Kirinka

To super, gratuluje siostrze dobrej pracy. Statystycznie 20% procent Bulgarow i 15.1% osob z Rumunii konczy studia. Polska: 42%, Czechy: 41%.

Ale jesli 42% doroslych Polakow w obecnej kohorcie wiekowej 25-55 lat w PL ma studia, to na pewno nie 99% Polakow za granica jest bez studiow...zalozenie kluje w oczy z logicznego punktu widzenia. Znalazlam statystyke z 2014 ze 25% osob z wschodniej & centralnej Europy w UK jest po studiach - niestety nie widze podzialu na nacje. Porownywalnie 24% Brytyjczykow jest po studiach wiec jesli zalozymy ze ta statystyka genralnie nie rozni sie miedzy krajami, to Polacy nie maja sie czego wstydzic. Oczywiscie statystyka jest zanizana przez Romunie i Bulgarie i to mocno, wiec mozemy smialo stwierdzic ze nie masz racji. 4000zl na start moze jest dostepne, ale tylko w duzych i srednich miastach i jest trudno dostepne dla 40% populacji mieszkajacej w malych miejscowosciach i na wsiach.

Tak, £5! W 2005 roku, takie podstawowe produkty - opakowanie kurczaka albo ryby za chyba £1.25, warzywa mrozone i troche swiezych ponizej £1, herbata itp. Gotowalam czesto w domu - ale tak, pamietam rybe w lokalnym chippy za £3.45 z duza porcja frytek (East London) ale nigdy nie przepadalam. Dzieki za porownanie cen! A jak wygladaja koszty wynajmu mieszkan, powiedzmy w ok dzielnicach w Warszawie, Krakowie albo Wroclawiu za mieszkanie 3-pokojowe kontra 2 bed flat w normalnym standardzie? Wydaje mi sie ze tu pies pogrzebany jesli porownamy do Londynu, ale moge sie mylic, w ogole nie znam sie na kosztach mieszkaniowych w Polsce teraz.

£1200 - chyba jakas praca na pol etatu albo osoba nie zna jezyka w ogole i pracuje na czarno? £5000 miesiecznie / £60 000 rocznie zwykle wynagrodzenie w wielu branzach, ja zarabiam w tych okolicach nie robiac nic specjalnego i wiekszosc osob ktore znam tez zarabiaja normalnie, niezaleznie od pochodzenia. Ostatnie sie usmialam bo okazalo sie ze pan ktory robil kafelki u mnie w domu, niby taki robotnik zwykly jak by popatrzec stereotypowo zarabia tyle samo co osoba na srednim stanowisku w korpo i nawet troche wiecej niz wspomniane £5000 miesiecznie. Czasy pracy za bezcen chyba wszyscy powinnismy juz wyslac do lamusa i zaczac sie troche szanowac nawzajem. Rozumiem oczywiscie ze sutacja osoby ktora musi sie najpierw gdzies 'zaczepic' zeby przezyc jest inna od osoby ktora ma jakies tam oszczednosci, zaawansowana znajomosc jezyka i znajomego u ktorego moze sie zatrzymac na pare tygodni. Tej pierwszej oczywiscie bedzie trudniej na starcie, ale nie znaczy to ze jest skazana na zmywak, sprzatanie czy co tam jeszcze stereotypowo Polscy robotnicy robia w innych krajach.

Niby tak, ale zart jest taki ze w Polsce do zamiatania ulic potrzebny magister i dwa jezyki. Nie wiem czy moze po prostu takie mam doswiadczenia a nie inne, ale znam sporo Polakow ktorzy mieszkaja poza Polska po ukonczeniu studiow. Oczywiscie znam tez osoby pracujace fizycznie bez formalnej edukacji, ale wydaje mi sie ze proporcjonalnie nie ma jakiejs powaznej dystorcji miedzy tym jak procentowo sila robocza jest podzielona generalnie w Europie na rozne zajecia a jak podzielona jest Polonia na przyklad w UK, Francji czy DE. Poszukam statystyk chyba.

Duzo zalezy od tego czy planujesz przygode na kilka miesiecy/lat czy masz w planach osiedlic sie w kraju o ktorym myslisz na stale. Moje doswiadczenia byly mieszane, ale glownie pozytywne - wyjechalam na rok poduczyc sie jezyka jako au-pair i spodobalo mi sie tak bardzo ze postanowilam zostac na studia. Ludzie byli w wiekszosci bardzo mili, ale jako ze bylam niania mieszkajaca w domu rodzinnym kogos przez rok, na przyklad babcia dzieci ktorymi sie zajmowalam traktowala mnie doslownie jak sluzaca do czasu az jej powiedzialam pare przykrych slow. Znalezienie mieszkania i 'normalnej' pracy tez bylo ok, glownie dlatego ze po roku mieszkania jako taka au-pair mialam troche swoich oszczednosci. Zalezy tez jakiej pracy szukasz - generalnie w pracach wyspecjalizowanych jest mniej dyskryminacji na tle narodowym.

Bardzo ciekawy temat, szkoda tylko ze poziom niektorych komentarzy nie nadaje sie do normalnej dyskusji. A patrzac obiektywnie, rzeczywiscie ceny poszly w gore, i wydaje mi sie ze nieco szybciej niz zarobki ale nie jakos specjalnie w porownaniu do reszty europy centralnej i zachodniej. Pamietam oczywiscie stare dobre czasy kiedy bulki bylo po 10 groszy a nie 40 groszy, ale pamietam tez kiedy w UK moj tygodniowy wydatek na jedzenie kosztowal £5 a nie £30 od osoby. Polska rozwinela sie bardzo w ostatnich 10 -15 latach a co za tym idzie jest nieco drozej niz bylo. Gdzies tu widzialam bardzo ciekawe porownanie cen w PL i Francji, ma ochote ktos zrobic dla innych krajow?

Mi tez sie czasami odechciewa. Taki trik psycholozka mi poradzila: mysle o najszczesliwszych dniach lub okolicznosciach ktore pamietam i robie taki malutki plan dla siebie, jak znowu je przezyc. Na przyklad: dzien nad morzem (plan: doczekac do lata, wsiasc w samochod i pojechac na plaze).

Neurosexizm jest generalnie w fazie zachodu bazujac na badaniach ostatnich lat. Taka jest roznica ze kobiety zwykle maja nieco mniejsze mozgi bo generalnie sa mniejsze fizycznie, z drobnymi roznicami w tym jak dziala nasza pamiec. Mamy wiecej roznic miedzy plciami w organach takich jak serce czy pluca niz w mozgu. Zainteresowania sa glownie podyktowane tym czego dziecko doswiadcza w zyciu i w jaki sposob tego doswiadcza - plec ma tu wplyw tylko taki ze dziecko widzi pewne wzorce zachowan u doroslych mezczyzn i kobiet i sie z nich uczy. To ze tato pokazuje corce swoje zainteresowania jest swietne - niech spedzaja razem czas, przynajmniej beda mieli obliska wiez.

Mam taki problem. Ja (34l) chcialabym miec dzieci. Moj partner (36l) tez mowi ze chcialby miec dzieci. Na poczatku tego roku przeprowadzilismy sie do wiekszego domu i okolicy bardzo przyjaznej mlodym rodzinom z jego inicjatywy - pelno tu dobrych szkol, zielono i generalnie przyjemnie. Glownym powodem przeprowadzki byl wlasnie latwy dostep do dobrej opieki nad dziecmi i tych dobrych szkol. ALE kiedy rozmawiamy o tym kiedy zaczac probowac zajsc w ciaze, on ciagle powtarza ze nie teraz. Przyparty do muru powiedzial ze trudno mu okreslic kiedy chcialby zaczac probowac. Mam wrazenie ze czas mi sie konczy - juz teraz zastanawiam sie czy posiadanie malych dzieci kiedy bede blizej 40-tki ma sens dla mnie osobiscie. Ktos moglby mi poradzic jak rozmawiac z partnerem zeby osiagnac jakas decyzje?

Switny ten watek, dawno sie tak nie usmialam

Update: zaczynamy starania

Tabletki, czy tez inne formy antykoncepcji hormonalnej potrafia byc straszne dla kobiecego organizmu i samopoczucia, tak samo jak spirala. U nas prezerwatywy. U jednej przyjaciolki po 3 dziecku maz podjal sie wazektomii i chwala sobie ta decyzje. Inne kolezanki chwala sobie prezerwatywy-da sie przywyczaic mowiac z autopsii, i diaframy (+ zel plemnikobojczy oczywiscie), ale coraz wiecej mezczyzn wsrod znajomych decyduje sie na wazektomie. Jesli zdecydowaliscie ze nie chcecie wiecej dzieci, to czemu nie - wazektomia to wlasciwie dobry pomysl.

Idz na studia. A chlopak niech sie uczy jak cie wspierac w waznych decyzjach zyciowych a nie zamykac horyzonty bo 'nie bedziesz miala czsu dla niego'.

Zawsze chcial, ale jeden 'maly' cel najpierw do zrealizowania mu zostal z dlugiej listy ktora dokonalismy razem. Starania o dziecko zaczniemy od listopada.

To komantarze od trzech ostatnich wypowiadajacych sie, nie no dzieki za 'pocieszenie' . Nie ma to jak zaczac temat o tym jak to facet wacha sie w temacie posiadania dzieci zeby uslyszec ze chce, ale pewnie nie ze mna. Ale co tam, odniose sie do tej famy ze faceci tak robia: mam nawet jednego znajomego ktoremu sie to przytrafilo. Jednego, ktory jest wyjatkiem w grupie setek mezczyzn ktorych spotkalam w soim trzydziestokilkuletnim zyciu. I ani jednej kobiety - a mam w gronie znajomych ich wiecej niz mezczyzn. Wracajac do tematu, dziekuje za wczesniejsze rady, rozmowa pomogla nam wyjasnic kilka aspektow takiej decyzji zyciowej.

Troche oboje jestescie niedojrzali z tego co opisalas. Rodzicom oczywiscie powinno sie pomagac jesli jest taka potrzeba, ale to uzgadnia sie najpierw z partnerem jesli sie jest w powaznym zwiazku. Zapytam, czy tesciowa ma partnera czy jest samotna matka twojego chlopaka i tej 5-latki? Bo to bedzie wplywac na to jak swoja role w jej zyciu postrzega twoj chlopak.

Gratulacje

O posiadaniu dzieci rozmawiamy wlasciwie od poczatku naszej znajomosci. O ramie czasowej rozmawiamy tak od jakiegos roku - oboje najpierw bylismy za 2021-2022 ale od niedawna wlasciwie przedzial dat wydaje sie chwiejny z jego strony.

Ostatnio bylismy u znajomych ktorym na swiat przyszlo (urocze) dziecko i rozmawialismy jak to bywa w takich sytacjach o tym jak dlugo zajelo im od decyzji do ciazy. Zajelo im 3 lata. Nie wiem jak to rozgryzc, mam wrazenie ze on mysli ze nam sie uda od razu mimo ze widzi po ludziach dookola nas ze tak nie jest?? Rozmawialismy tez o trudach pierwszych tygodni - nie wiem czy ich dziecko jest jakies magiczne, ale malo tych trudow wyliczyli, wiecej radosci niz wyrzeczen u nich.

Szczerze mowiac to widze dziecko bardziej jako inwestycje w lepszy swiat (sorki jesli to brzmi troche niedorzecznie) niz okazje do zakupow. O ile dla mnie opieka na pewno bylaby czyms bardzo satysfakcjonujacym, to oczywiscie jest tez ten aspekt kosztow, utraty wolnosci ktora cieszymy sie jako bezdzietna para i oczywiscie obowiazkow. Z tego co mi powiedzial do tej pory, przemyslal sporo aspektow posiadania dziecka wliczajac koszt, wyrzeczenia osobiste itd, ale moze temat nie jest wyczerpany. Oczywiscie ja tez mam takie obawy ale ty masz tu racje - dodaje 'jego obawy' do listy tematow.

Dzieki za odpowiedz i trzymam kciuki za wasze starania! Staram sie nie naciskac i poruszam temat generalnie tylko jesli sa ku temu okolicznosci, co zdarza sie ostatnimi tygodniami nie za czesto. Czas niestety nie jest tu sprzymierzencem jak slusznie napisalas - ale to bardziej moj czas niz jego sie konczy. Teraz doslownie siedze i zastanawiam sie jak przeprowadzic z nim rozmowe zeby nie czul sie zaszczuty - przeciez nie moge go zmusic do posiadania dzieci jesli tak na prawde on tego nie chce czy teraz czy nie teraz...ale chcialabym zeby okreslil sie chociaz na tyle zebym mogla zdecydowac czy chce zamrazac jajka na wszelki wypadek.

Az sie lepiej poczulam jak napisalas ze sie zakonczylo.

To nie wiem jak ty sie z podatkow rozliczasz...ale chyba masz na mysli to ze od 1 stycznia UK juz nie bedzie w unii i od tego momentu osoby przenoszace sie do PL z Uk z dochodami w Uk i centrum zycia w PL beda podlegaly podwojnemu popdatkowaniu bo prawo dotyczace tego aspektu przestanie miedzy nimi obowiazywac? Do konca roku prawo przeciw podwojnemu opodatkowianiu czlonkow unii nadal obowiazuje w UK. W przypadku ktory opisujesz (zarabia w UK ale jest rezydentem podatkowym w PL), podatek bylby pobierany w UK (automatycznie przez PAYE) ale w PL tez masz obawiazek zadeklarowac te zarobki oraz przedstawic potwierdzenie oplaconego w UK podatku ktory jest brany pod uwage w przypadku roznych stop opodatkowania. Dla przykladu - ja place podatek w polsce od dochodu ktory tam mam, place podatek w anglii od dochodu ktory tu mam a takze deklaruje dochod i oplacony podatek z PL tutaj, gdzie jest centrum mojego zycia.

Po pierwsze, prawo nie dziala wstecz. Po drugie, jesli jestes rezydentem podatkowym w wielkiej brytanii to tam sie rozliczasz z podatkow. W Polsce bedziesz sie rozliczac dopiero jak sie tam przeniesiesz i zaczniesz zarabiac. Wyjatek stanowi sytuacja gdzie jestes rezydentem w jednym kraju a zarabiasz w innym/innych - wtedy rozliczasz sie w kraju w ktorym zarabiasz i w kraju w ktorym jestes rezydentem. To tak dziala na calym swiecie wiec nie wiem skad ta kontrowersja.