Syreni śpiew

Szkołę charakteryzacji na klauna - to by się nawet zgadzało.

Mój przemocowiec ma takie pancerne spodnie na zimowe wyprawy w góry. Trochę kosztowały. I po co? Mógł nie prać zwykłych gaci pół roku. Zakolak to jednak wytycza nowe szlaki maluczkim...

No racja, ważne jest jedno i drugie (objętość + kcal), ale dla mnie najedzenie się = bez problemu wytrzymuję te kilka godzin do kolejnego posiłku, a nie na chwilę. I łyżka mała czy duża nie ma wg mnie żadnego znaczenia, bo zjada się tę samą objętość i kaloryczność. Swoją drogą, ja się chipsami potrafię konkretnie zapchać.

No możesz mieć odczucia, że się najadłaś/nie najadłaś w danym momencie, ale najedzenie to dla mnie wprowadzenie konkretnej liczby kcal i tu rozmiar łyżeczki niczego nie zmienia

Mądrość z końcówki vloga (już po dobrze znanym "czerwony kolor ogrzewa"): jak się je małą łyżeczką, to się bardziej najada niż jakby jadło się dużą.

Teraz se wyobraźcie, że idzie na rozprawę rozwodową (bez majtek).

Trend ludzi, których psy przez problemy behawioralne załatwiają się w domu? Mój takiej rolki by nie stworzył. Zaraz idzie na drugi długi spacer, oczywista oczywistość. Rozmowy o dwójce psa na podłodze to coś na zasadzie dyskusji czy się myć, czy nie myć codziennie - absurd.

Na pewno pogłębiło to problem, ale nie oszukujmy się, od zawsze musiała mieć taki syndrom - niemyślenia. Normalny człowiek jak czegoś nie wie, to się nie upiera, posłucha innych, doczyta. No ale ona do normalnych nie należy.

Chciałabym, ale ona niestety ma jakiś papier z publicznej uczelni

Ostatnia diagnoza brzmi: JEST Z PANIOM ŹLE.

A ona za nim w krowbojkach z ostrogami jak rozjuszony zaganiacz bydła. Kolorowe doczepiane warkocze niczym lasso, już, już prawie dosięgają nieszczęśnika. Otwiera się trzecie oko, dzeje się magia pożądania. Strzeżcie się, powiadam wam, przed zwodniczymi syrenami z Łodzy.

Obstawiam, że adrenalina uderza do głowy i pojawia się klasyczna reakcja "walcz(ze sobą samym) lub uciekaj"

Ja byłam na ślubie pary, która poznała się przez Tindera, ale to właśnie było trochę lat temu. Najłatwiej poznać kogoś chyba w pracy. Chociaż różnie to bywa. Ostatnio miałam akcję a la Zakolak Kurier z rejonu chciał się ze mną umówić - a ja nawet nie mieszkam na Mazurach

Kiedyś mogła powiedzieć, dobłeeeee i wybałuszyć oczy na Tomka albo znajomych. Teraz, cóż - została jej tylko ta druga ryba. Tak sobie zastępuje towarzystwo.

Tu nie ma zamysłu, jest niezrozumienie tematu. Doskonale idzie w parze z zarzuceniem innym ignorancji. U mnie w rodzinnym domu był kominek, u babci piece i kaflowe, i takie kuchenne, do gotowania. Nigdy, przenigdy nie paliło się mokrym z wiadomego powodu.

- prezentacja koszmarnej ilości jedzenia i torby Kubota (z Biedry) za 39 zł, trzyma fason niczym Neverfull, super mega, jara się - poszła z wińskiem do sąsiadów - następny dzień cały w łóżku, wieczorem wpierd ziela 2 wielkie hotdogi. Przybnębia ją to i tamto, huśtawka nastrojów, musi się pakować, to jest dużo pracy. Czuje się nienajlepiej, chciałaby już być w Łodzy i leżeć w wannie i być w cieple. I marzy o zmywarce i pralce. Musi się wziąć w garść, żeby nie zepsuć sobie wspomnień pięknego lata. MLASK MLASK. Konec.

Na Warmii

Przerywany winem.

Waniliowy, jej ulubiony!

Ja się założę, że się zatruła pastą, bo zamiast ją od razu wpakować do lodówki (po tym, jak odbyła podróż w upale na rowerze), to walnęła ją na stół i zostawiła. Ryba się zepsuła, no bezczelna.

Ja wcale nie twierdzę, że ona ją zdiagnozowała ani tym bardziej, że poprawnie. Tylko że mogła to zrobić, a Ty napisałaś, że nie, bo to by było nieprofesjonalne - co jest bzdurą. Takie obostrzenia dotyczą terapeutów.

Branie psychotropów przez 10 lat to nie jest wielkie halo. Czasem trzeba, znam takie osoby. Niektóre przypadłości są chorobami, których nie wyleczy się całkiem psychoterapią i już. Problem jest w tym, że ona raczej nie jest pod stałą opieką jednego specjalisty, a wszystko regularnie i sowicie (przypominam o 2 butelkach wina w 1 dzień, że to dla niej nic!) podlewa alkoholem. Nie ma bata, to musi mieć koszmarne skutki. Trochę już je widać po tym, jaką ma cerę, czy jak się wypowiada. A co w środku? Nikt nie wie, bo się nie bada.

Teraz widzimy, że on tam walczył o przetrwanie. Bronił się jak mógł. Ja się dziwiłam, że ciągle tylko pizza pizza albo chodźmy do knajpy. Już się nie dziwię.

Też nie zakładam, że mój przemocowiec zwinie nagle żagle (to chyba dość normalne w małżeństwie), ale gdyby zwinął, to sobie poradzę. A ona zatrudniła w zastępstwie starą matkę. No cyrk na kółkach.

Tankowała odkąd ją pamiętam, ale na początku "rekreacyjnie", na imprezach, na wyjazdach z Lwem. Oni lecieli szlakiem butików i knajp. Kultowa podróż poślubna po Włoszech to objazd po kolejnych winiarniach tak naprawdę. Potem zaczęło się chlanie na smutno, kiedy problemów w związku już nie dało się pudrować - czyli tankowanie kolekszyn z durszlakiem na głowie.