mannex

Mieszkam ze swoim chłopakiem u mnie, jestem w nieformalnym związku. Kupił auto na jakiś 4 letni kredyt, nie ma żadnych oszczędności, nie stać go na dentystę, a jak się okazuje nawet na opłaty. W tym układzie zamierzam się z nim rozstać. Nic nie poradzę, że nie znoszę ludzi, którzy żyją ponad stan, do tego są lekkomyślni i ubodzy intelektualnie. Wydawało się, że będzie inaczej, ale nie. On był przyzwyczajony do kredytów, ostatnio zaczął lepiej zarabiać, ale to nadal nie są pieniądze, które by usprawiedliwiały takie zachowanie i ciągle jest to życie ponad stan. Każdy kredyt jest życiem ponad stan. Jestem w stanie zrozumieć, że ktoś bierze kredyt na leczenie, operację, dentystę, itp. Ale nie na zbytek! Jeśli nawet komuś jest auto niezbędne do życia, dojazdu do pracy, itp, to kupuje się auto tanie, które mało pali, a nie kolosa ze spalaniem ponad 10 l za worek kasy. Co myślicie o tym? Macie / mieliście podobny problem z partnerem / partnerką? Wasza reakcja?

Czy jest jakieś określenie na osobę, która nie tylko jest ateistą, ale równocześńie nienawidzi osób wierzących?

Nie wiem po co ich zabierali do tego szpitala, powinni ich tam zostawić albo, co sensowniejsze, obić twarze na miejscu. A jak przeszkadzali w czymś, to uciąć ręcę na miejscu u wrzucić na śmietnik, bo to odpady, nic ponadto.

Pytanie w sumie powinno być adresowane do ludzi deko starszych niż średnia tego forum, ale może tacy też tutaj są. Czy wasi rodzice dali wam coś w życiu? Coś konkretnego, nie że kupili ciuch, nie że laptopa, czy smartfona, czy dali jakieś kieszonkowe. Ale coś, co pomogło wam realnie w życiu, może to była wędka w stylu auta, ufundowania choć jednego roku na prywatnej uczelni, czy opłacania czynszu. Dal wam coś coś takiego, co zarzutowało na waszym życiu i bez tego było by wam ciężko? Tak się zastanawiam, czy może ze mną jest coś nie tak. Przez całe, dość długie życie, nie dostałem od nich nic. To, że mnie karmili i ubierali, to się nie liczy. To ich obowiązek i na świat się nie prosiłem Nie dostałem od nich nic, gdy się żeniłem. Ani potem, gdy na różnych etapach życia mogłem na taką pomoc liczyć. Rodzina absolutnie nie patologiczna, wręcz normalna zdawać by się mogło. Dziś ledwo przędą, ledwo mają na życie, a mnie kompletnie ich nie żal. Na skutek swoich ...ycznych decyzji, stracili sporo kasy, lekką ręką jakieś 700.000. Że są nieudacznikami dowiedziałem się dość późno, gdy już byłem mocno dorosły. Dość długo wydawało mi się, że są kimś, że mają głowy na karku. Tymczasem przez całe życie byli nikim, szli razem ze stadem baranów, żeby broń boże się ni wychylić, żeby nie zaryzykować. Natomiast jest dość ciekawa sytuacja, otóż mam rodzeństwo, takie ..., które w sumie też do niczego w życiu nie doszło, a które byo przez nich całe życie faworyzowane. Inwestowali w gnoja ile wlezie, gruba kasa poszła na jego wykształcenie, zakup auta, itd. Jakbyście się czuli w takiej sytuacji?

To nawet nie kwestia rozpamiętywania, ale teraz że tak powiem na starość, ich oczekiwania zapewne są takie, że powinienem im pomagać. Tego nie robię, mam to gdzieś. Jak sobie pościelili, tak się wysypiają.

Czemu zakładasz, że jak facet zaprasza cię na kawę, to chce cię poderwać, etc? coś z wami dziewczynami jest nie hallo i to od lat. Nie wiem, to kwestia wychowania, ale przez rodziców, kler czy s...iałe środowisko? Może chce sobie pogadać przy tej kawie zwyczajnie?

Chciałem zapytać o skuteczność peelingu medycznego. Czy ktoś miał to robione? Czy efekt jest wart czasu i pieniędzy, i na jak długo wystarcza?

Jak jest ktoś, komu się związek z narcyzem lub inny zakończył, kto czuje teraz pustkę, rozgoryczenie, samotność, złość, wszystko kręci się w głowie, proponuję spotkanie. Możemy pojechać w góry na parę dni, niedrogo i bez tłumów. Jest piękna pogoda. We dwoje, troje, zawsze jest raźniej, można pogadać o swoich doświadczeniach, przeżyciach, smutkach, zwyczajnie wygadać się. Szczególnie dotyczy to osób, które nie mają się komu wyżalić, nie mają przyjaciół, odpowiednich do takich zwierzeń znajomych. Nawiążmy kontakt. Niezależnie od wieku i płci. Jak coś, ja jestem dojrzałym facetem, gejem. Też jestem ofiarą takiej osoby.

Zgadzam się. Wyr. wobec drugiej osoby powinna mieć miejsce, ale to zależy od osoby, od jej umiejętności, doświadczeń. Jeśli widzę, że ktoś się stara, ale mu nie wychodzi albo słabo to robi, to naturalnie przymykam oko i cierpliwie dopinguję. Ale jeśli ta druga strona się nie stara, nie rozumie, nie próbuje dojść do problemu, naprawić, to wiadomo, nie rokuje i teoretycznie powinno się skończyć. No chyba, że z jakichś względów aż tak nam zależy, że możemy cały czas przymykać oczy. Sam tego doświadczyłem, więc nie jest tak, że daję dobre rady, tymczasem sam nie potrafiłem żyć wg nich. jak to mówią, szewc bez butów .....

Dodam, że teraz doceniam bycia w niesformalizowanym związku. W małżeństwie jest to trudny problem, rozwód, wydanie kasy na adwokata, nerwy, a z nim trzeba wtedy żyć często i po rozwodzie, jeśli np mieszkanie było wspólne. Zachęcam wszystkich: nie bierzcie ślubów, żyjcie osobno! Może pod kątem rozliczeń to się nie opłaci, ale po wielokroć w życiu będziecie dziękować sobie, że nie sformalizowaliście związku. Każdy, ale to każdy związek się wypala. W każdym związku po czasie okazuje się, że to jest deko inny człowiek od naszych wyobrażeń o nim, niż wtedy gdy się poznawaliśmy. Dochodzą nowe okoliczności, jak to w życiu bywa i wtedy poznajemy drugą osobę na każdym kroku na nowo. I jak nam ona przestaje pasować do nas, do naszego wyobrażenia o związku, o życiu, o odpowiedzialności, to znajdujemy się w pułapce, gdy jesteśmy o ślubie. Ale gdy ślubu nie ma, to się zwyczajnie rozstajemy, każdy zabiera swoje manele, i tyle. Ciekawi mnie jak jest stosunek takich nieodpowiedzialnych osób wśród kobiet, a jaki wśród mężczyzn. Czy to się rozkłada po równo mniej więcej, czy w głupocie faceci dominują?

to po cholerę się z nią zaręczałeś, skoro było wiadomo, że po zaręczynach mieszkanie osobno? to czysty ...yzm

Skup się na jednym języku, takim, którego lubisz słuchać. ang, hiszpański, francuski ....raczej z nich się wybiera. Nie ma sensu łapać się za naukę paru języków skoro nie masz zdolności w tym kierunku

POtrzeby były zawsze duże, ale środki odo ich realizacji marne. Bo jedno musi być dostosowane do drugiego. Jak się komuś podoba życie rentiera w Monaco, a klepie na kasie w biedrze, to prędzej czy później będzie depresja i taką osobę czeka smutne życie. I takich osób jest cała masa. No o nich się mówi, że nie działają na nich leki antydepresyjne i terapie w główniej mierze.

A kto ci to powiedział, że byłeś zbyt przytłaczający? Ona? Jeśli tak, to żadna z niej przyjaciółka. To nie była przyjaźń, tylko pomyłka.

Wyszedłem, gdy było już bardzo źle. Niby łatwo można wyjść, tylko, że człowiek czeka, aż druga osoba się zmieni, aż sytuacja ulegnie poprawie. A czeka niepotrzebnie, bo druga osoba się nigdy nie zmieni. Człowiek chyba po tj 18 tce jest już ukształtowany i jak nas na początku znajomości coś w nim wkurza, ale przymykamy oko, bo hormony buzują, to z czasem hormony już nie szaleją i wady drugiej osoby coraz bardziej wychodzą na wierzch i nas wkurzają. I tak, jak np ktoś jest brudasem, to nim będzie całe życie. Jak ktoś jest leniem i nie potrafi zadbać o dom, np naprawić coś, itd, to taki będzie całe życie. Ludzie powinni mieszkać razem od razu po to, żeby się poznać, bez żadnych deklaracji. Wystarczy pół roku, żeby stwierdzić, czy to para dla nas, czy nie.

Nie ma czegoś takiego, jak sucha woda. Jest woda syfiasta, a taka jest w Polsce. Niemniej najwięcej zależy tu od kosmetyków.

Ja miałem coś takiego, gdy byłem szczylem. No ale wtedy był kiepski dostęp do dobrych środków. Dziś od dawna nie stosuję żadnych środków / szamponów drogeryjnych, a myję włosy codziennie. W jeden dzień szamponem neutralnym, w drugi do włosów przetłuszczających się, oba delikatne bardzo. Takie szampony można kupić w necie albo w firmach, które się zajmują typowo skórą głowy / przeszczepami np. Koszt dobrego szamponu powyżej 50 zł.

Patrz co jesz. Odstaw to, co jesz aktualnie, jedź coś innego i zobaczysz. Z reguł dietetycznych: dobrze jest zrezygnować z pieczywa oraz mleka. Za dużo błonnika w diecie też może dawać takie objawy.

Ale jakim cudem pracowałaś i bez zusu? Pracodawca cię nie ubezpieczył?

Kociszka, ja do lekarzy mam mega ograniczone zaufanie. Prędzej zaufam w innych zawodach, ale konowałom nie. Jak jest diagnoza, to sprawdzam ją w paru miejscach. To są zawsze jakieś extra pieniądze, ale gdy na szli leży zdrowie, to nie ma co żałować.

a po co ci kontakt z placówką, wszystko dziś się załatwia on line albo przez tel

to tylko pokazuje, że oni mają Cię w dupie. Nigdy nie zadzwonią, nie interesują się Tobą. Więc po co Ty dzwonisz? Że miejsce? Że sentyment? A cóż to takiego? Masz z tym miejscem dobre czy złe wspomnienia? Takie miejsce można sobie zbudować. Gdy dzieciństwo było złe, gdy dom rodzinny trąci toksycznością, wtedy warto zmienić nie tylko miejsce na inne miasto, ale też zmienić kraj. Byle dalej. I znaleźć ukochaną osobę, z którą się idzie przez życia, która nas kocha bezwarunkowo, czasem bez pamięci, rozumu, po prostu za to, że jesteś. Tego Ci życzę.

Na Twoim miejscu starałbym się znaleźć faceta, czy kobietę / nie wiem, jakiej orientacji jesteś/, którą pokochasz, z wzajemnością z opcją żeby razem razem zamieszkać - u niej albo coś razem wynająć. A wtedy na odchodnym rodzinie powiedz co o nich myślisz i ich olej. I zakaż kontaktowania się. Tacy ludzie powinni wiedzieć za co mają ostracyzm dziecka. A jak poproszą kiedyś o pomoc, a jest duża szansa, że poproszą na starość, wtedy pokaż im fucka i przypomnij, jak cię traktowali kiedyś. Notuj sobie to, notuj przezwiska, sytuacje, zapisuj. Bo pamięć potrafi być ulotna i płatać fligle. Ja wychodzę z prostego założenia; jak mnie ktoś traktował, taki ja będę dla niego. I nieważne, czy to dot. tzw rodziny, czy innych ludzi.

Skoro dziecko jest u ciebie i nie jesteście już razem, to z jakiej racji ma się z tobą czymś dzielić? Zabrakło ci na perfumy i manicure? Idź do pracy.

Kiedy i czy dajecie sobie prezenty z okazji św. Mikołaja? A może nie dajecie w ogóle?