Marcin Marcin

Tu też przyznam Ci rację, choć to ona szukała faceta z dzieckiem, bo jej partnerzy po rozwodzie bez dzieci okazywali się niedojrzali.

Tego właśnie mi zabrakło w tym związku, dojrzałości.

Zgadzam się

Nie mi wnikać jakie problemy masz i jakie problemy chowasz do szafy.

Dlatego ja zdaje sobie sprawę z tego wszystkiego ale też zakończenie nie jest łatwe bo przecież nie zawsze było źle.

Problemy które wkładasz do szafy bo nie są warte aby o nich rozmawiać.

Zrobimy dobrą pomidorówkę, więc szykuj koncentrat

Jestem jestem, gotowałem rosół dla Niburdiamy Cos czuje, że jest zazdrosna o ten rosół. W dodatku znalazłem odświeżacz do szafy, wyślę jej w komplecie Ja juz ma te trupy w szafie to niech chociaż ładnie pachną

Tak, tego oczekiwała i tak też zawsze robiłem. Zdaje sobie sprawę z tego, że nasze oczekiwania się mijają, myślę że ja i ona zdaliśmy sobie z tego sprawę.

A może Marcin nie ma niskiej samooceny i nie musi być za wszelką cenę w związku z kolekcją trupów w szafie

Tak tez myślę. Dzięki za Twój komentarz bo pokazuje jak nasze dzieciństwo ma wpływ na całe nasze życie.

Tu się zgodzę, dlatego też i ja zmieniłem podejście aby ją dogonić. Ale gdy już biegniemy razem to ona nadaje tempo i kierunek tego biegu. Przecież związek to nie decyzję jednej osoby a ich wspólne podejmowanie.

Odkładałem na bok w małżeństwie i dostałem podziękowanie w formie odejścia i porzucenia dziecka. Nie oceniaj wszystkich przez pryzmat swojej sytuacji (swojej szafy) Skoro Ciebie irytuje próba rozmowy o problemie to najwidoczniej mamy inne spojrzenie na komunikację w związku.

Nie, dlatego też jak o tym pomyślałem to przeszło mi zaangażowanie w ten związek. Nie po to układałem sobie dobre ralacje z byłą żoną aby teraz ktoś niszczył spokój mojego dziecka swoimi wybuchami złości co jakiś czas. To jasne że ludzie się kłócą i tego pewnie nie da się uniknąć ale nasze kłótnie są o sprawy o które nie trzeba się kłócić, wystarczy rozmowa.

Tu nie chodzi o ten rosół ale o to jak mnie potraktowała, dodam że go chciała, nawet makaron ugotowałem taki jaki lubi.

Wyjęłaś mi to z ust Tak właśnie myślę, choć na samym początku zacząłem się zastanawiać dlaczego partnerka tak biegnie do przodu, przecież ja nigdzie nie uciekam.

Zostawiać coś na później to wg mnie klasyczne zamiatanie pod dywan. Tak też próbowałem, unikać i czekać ma właściwy moment ale ten nigdy nie jest właściwy, gdy chodzi o rozwiązywanie problemów.

Gdy się sprzeczaliśmy to dałem jej się wykrzyczeć, odczekałem zawsze, napisałem ze mi na niej zależy i że chce rozwiązać nasz problem. Niestety zamykanie drzwi przed nosem, gdzie chciałem coś zrobić od siebie i zawiozłem ten rosół na który tak się uparłaś spowodowało, że coś we mnie pękło. Nikt nie lubi jak ktoś odrzuca pomoc, bo zrobiłem to z myślą o niej. Do tej pory nie wiem czy wzięła go spod drzwi. Dla mnie zrobienie czegoś od siebie poświęcenie temu czasu aby drugiej stronie było miło jest ważne.

Odkopuje się w odpowiedziach, dlatego to tyle trwa. A co do tego czy jest na szarym końcu to muszę Cie zdziwić, gdyż jak nie mam córki to jeżdżę po nia wieczorem i odwożę rano pod dom abyśmy spędzili więcej czasu. Zazwyczaj 5-6 wieczorów i nocy w tygodniu bez dziecka i 3-4 gdy mam córkę plus każdy weekend, oprócz tego w którym była chora i jak się wówczas zachowała.

Gdy ktoś mi mówi że w sobie nie widzi wad i problemu, ucieka od rozmowy na ciężkie tematy to wg Ciebie co trzeba zrobić? Zrozum że ja mam problem aby z nia porozmawiać o naszych problemach, jak mamy je rozwiązać? Jesli ktoś tego nie chce, a oczekuje tego że odpuszczę i przyjdę skruszony to mogę albo stać się jej posłuszny albo odsunąc się.

Ja przytulam w takich sytuacjach, zazwyczaj pomaga. Okazanie bliskości i zrozumienia emocji dziecka, które samo nie rozumie swoich emocji to podstawa.

Nie mam zamiaru Ciebie przekonywać, zresztą jak czytam juz mnie oceniłaś. Nie obrażam się na Twoje sugestie i moją ocenę, masz do tego prawo. Ja mam prawo się z Tobą nie zgodzić, tak samo jak uznać, że robisz się złośliwa, a tym samym mocno subiektywna w mojej ocenie. A rosołek robię pyszny Wiesz, jako ojciec i syn króluje w kuchni bo mam dla kogo gotować Może Ci się to wyda dziwne, ale są tacy faceci którzy dbają o dom, rodzinę, nie mają nałogów, długów oraz czytają książki Choć pewnie po tym co napisałem uznasz, że sobie wlewam, albo tego nie kupisz

Masz prawo do takiej oceny, często taka ocena wynika z naszych osobistych doświadczeń a często z braku wiary w ludzi. Na pewno nie jestem krystaliczny, ale na pewno nie wymagam od kobiety aby była moją poddaną, gdyż taka relacja nigdy nie jest zdrowa. Jestem osobą która wyciąga wnioski ze swojego życia i cięgle się uczy siebie. Jeśli widzę, że mam z czymś problem to staram się nad tym pracować. Opis sytuacji jest taki a nie inny bo skupiłem się na problemach, przecież gdyby było dobrze to bym nie poruszał tematu.

Pisałem wcześniej, że ona gdy rozmowa nie idzie po jej myśli to albo krzyczy albo ucieka. Jak mam w takich warunkach wytłumaczyć jej swoje obawy, swoją decyzję. Ostatnio po jednym zdaniu w którym prosiłem o zrozumienie mojej sytuacji zamknęła mi drzwi przed nosem. Użyłem słów "kochanie proszę zrozum moją sytuację" jebut drzwiami i tyle z próby dalszej rozmowy.

Wspominałem o wadach gdyż w związku należy wg mnie skupić się na tym co warto poprawić. Zalety oczywiście są, choć z każdym dniem widzę, że jest ich coraz mniej. Wspominała kiedyś że dla niej kompromis jest czymś naturalnym, a nawet nie próbuję rozmawiać gdy mamy jakiś problem. Problem rozwiązuje się gdy to ja ustąpię i wyciągnę rękę, wręcz przyznając jej rację choć każdy ma swoją rację. Nie ma próby kompromisu bo słyszę ze jak mi się nie podoba to mam sobie szukać takiej co będzie mnie rozumiała, ona nie zamierza. Czy wg Ciebie to jest dojrzała postawa?