admiralicja

Moje guilty pleasure, uwielbiałam, jak pokazywała siaty z zakupami

Aktualnie sama przyznała, że nie chce jej się robić niczego ambitniejszego XD

Ja nie lubię tego kontentu dlatego, że zawsze mam wrażenie, że u nich w chacie jest ekstremalny chaos i wszędzie upchnięte rzeczy, mój minimalizm źle się w tym czuje

A ona nie schudła przez chorobę?

Super, że tak z przymrużeniem oka się śmieje, że dramat influencerki, ja też teraz zażartuję, że hej dziewczyny, ależ mam problem, chciałam zacząć ćwiczyć, żeby zdobyć wymarzoną sylwetkę na lato i wyobraźcie sobie, że nie zdążyłam kupić stroju, a sama z siebie schudłam 3 kg! To jakiś koszmar, hehe. Te żarciki branżowe może niech zostawi sobie na spotkania z koleżankami influ, bo teraz śmieszki, a potem znowu będą posty w stylu "normalizujmy siniaki" albo inne bzdury, że ją to przerosło.

Jolanta dobudowała wielką teorię do tego, jak kocha remonty i malowanie kaloryferów, po czym zobaczyła, ile roboty jest przy tym i już jest mowa, że teść się tym zajmie XD

No tak, Hotel Paradise też przecież najpierw nagrali.

Miała WWO, a potem sama się przyznała, że to chyba jednak nie to XD

Ja obstawiam poszukiwanie duchowej drogi i jogę.

W ogóle nadal gdzieś są te filmy Boskich Babek, jak gadają o czystości przedmałżeńskiej, polecam XD

No mnie na przykład oglądanie takich rzeczy jak mam gorszy czas tylko wkurza. Jak wszystko jest ok to widzę, jaką ona jest mamałygą i cieszę się, że moje życie tak nie wygląda. Ale w cięższych chwilach muszę wstawać do pracy, ogarniać dom, gotować, robić zakupy i jeszcze pomagać pomagać rodzicom, nie mam tego luksusu, żeby jęczeć i wzdychać, że nie cieszę się świątecznymi dekoracjami, bo czuję się uprzywilejowana. I mam wtedy taki niesmak, bo gdyby ktoś mi płacił regularnie pieniądze za nagrywanie liście na drzewach i scenek w kawiarniach, a mąż ogarniał dom i woził wszędzie, a do tego przynosił pieniądze to faktycznie może bym się skupiła na sobie, zaczęła odczytywać sygnały i robić na drutach, żeby przeanalizować sobie swoje odczucia. Czasem mi jej szkoda, ale czasem po cichu liczę na to, że ta jej banieczka kiedyś pryśnie, mąż odejdzie, bo będzie miał dosyć, a my w końcu zobaczymy, jak gwiazda musi uczyć się obierania ziemniaków i wstawania na autobus - właśnie dlatego, że karmi ludzi tym nierealistycznym światem. Pewnie, nie każdy ogląda, nie ma przymusu, ale i tak mnie to denerwuje.

I to budowanie napięcia: wszystko jest pięknie, daje sobie przestrzeń, umalowała się blablabla ALE WTEDY JUŻ BYŁO GORZEJ I UMÓWIŁAM SIĘ Z PSYCHIATRĄ. No łał Jola, nieźle. Moja przyjaciółka z dwójką dzieci też miała taki ciężki moment i musiała się zwrócić po pomoc, tylko że nie mogła poświęcić miesiąca na to, żeby przeanalizować swoje uczucia po złamaniu ręki i zastanawiać się, czy czuje się z tym dobrze. Ah ten świat jutuberek, pełen prawdziwych problemów, uważności i dbania o komfort psychiczny.

Plus umówmy się, jest coś przyjemnego w myśli, że raz w tygodniu masz godzinkę dla siebie z kimś, kto jest głęboko zainteresowany analizowaniem Twoich odczuć, jak ona całymi dniami siedziała sama to miała mnóstwo czasu na rozmyślanie i opowiadanie później o tym terapeucie.

Dziś gwiazda wątku ma ciężki dzień (znowu), ale udało jej się przezwyciężyć kryzys i zgłosiła się po leki. W sumie słusznie, jeśli ma jej to pomóc. Chociaż nadal uważam, że to jest ten przypadek, kiedy normalna robota i normalne życie wiele by dało.

Ja na przykład lubię pierogi i w ogóle te świąteczne dania, więc święta to przede wszystkim czas dobrego żarcia z rodziną I lubię bardzo światełka i błyskotki, więc na przykład bombki choinkowe i odbijające się w nich lampki to jest coś wspaniałego! Jest łamanie opłatkiem, ale świętujemy w takim gronie, że składanie sobie życzeń jest dla każdego miłe i to w zasadzie wszystko jedno, czy chodzimy z kawałkiem wafla między sobą, czy byłaby to lampka szampana. Ogólnie odkąd mamy w rodzinie osoby innego wyznania czy bez wyznania (jak ja) to wszystko stało się dużo przyjemniejsze i luźniejsze.