Siedem

Doniczkę z kwiatkiem.

Długo. Otwieram oczy i siadam na brzegu łóżka. Siedzę i siedzę. Z jakieś pół godziny i dopiero wtedy się podnoszę. Chodzę po omacku za kawą i się dobudzam. Pół dnia jestem neptykiem i około 12 zaczynam kontaktować. A w pełnej krasie jestem wieczorem gdzie trzeba iść spać. Czyli suma sumarum dojście do żywotności zajmuje mi cały dzień.

Wanisz w spreju na takie miejsca się sprawdza. Spróbuj.

Czyli jaki morał i wniosek z tego zarazem.

Rozumiem. Może szwalnia, piekarnia czy robótki typu kwiaciarnia. Może wyjedź z kraju i zbieraj owoce, akurat wiosna idzie i lato. A w takiej Francji krzaki się uginają od ciężaru winogrona. Fabryki siedzące, magazyny z lekkim towarem do rozpakowania, itp. Nie szukasz bo nie chcesz zmienić branży. Zgadza się czy nie.

Idź do pracy fizycznej a wtedy zmieni ci się światopogląd i przestaniesz marudzić, że siedzisz w domu na fotelu wiele, wiele godzin.

Szukasz tam gdzie jej nie ma dla ciebie. Czy to celowe działanie czy w czym rzeczy.

Robisz sobie kuku ponieważ ona nie poczuje do ciebie tego, co czuła za pierwszym razem. Spotyka się bo obecnie nie ma planów a ty się godzisz na to co ona ci oferuje.

Nie... nie namawiaj. Bo ja jestem na wskroś uległą osobą. Nie, nie mogę zostać... kiedy cała jestem ogniem... nie, proszę... błagam, nie zmuszaj... Och, jesteś taki cudowny... Nieee... Ok. Zostaję. Miłego poniedziałku i do jutra.

Ps. kiedyś miałam kolegę, który nie wiedzieć dlaczego, wpychał mi do ucha obśliniony wskazujący palec i okropnie się z tego śmiał. Denerwowało mnie to... Bo to uczucie dziwne mieć palec w uchu. A potem ucho mokre od śliny. Potem, później za każdym razem kiedy mnie odwiedział to ja sobie uszy zaklejałam plastrem. Bo gamoń tylko czekał, żeby mnie złapać i pogilgotać w ucho. Głupek jednym słowem.

Obficie panie się zorganizowałeś. Ekstra. Takiemu to dobrze. Wiecznie kasza manna z nieba a mi cóż. Tylko deszcz. Nie, nie złoty. Ten zwyczajny, niewidzialny. A nic szczególnego. Spałam i oglądałam filmy. Jadłam i nigdzie nie wychodziłam. Za to za moment pora na mnie i tyle. O. Odnośnie niewidzialności. Niewidzialny człowiek. Ten film obejrzałam i powiem ci, że szukam takiego stroju. Jak masz namiary to nie wahaj się i pisz.

Przestań mówić. Wepchnij swój wilgotny języczek głębiej do ucha. Wtedy zrozumiem. Co tam. Jak tam dni wolne minęły ci facet.

Co mówisz. Nie rozumiem bo za cicho.

Super. Kolega z ciebie o gołębim sercu. Niech mu się wiedzie i niech znajdzie to czego szuka i o czym marzy. Ty też. Cześć. Dobranoc.

Tak, wiem że nie jest to podyktowane złośliwością. Teraz już wiem. Po prostu powoływałeś się na autora i troszkę wyglądało to tak, jakbyś chciał mu dokuczyć.

Jest poza zasięgiem i dlatego go nie ma i się nie udziela. Gdy tylko znajdzie chwilę to będzie tu i porozmawia. A ty od razu myślisz sobie, że jest nieśmiały. To nieprawda. Romantycy nie są wstydliwi. Są jedynie cichsi od nieromantyków.

Nie jest nieśmiały. Napisał wyraźnie jakoby poszukuje wirtualnego romansu. Oznacza to wirtualny romans dosłownie i nic ponad to.

W tej chwili albo nigdy. Zawsze mam to czego żądam. A więc... Dobra. Idę się ubrać bo widzę nic z tego. W końcu w pracy jesteś i nie chcesz o tym mówić. Rozumiem. Akceptuję. Niestety ale się znowu obraziłam. Do jutra. Cześć.

Tak. Uwielbiam dworzec w Pradze i lentilki. Nie mówiąc o knedlikach. Czy piwie, które wlewam w gardło obsesyjnie każdego wieczora. Który. Mówże człowieku. Kawa po.

O. Czechy to piękny kraj, szczególnie miasto, w którym się wychowałam. Niedobrze, że żartujesz z mojego magicznego kraju... kawy nie będzie za karę. Zrób to sam. Adam Słodowy. Spałam dobrze. Ciurkiem długo i bezboleśnie. Bezsennie i błogo. Zwiastuje to przekichany dzień, bo nic nie może przecież wiecznie trwać. Zgrzeszyłeś owego dnia przeciw siedmiu... przyznaj mi się maleńki.

Dzień dobry panu koledze. Jak się spało. Kafki czy herbatki do porannych wiadomości. O mnie.

Spróbuj posadzić to co chciałabyś widzieć w ogrodzie. Jedno wyrośnie a drugie nie. Posadź w donicach, w domu. Poczekaj aż wykiełkuje, wyrośnie i przenieś. Zwykle tak robię i mam mnóstwo wbrew pozorom nie do przyjęcia roślin.

Čeština je těžká, takže Česká Republika je mimo.

Już. Byłam. Kupiłam. Wróciłam. Proszę. Powiedzieć ci nie mogę który. To ryzykowne bo pełno tu kobiet gotowych mi go odebrać... Cierpię w samotności. Cześć.

No. Na kafe. A co. Co prawda wpadł mi w oko jeden ale coś go nie widuję, więc na prędce szukam zastępstwa. No nie umiem żyć bez miłości wirtualnej. Żałuję, że jesteś dzieciaty i nic mi nie zaoferujesz. To tyle. Życz mi szczęścia i spełnienia w powodzeniu. Kurna, nie mam kawy bo zapomniałam kupić. To przez ciebie. Bo wczoraj wysłałeś mnie na bambus.