Cierpka

Dzięki. Zdecydowanie czas na herbatę. Udanego dnia

I jest odpowiedź. Nie zmienisz drugiego człowieka. Na szczęście nie mamy takiej magicznej mocy.

Za często mylimy tęsknotę z miłością.

Niektórzy chcą wracać. Ale z reguły nie stoi za tym nasze dobro. Powrót do ex, to taka droga na skróty.

Parę osób już wyraziło swoje zdanie. Ale nikt nie zmieni Twojego życia za Ciebie. Tego tutaj nie dostaniesz.

Przede wszystkich uodpornij się na opinie innych. Ludzie będę Cię oceniać. Ale to nie ich zdanie jest ważne. Trzeba wierzyć sobie! Nikt nie jest w Twoich butach i nie przeszedł tej drogi, co Ty. Więc ich gadanie nie może i nie powinno mieć dla Ciebie znaczenia.

Myślę, że nie jest to kwestia dorosłości. Ale nie radzenia sobie z natłokiem myśli i emocji. Żyjemy często w biegu i stresie, mówi się "mam tysiąc myśli na minutę", co może powodować zdenerwowanie, poczucie wypalenia. Najłatwiej spróbować przewietrzyć głowę, wtedy myśli tracą na intensywności a spokój ducha powinien naturalnie powoli powrócić do normy. Jeżeli tak się nie dzieje, zawsze warto szukać dla siebie pomocy.

Nie wiadomo co gorsze. Czy to, że się musi udawać kogoś innego czy po prostu chce.

A co zmieniłoby Twoją ocenę?

Doceń to, co masz. To naprawdę dobry punkt wyjścia. Każdy ma na swoim koncie porażki, trzeba to przeboleć i odpuścić. Czasu nie cofniesz.

Nie mnie oceniać dlaczego i jak długo ktoś "siedzi w tym mule". Ale zdanie sobie z tego sprawy, może wreszcie przynieść jakieś działania. I tak, zdawanie się na kogoś nigdy nie przyniesie efektów, co najwyżej zatoczymy koło.

Nie łatwo się odbić od dna, ale można. Zaufaj siebie. Tego trzeba się nauczyć, ale wtedy wiesz, że zawsze sobie poradzisz. Sprawdzaj swoje możliwości, inaczej nie będziesz wiedzieć na Cię stać. Każdy boi się porażki, ale w ten sposób zawsze będziemy tkwić w miejscu. Małe kroczki. Czytaj co Ci wpadnie w ręce, ucz się, poznawaj. Nie patrz na innych, ludzie zawsze będą gadać.

Nie zapominajmy o gotowaniu i prasowaniu!

Żal i smutek to część życia. Owszem, nie ma co ich tłumić czy zakłamywać. Ale nie ma też co rozpamiętywać. Może lepiej znaleźć przyczynę, zwykle za tymi uczuciami stoi ta sama. Lęk, potrzeba akcpetacji, zbytnie przejmowanie się opinią innych? Reakcja idzie z automatu.

Świat to Ty. Myślisz, że jesteś uwięziony i tak się czujesz. Poczytaj, pomyśl nad tym.

Więc jesteś dwa kroki do przodu. Nawet strata czasu może czegoś nauczyć.

Spokojnie, ta wada blednie przy pozostałych.

Zmiany nigdy nie przychodzą łatwo. Wyobrażamy sobie, co może nas złego spotkać. Stojąc w miejscu myślimy, że wiemy, czego się spodziewać. A często jest tak, że właśnie możemy stracić więcej, niż aktualnie nam przeszkadza. Robiąc cały czas to samo i nie dając życiu szansy nie możemy się spodziewać innych efektów niż dotychczas.

Zostawiamy zimę!

Emocje budują nasze życie. Za nimi najczęściej stoją po prostu nasze przekonania. Coś uważamy za jakieś i z automatu zawsze ta sama reakcja. Taki mózg. Zmień schemat. Cofnij się, zobacz jeszcze raz i przemyśl.

Po prostu wyrażam swoje zdanie, nie twierdzę, że Ty się mylisz.

Czasem lepiej pewne sprawy przemilczeć niż przerzucać się słowami. Najprościej tak dać upust emocjom. Ale to nic nie da, sedno problemu jest gdzie indziej. Nawet kłótnia powinna być dobra! Po niej przychodzi moment na refleksję nad wzajemnymi oczekiwaniami.

To dobra cecha. Intencje, cele, priorytety. Sporo tego. Nastrojowej!

To zauważyłam. Rezon.

A zmienny jak kameleon?