Trefna żona

Obrzydliwy był sposób, w jaki mi to wszystko wygarnął. Powiedziałam mu, że mnie nie szanuje i nie kocha, skoro potrafi tak się do mnie zwracać. Usłyszałam, że mam mu dac żyć i nic nie wymyślać, bo on nie ma siły na rozmowy ze mną i żebym lepiej się wzięła do roboty.

Czasami po prostu nie dawalam rady, jak trzy noce z rzędu odtykalam zatkane nosy i spałam na siedząco. On nie wstaje, bo pracuje.

Podzielę. Usłyszałam też, że jestem trefna, bo często potrzebuję jego pomocy. A on pracuje i w domu powinnam wszystko robić sama.

Też tak myślę. Sama już zaczęłam marzyć o powrocie do pracy i ludzi, ale chciałam jeszcze troszkę malutkiego odchowac i nauczyć zostawania w domu z innymi, bo bardzo się do mnie przywiazal. Jestem w szoku, że mąż tak ze mną rozmawiał. Zapisałam wczoraj to wszystko na kartce, bo myślałam, że to jest straszne tylko w tamtym momencie. Dziś to przeczytałam jeszcze raz i nie wiem jak mam być jego żoną.