olali. Więc znów straciłam możliwość poznania nowych ciekawych ludzi, na znanych imprezach studenckich. Albo byłam na zajęciach albo byłam w pracy. Żeby się utrzymać, wyrabiałam etat. Chodziłam jak zombie, byłam zapracowana i nieraz po prostu nie dałabym rady gdzieś iść, bo zasypiałam w autobusach. Ale robiłam co się da, naginałam rzeczywistość, żeby nie rezygnować, jak ktoś mnie gdzieś zaprosił. Teraz się kończą studia i czuję się w podobnie jak Ty Autorko. Także wszyscy tutaj mamy już jakiś punkt wyjścia, tak mi się wydaje. Podziwiam tych, co dali radę przeczytać mój esej, proszę wybaczyć, nie potrafię pisać krótko

Usamodzielnij się i zobacz, jak będzie Ci się z nim żyło w "normalnym" życiu. Wiem, że niektórzy rodzice potrafią napsuć krwi. Jeśli chcesz z nim być, wyprowadź się. Myślę, że i tak jesteś w takim wieku, że powinnaś sobie poradzić. Ja żyję na własnym rachunku od 20 roku życia i nie narzekam. Wręcz uważam, że to najlepsze, co mnie do tej pory w życiu spotkało

Skończ z tym. Ona Cię kompletnie nie szanuje. Wiem, że to może być przykre, w końcu to pierwsza osoba, z którą przeżyłeś coś, co miałobyć wyjątkowe. Nie dasz rady wymazać z pamięci tego, co ona robiła, nie wspomnę o tym, że nawet jak była z Tobą miała Cię gdzieś. Może jest też seksoholiczką? Jakoś dziwnie to dla mnie brzmi. Pierwszy seks w wieku 14 lat?? Ku czemu ten świat zmierza. Osoby, które mają inicjację seksualną tak wcześnie kreują się na bardzo dojrzałe, ale patrząc na to, jak się zachowuje nawet w związku, to kompletnie tego nie widzę. Daj znać, co zrobiłeś

Nie wiem skąd takie gadanie się bierze. Chyba żyje w innym świecie, bo jakoś znajome wcale nie szukają kogoś tylko z własnym mieszkaniem, pieniędzmi itp Nie lepiej zająć się sobą i żeby każdy we własnym zakresie się rozwijał? Trochę to dla mnie podejrzane, bo skoro przypuśćmy kobieta sama się utrzymuje, pracuje, to po co jej ktoś z niewiadomo jakim statusem. Jak chcesz tak żyć, to się sama postaraj.

Faktycznie, zapomniałam o tym. Też przeglądałam nieraz badania, które dowodziły, że kobieta przywiązuje się do faceta, z którym się kochała. Więc w naszym przypadku "seks bez zobowiązań" odpada

Super, że piszesz! Bardzo rozwijające zajęcie. Przez wiele lat pisałam opowiadania, teraz zabieram się za coś poważniejszego. Zobaczymy, co z tego wyjdzie Uważam, że można na tym zarobić, jak znajdziesz odpowiednią platformę.

A na jaki tematy? Z tego co ludzie zawsze mówią, to fajnie zacząć realizować hobby, które będzie wymagało spotkań z innymi ludźmi. Zachowujesz się naturalnie i nie masz parcia, żeby coś wyszło. Mam nadzieję, że w końcu się uda!

Taaaak i tu dochodzimy do takiego punktu, że ja będę czekać, a on będzie miał doświadczenie, które można rozłożyć na kilka osób. Po co mam się starać, skoro u facetów to jest dużo rzadziej spotykane. Chyba za bardzo się przejmuję tym, jak to mogą odebrać ludzie, gdyby wiedzieli

Sama nie wiem, trochę to głupio.brzmi, że wystarczy powiedzieć, że jestem dziewicą i każdy facet mój? Nie będę tego rozpowiadać, jakby to było nie wiadomo co. Mogę powiedzieć, jak już będzie miało do czegoś dojść

Żeby ze mną było tak samo

No właśnie nie wiem, czy tak w końcu nie zrobię... Jedni mówią, że 1 raz musi być z potencjalnym przyszłym chłopakiem, a drudzy, że ma być po prostu przyjemny. Jeśli będę czekać na tego "wyjątkowego" to raczej się nie doczekam...