Renta11

Ewo Po co mam pisać do Ciebie maile skoro jesteś tutaj? enia Bardzo mądry tekst. Lubimy otaczać się ludżmi podobnymi do siebie, bo dobrze się z nimi rozumiemy i mamy wspólne interesy (choćby układ Ratownik-Ofiara). Tak to już jest.Tak tez dobieramy sobie partnerów i przyjaciół.Kiedy zdrowiejemy to ta koszulka staje się trochę za ciasna. Bo widzimy więcej,rozumiemy już inaczej, a nasze interesy staja się rozbieżne (np. nie wchodzimy w gry). To jest oczywiście przykre. Wtedy zaczynają się przetasowania. Ja też przestałam spotykać się z ludżmi mocno toksycznymi, bo żle się czuję w ich towarzystwie.Z moją przyjaciółka od 30 lat spotykam się rzadziej.To mocno przykre dla mnie, bo już się tak dobrze nie rozumiemy.Niemniej jednak te 30 lat dla mnie duzo znaczy, a może w przyszłości znowu będziemy się lepiej rozumieć? W innym tempie się rozwijamy wiec jest to możliwe. Za to poznaję i zbliżam się do ludzi zdecydowanie bardziej zdrowych. Z nimi znajomości są już inne. Mam od ponad roku nowa przyjaciółkę, a wiadomo jak trudno zaprzyjażnić się po 40-stce. To akurat jest plus. W ogóle tak bardziej polegam na sobie, żyje bliżej ze sobą, lubię tez samotność. A inni ludzie są bardziej uzupełnieniem niż koniecznością. Zmiany są w życiu o.k. Trzeba akceptować ludzi takimi jacy są. A wieloletnie znajomości, mimo aktualnych różnic, są bezcenne. Bo ci ludzie byli ze mną wiele lat i było nam po drodze.Są też moja przeszłością.Tylko od tych mocno toksycznych, przy których zle się czuję izoluje sie. i to tez jest o.k. Życie jest bogate w tej wielobarwności :D Siódemko Przeleciałam Twoje posty od 2 dni. To ja rzeczywiście nie umiałam ich posklejać. Teraz to zrobiłam. Zgadzam się z enią. I ciesze się :D Tylko nie pasuje mi do końca to przebudzanie się. Tutaj coś zgrzyta. Byłam dzisiaj u lekarza. Moje niespanie prawdopodobnie jest wynikiem stresu. Wynika on z: 1. opieka nad teściową co drugi tydzień u mnie w domu, a jest to toksyczna bardzo osoba 2. przeprowadzka moich rodziców blisko mnie i częste naloty na mój dom, a tez są toksyczni 3. problemy z synem i jego nauką Do tego nakłada się zbliżające klimakterium. Efektem stres-klimakterium są charakterystyczne i rzekomo typowe kłopoty ze snem. Ale dlaczego ty nie śpisz? Czy to reakcja na zdrowienie?

Kasiu To dosyć pozytywne, co piszesz. Bo Ty masz świadomość swojej ułomności i on też. Na tej świadomości można budować. Ale tez i można się rozstać. Dla Ciebie ważne byłoby to, co wyniesiesz z tego związku? Co możesz w sobie zmienić? Jaka chciałabyś być? Jak widzisz swoje życie w przyszłości? Czego ta sytuacja i ten facet może Cię nauczyć? Jest to bardzo trudny moment w życiu. Bardzo cię przytulam Lecę do pracy.

Siódemko - człowiek rodzi się, żyje i umiera sam, a miłość daje tymczasowe złudzenie, że jest inaczej - To dla mnie odzwierciedlenie dokładnie tego, czym tutaj się zajmujemy. Ja nie neguje miłości jako takiej. To oczywiste. Tutaj raczej chodzi o to, by miłość nie była czymś ZAMIAST. A osoba, która kocham nie ma być księciem, który wybawi, da, otoczy, zapewni itd. Jest dla mnie jasne, są dwie sytuacje w życiu, w których byłam i będę sam na sam ze sobą: rodzenie się i umieranie.To jest naturalne i nieuniknione.I w wielu innych sytuacjach też. JA ZE SOBĄ. I najpierw trzeba się nauczyć być samą ze sobą i pokochać siebie, by potem umieć stworzyć szczęśliwy i nietoksyczny związek oparty na miłości. Czyli MIŁOŚĆ tak, ale nie ZAMIAST. I jest to moje motto w sytuacji, gdy mam szczęśliwy i coraz mniej toksyczny związek oparty na miłości.Mam wsparcie, troskę, życzliwość. Mam na kogo liczyć i na kim się opierać. Ale i tak w tym wszystkim jestem JA ZE SOBĄ najbardziej na świecie.I to jest cudowne :D

Ja1972 Masz bardzo trudny moment w życiu. Ale z tego, co opisujesz, rozstanie jest mocno przemyślane i konsekwentnie realizowane.Przez obie strony. Nie da się tylu lat życia przeciąć jednym szybkim cięciem. To proces. Także sypianie ze sobą rozstających się par jest normą. Sama też tak robiłam.Daj sobie do tego prawo. Daj sobie prawo do wszystkiego. Do obejmowania, spania ze sobą, to jednak chyba wzbudza ciepłe odczucia. Daje szanse na zaczerpniecie oddechu. To nie jest łatwe, rozstać się po tylu latach.Rob to w zgodzie ze sobą i ze swoimi potrzebami. Ty jesteś w tym wszystkim najważniejsza. I pamiętaj jedno. Każda decyzje można zmienić, możesz zrobić wszystko. Najważniejsze, bys podążała za swomi potzebami, bys sluchała SIEBIE. Dasz sobie radę. Robisz wszystko idealnie. Psycholog, terapia dla współuzaleznionych, ten topik - idealnie. Jestes bardzo mądra kobietą. i zasługujesz na wiele :D

Kasiu Daj czas czasowi. Pewnie oboje jestescie chorzy, ale to nie znaczy, ze nie mozecie razem zdrowieć. :D W moim przypadku było tak, że dopiero moje prawdziwe odejście zmusiło mojego męża do przyjrzenia się sobie. Ponad rok chodzilismy razem na terapię i są efekty. Może sprobuj porozmawiać z nim i zaproponuj terapie dla par. Przyznanie się do tego, że i ja mam problem, że oboje mamy problem, może byc uzdrawiające i może dac nowe otwarcie Siódemko Ja nic nie kumam. Twoje enigmatyczne wypowiedzi, dość emocjonalne, są dla mnie zupełnie nieczytelne. Widzę, że masz problem z emocjami.Pisałaś juz tutaj o bardzo trudnych doświadczeniach, wiec skąd ta blokada? Czy to jest nieświadome? Nawet jesli wróciłas do toksyka, to norma na tym forum. i tylko błąd. I nic więcej. BŁĄD. Prawo do popełniania błędów jest pierwszym prawem chorego :D

Ewo \"A Yeez ma problem z pisaniem we własnym imieniu. To jest jej problem.\" A ja widzę, że to Ty masz największy problem z pisaniem w SWOIM IMIENIU i o SOBIE. Tylko pisząc o swoim dziecku i problemach z nim jesteś prawdziwie szczera. I to u Ciebie bardzo szanuję Na Al-Anon przestrzegano jednej zasady. Piszemy i mówimy tylko o sobie i o swoich przeżyciach. I na tej i tylko tej podstawie (swoich własnych doświadczeń) ktoś może wysnuć sobie wnioski jakie chce. Ty masz bardzo charakterystyczny sposób pisania i nie można tego nie rozpoznać. Więc miej trochę cywilnej odwagi i nie chowaj się pod jakimiś innymi nazwami. Zauważyłam, że wtedy Twoje wypowiedzi są bardziej agresywne i napastliwe. A to raczej nie jest dobrze. Już wolałam, jak nazywałaś siebie doskonałą i jedyna Twoja emocją było zdziwienie :D Chociaż może jest to Twoja pokrętna droga do zdrowienia, bo pokazujesz jednak bardziej prawdziwa twarz :D Nikt nie jest doskonały i nie musi być. Tak czy inaczej Twoje ciepło i wsparcie są bardzo wartościowe. Dla mnie stałaś się ważna i potrzebna na tym forum. Otwórz się, bądż sobą ze wszystkimi konsekwencjami. Jesteś wystarczająco fajna :D

Ja1972 To fajny namiar na praskie klimaty http://www.praskie-gospody.siec.com.pl/

Wróciłam z roweru, zrobiłam z 20 km i kąpałam sie w jeziorze otoczonym lasem. W mojej gminie jest 25 jezior i dużo lasów, na rower w sam raz. Od kilku miesięcy mam problem ze spaniem tzn. zasypiam 22-23, a potem budzę się w nocy o 2-3 i nie mogę spać.Masakra, takie nakładające się zmęczenie. Więc staram się dużo ruszać, by jakoś nauczyć sie z tym żyć i włączyłam melatoninę.Może to zaczynające sie klimakterium? Faceci to maja dobrze, oni w andropauzie fundują sobie kochankę, a ja nie moge spać :D Ja1972 - ja jechałam raczej w ciemno i miałam kijowy hotel w starej kamienicy z pizzerią tuż obok jeżdżących tramwaji. Więc w nocy albo zapach pizzy i czosnku i starego tłuszczu, albo zgrzyt tramwaji. Hotel nazywał się \"Capri\" Poszukaj po prostu w internecie, może znajdziesz cos lepszego.Radzę szukac hotelu przy stacji metra, bo w centrum i tak nie ma gdzie parkowac samochodu. A po Pradze to tramwaje, autobusy i metro, w sumie tak jak u nas.Kup przewodnik i w drogę. Poradzisz sobie łatwo.A Praga jest śliczna i dzieciaki pewnie będa zachwycone. Ja lubię zwiedzać, podrzucę Ci na e-maila linki w ciekawe miejsca w Pradze, gdzies tam mam. Idę spać, może ta noc będzie sympatyczniejsza?

cholipa Pozdrawiam serdecznie :D niebo Mnie też jest przykro, że ludzie odchodzą. Ale wolę to widzieć tak,że to kolejne lekcje. Jak je odrobią i przeskoczą, to i pewnie wrócą. Choć ja chyba czuję się trochę zmęczona. Tą powtarzalnością, tym kręceniem się w kółko. Zastanawiam się, jaki jest powód mojego tu pobytu. Jak znajdę odpowiedż to pewnie więcej będę rozumieć.

Wróciłam z Pragi. Cudowne miasto, wcale nie gorsze od Londynu, czy Paryża. Zadziwił mnie ogrom kamienic ponad 100-letnich. I miałam niestety refleksje? Że to miasto od zawsze było większe i potężniejsze od jakiegokolwiek miasta w Polsce. Że po cholerę było się bić, skoro tyle rzeczy uległo zniszczeniu? Jakie to ma znaczenie ponad 60 lat po wojnie? Ale słuchałam koncertu jazzowego na Starym Rynku , włóczyłam się po Hradczanach, oglądałam występ światło-dżwięk najwiekszej fontanny w Europie, zjadłam najsmaczniejszy chyba posiłek w życiu w dzielnicy robotniczej , w taniej knajpce ( cudowna polewka czosnkowa, mięso kurczaka w bazyli i sosie z czosnku, czerwonego wina i śmietany, i wyśmienite ciasot, a zapijałam to miejscowym piwem pszennym- niebo w gębie). Jeżdziłam autobusami, tramwajami, metrem, wąchałam atmosfere miasta. Uwielbiam to. Szkoda, że tutaj zastałam taki jazgot znowu. Po cholerę tak się zacietrzewiacie? Rozumiem jezz .Można dostać cholery z powodu tego, że ktoś jeszcze nie jest gotowy na przyjęcie i rozwój. ŻAL, po prostu żal, że ktoś może to tak ciężko przechodzić jak ja. I po co? Yezz przeżyła wiele i wiele może pomóc. Dlaczego nie skorzystać z tej pomocy? Nie trzeba reagować agresją. Mogę coś przyjąć, rozwinąć się, mogę przy tym przejść nad tym, że yezz uszczęśliwia trochę na siłę.Przyjąć to co chcę, nie zabijać za formę. Pamiętam stuk puk jak i mnie obrzuciłaś błotem.Byłaś bardzo agresywna . I oczywiście niesprawiedliwa. Przeszłam nad tym do porządku, ale Ty nie odrobiłaś lekcji.Potem jeszcze kogoś zarzuciłaś agresją, teraz yezz. Po co? POKORA. Sama prosiłaś o rady, chcesz się zmienić.Odrabiaj lekcje stuk puk Skończ z agresją. Jeśli chcesz, napisz coś agresywnego, ale tego nie wysyłaj. Zostaw to sobie, do zastanowienia. Jesteś na początku tej drogi, korzystaj z rad i wskazówek tych, które są chociaż metr czy dwa przed Tobą.Zamiast z nimi walczyć, po prostu słuchaj.Nawet jeśli nie jesteś gotowa, to chociaż to przyjmij werbalnie. Zrozumienie przyjdzie w swoim czasie.Nie musisz się do tego stosować, chodzi o przyjęcie do wiadomości. i tyle. Nikt Ci nie każe żyć samej, nikt nie pochwala tutaj życia w pojedynkę. Chodzi tylko o to, że najpierw trzeba dogadać się SAMEMU ZE SOBĄ . Bo dopiero zdrowy człowiek i kochający siebie jest GOTOWY na spotkanie drugiego zdrowego i kochającego człowieka. I o tym tutaj się tyle klepie. Bo inaczej będziesz wybierać samych psychopatów i toksyków, bo w glębi serca będziesz uważać, że nikt inny Ciebie nie zechce. Więc najpierw ciężka robota nad sobą, ktora zajmie ci przynajmniej ze 2 lata, a dopiero wtedy szukanie partnera na życie. A u Ciebie jest dokładnie odwrotnie. I teraz nie reaguj mi tutaj jak mała dziewczynka, ofiara losu. To nie ma być kara dla Ciebie, ale LEKCJA DO ODROBIENIA. Każdy ma prawo do popełniania błędu. Ty także. Ale z tego doświadczenia wybierz dla siebie to, co najlepsze. Agresji powiedz - nie :D Ja z reguły nie reaguję na agresję, a w każdym razie staram się nie reagować. Choć nie powiem, że mnie to nie rusza, czy nie kosztuje. Ale to jest miarą dojrzałości i dorosłości. Dlatego yezz mam nadzieję, że i Ty okażesz się dużą dziewczynką i nie dasz się zniechęcić :D Jesteś tutaj ważna i zdecydowanie potrzebna. Także potrzebna stuk puk A i Ty masz tutaj także lekcje do odrobienia. I to jest lekcja dla Ciebie. nie nawal yezz Inna ja To tekst także do Ciebie. Ty także masz dług do spłacenia.To forum jest Ci potrzebne, a nam sa potrzebne Twoje mądre wpisy :D Ewo Masz charakterystyczny sposób pisania.Dziewczyny to chyba Twoje wpisy. Albo nie. Ale jeśli tutaj piszesz rob to na swój rachunek. Nie musisz się usprawiedliwiać tylko dlatego, że to forum jest Ci potrzebne, czy Ty jesteś potrzebna. A jesteś :D Przepraszam za ten zestaw z ambony. Ale nie chciałabym, by odchodziły stąd osoby, którym ten topik jest potrzebny, czy takie które sa potrzebne na tym topiku. Albo i jedno i drugie :D

Witaj consekfencjo Ja jutro jadę do Pragi na trzy dni i bardzo się ciesze. stuk puk Jak pisałaś o swojej mamie to od razu skojarzyła mi sie moja mama. To specjalistka od fo pa ( to sie na pewno inaczej pisze jak?) Ostatni numer moich rodziców. Brat mojego ojca bardzo ciężko choruje i leży od roku i dziewieciu miesięcy. Mieszka daleko od nas. Akurat jechałam w tamtą strone i wzięłam rodziców ze sobą. Odebrałam ich i spędziłam tam ponad godzinę. Wujek leżal na kanapie, jest w pełni świadomy, ale się prawie nie odzywa. A moja matka w odległosci 2 metrów od niego rzucała teksty \"Co się zrobiło z człowieka\" \"Ja wolałabym szybko umrzeć\" itd On walczy o każdy dzień życia, a ona jakby go już nie było. A mój ojciec? Wujek czasami wysuwał do niego rękę, a on ledwo ją klepał. Oni rozmawiali z ciocią, jego córką, ze mną, ale z nim wcale. Ojciec siedział sztywno jak kołek, a matka..... Szkoda gadać. Bardzo żle się czułam z tym, bo sytuacja ich przerosła. A moja ciocia jak ciepło się do niego zwracała. A moja kuzynka \"tatusiu, tatinku, to tylko ślina, nie przejmuj się itd\" On odkrztuszał slinę, no i ciekło mu z ust. Ona ze stoickim spokojem suszyła, scierała. No, byłam pod wrażeniem. W kuchni powiedziała mi, ze w nocy nie sypia, bo slucha, co z nim. I że dla niego najwazniejsze były zawsze w zyciu dzieci. Oni sobie tak pięknie i prosto okazywali czułość. To było na prawde piekne. A moja matka zwsze mówiła, że on kłamie i stale chwali swoje dzieci.A on im po prostu dawał ogromne wsparcie. Dzisiaj ja to widzę tak prosto. A moi rodzice? Nie umieli ukazywać uczuć, a rozmowa o dziecku jakby go nie było to norma. Zobaczyłam tam u wujka, jak wygląda prosta miłość, troska o drugiego człowieka. Dwaj bracia, a dwa zupełnie różne podejścia do tematu. Jedno z tego samego domu wychodzi nieokaleczone, a drugie wręcz przeciwnie. I z tego drugiego dzieci juz sa tylko okaleczone. Fajnie cos takiego zobaczyć z boku. Moja kuzynka jest cudownym człowiekiem, a cale zycie myslałam, że jest głupia.A to tylko ja byłam głupia. :D

stuk puk No i mamy przełom. wychodzisz z pozycji ofiary i zaczynasz być graczem. strasznie mnie to cieszy :D To rozwój, nie marazm :D Daj sobie czas. Daj sobie prawo do popełniania błędów, do zmęczenia, do robienia dwóch kroków do przodu i jednego w tył. To wszystko jest normą i tak bardzo ludzkie.Rozumiesz i czujesz, a to cieszy. A z małą dziewczynka poczekaj, jak będziesz gotowa to i drogę do niej znajdziesz :D

Połóż się, obejmij ramionami, pogłaszcz i wyobraż sobie, że.........Weż ja na ręce, przytul i powiedz: kocham cie Aneczko, jestes piekna i madra dziewczynką, masz ładne............. jestes dla mnie najważniejsza, zawsze bedę przy Tobie, zrobie dla Ciebie wszystko, w każdej chwili swojego zycia bedziesz mogła na mnie liczyć, na każdy Twój krzyk przybiegnę, każdą Twoja ranę ukoję, ból utulę, bez Ciebie moje zycie nie miałoby sensu, zasnij kochanie, zawsze bede przy Tobie........ powiedz sobie to wszystko, co chciałabys usłyszec od Twoich rodzicow.Daj sobie sama.......miłość, wsparcie, troske ,siłę. Możesz sobie dac wszystko, czego zapragniesz i czego bedziesz potrzebować. Bo Ty jestes dla siebie najwazniejsza A najlepiej zrob taka probę. Sprobuj wyobrazic sobie, ze masz 6 lat. Wejdż do swojego ulubionego pokoju i zastanów się, gdzie chciałaby i jak usiąść 6-letnia Ania. Usiądż w tym miejscu i ....wsłuchaj sie w siebie. Możesz się rozpłakać, pozwól sobie na płacz. Na spotkanie ze swoja małą dziewczynką trzeba byc gotowym. Jesli jesteś, to zrób to. jesli nie to poczekaj.

stuk puk Wystarczy ukochać, przytulić, obdarzyć ciepłem i bezpieczeństwem. :D Na one brain przeprogramowywałam sobie złe sytuacje i wspomnienia. np. żle czułam sie jako małe dziecko sama w łóżeczku za zasłonką. Normalnie koniec świata. Więc wyobrażałam sobie, ze ja duża Renia podchodzę do łóżeczka, biorę na ręce i przytulam, ogarniam ciepłem i daję poczucie bezpieczeństwa małej Reni.Czyli zastępuję sobie rodziców, daję sobie to, czego nie dostałam. Pomagało. Może spróbujesz. Połóż się, obejmij ramionami, pogłaszcz i wyobraż sobie, że......... yezz Pytania są bardzo rozwijające. :D

stuk puk Poszłam do psychologa kobiety, która zajmuje się ustawieniami. Z moimi tikami poszłam. Ustawiła mnie na przeciw drzwi i na nich zawiesiła kartkę z napisem "tiki". Na wysokości gdzieś moich kolan, bo ja tak chciałam. stanęła za mną, kazała patrzeć na kartkę i zapytała : "Ile masz lat dziewczynko?" Odpowiedziałam, ze pięć. Zapytała, co się stało gdy miałam 5 lat. Powiedziałam, że nic. A dziesięć minut póżniej powiedziałam, że moja babcia zmarła, gdy miałam pięć lat. w luznej rozmowie na temat mojej rodziny. Sama się zdziwiłam. Wypierałam to widać ze świadomości, bo nie pamiętam nic z jej śmierci.A była dla mnie bardzo ważna, skoro do dzisiaj mam tiki. Ale potem słyszałam od matki, że ona kochała najbardziej mojego brata i najstarszą córkę.Ale widac ja ją bardzo kochałam, choć wypierałam to latami.Chyba tego tematu jeszcze nie przerobiłam, bo tiki mam do dzisiaj. Zachęcam Cię do rozebrania tego wyjazdu i do konfrontacji ze swoimi uczuciami. Bo Twoja 6-letnia dziewczynka potrzebuje Twojego uzdrowienia i Twojej miłości.

Niebo Ty 1000 razy podchodzisz do wierzby i za każdym razem dziwisz się, że na wierzbie nie rosną gruszki. Bo spodziewasz się gruszek właśnie podczas, gdy doświadczenie Twoje życiowe mówi ci, że na wierzbie nie rosną gruszki. :D Mnie to się kojarzy z Twoim zachowaniem wobec Twojej mamy. Jest zdaje się bardzo toksyczna i zdecydowanie manipuluje Tobą i wzbudza w Tobie poczucie winy.Stale wzbudza w Tobie poczucie winy. A jak się zachowuje m? Też stale wzbudza w Tobie poczucie winy. Bo nie chcesz dać tego czy tamtego, bo postępujesz nielojalnie itd. Dlaczego to robi? To bez znaczenia dla mnie, bo on mnie zupełnie nie interesuje. Dlaczego Ty to robisz i jest to dla Ciebie tak fascynujące? Bo dobijałaś się do uczuć Twojej mamy i otrzymywałaś przytulenie na zmianę z odrzuceniem? Czy dla Ciebie ta sytuacja jest bezpieczna, bo świetnie znana? Jakie masz z tego korzyści? Ja niestety widzę to tak, że Ty podświadomie nie chcesz zmieniać tej sytuacji.Bo masz więcej korzyści niż minusów.I dopóki masz więcej korzyści, to nie zabierasz się za zmiany. Więc zastanów się, jakie to są korzyści? I w jaki sposób, nie chory, możesz osiągnąć te korzyści w inny zdrowy sposób? Ty się nigdy w życiu nie zajmowałaś sobą. Więc nie umiesz tego robić. I nawet nie chcesz tego robić. Bo w sumie łatwiej jest żyć tak, jak żyjesz ponad 40 lat.Lubimy te piosenki, które najlepiej znamy :D A trudniej jest zacząć się nauczyć żyć na nowo. Więc grasz w tę grę z m, bo ja najlepiej znasz i czujesz sie w tej grze bezpieczna. A jak przestaniesz grać, to co ty zrobisz? Czy to będzie koniec świata? Skonfrontuj się ze swoja pustka i swoim bólem. I zmień psychologa, bo ta baba jest do dupy.Weż sie niebo do roboty. Nie podchodż stale do wierzby i nie dziw się, że ....znowu nie ma gruszek :D

Polskie prawo (art. 2 Ustawy o przeciwdziałaniu przemocy) mówi wyraźnie, co to jest przemoc – może być fizyczna, seksualna, psychiczna. Ale w świadomości ludzi nadal pokutuje przekonanie, że tylko przemoc fizyczna jest przestępstwem. Dlatego tak wiele kobiet przez lata znosi upokorzenie i poniżenie. Większość z nich żyje w przekonaniu, że nikt nie jest w stanie im pomóc. Tak myślą, o zgrozo, zwłaszcza kobiety wykształcone i dobrze sytuowane. Według nich do udzielania wsparcia powołane są ośrodki pomocy społecznej, a one biedne nie są, więc nie mają czego tam szukać. Stowarzyszenie OPTA wychodzi do takich kobiet z propozycją pomocy. Większość z nich nie zgłosiłaby się do programu Od NowA, bo wstydzą się doświadczanej przemocy. Dlatego w zaproszeniach akcentuje się trudności na rynku pracy i aktywizację zawodową. – Wtedy kobiecie łatwiej jest zrobić pierwszy krok i zgłosić się po pomoc – przyznaje Katarzyna Przyborowska, prawniczka Stowarzyszenia. Kobiety doznające przemocy funkcjonują w powtarzalnym schemacie i – paradoksalnie – to jest dla nich bezpieczna sytuacja, bo jedyna, jaką znają. Dlatego Katarzyna Przyborowska wie z doświadczenia (a pracuje 11 lat), że tym, które nie podejmują terapii, jest potem znacznie trudniej, bo wchodzą w inne związki oparte na tym samym schemacie. Iza i Natalia miały szczęście, bo w porę trafiły do programu Od NowA OPT-y. Na początku każdą z szukających pomocy kobiet zajmuje się tutorka, która diagnozuje problem i kreśli scenariusz dalszych działań. Kobiety mają do dyspozycji psychologa, prawnika, doradcę zawodowego i kilka grup wsparcia: dla poszukujących pracy, samotnych matek, współuzależnionych, doznających przemocy. Tym, które już są na to gotowe, proponuje się różne treningi, na przykład aktywizująco-motywujące. Natalia uważa, że dla niej najważniejszy okazał się trening autoprezentacji, bo pomógł zrzucić pancerz, pod jakim ukrywała się przed światem. Wiele kobiet choć są utytułowane, znają języki, na pytania: „W czym jesteś dobra?”, „Co byś chciała robić?”, odpowiada: „Nie wiem”. Stąd pomysł szkolenia Spadochron, na którym kobiety mają rozpoznać swój potencjał. – Na początku cała praca polega na dokopywaniu się do tego potencjału, wcale niezwiązanego z certyfikatami, szkołami, ale z wrodzonymi umiejętnościami, które posiada każda kobieta – mówi Marta Lewandowska. – Mam przyjemność witać i żegnać grupy „spadochronowe”. Na początku nie odróżniam uczestniczek szkolenia, są tak skulone, no a ostatniego dnia widzę grupę barwnych postaci z wysoko podniesionymi głowami. Czasem dzwonią mężowie z awanturami, bo nie poznają żon. Część z nich zakłada potem firmy, niektóre zmieniają swoje priorytety – rzucają pracę w komercyjnych firmach i zakładają stowarzyszenia, inne utwierdzają się w przekonaniu, że ich miejsce jest przy dzieciach. Zdecydowana większość kończy program Od NowA zmotywowana do zmiany. Iza jest teraz zadbaną, atrakcyjną dziewczyną. Ma odwagę, żeby rozłączyć się, jak dzwoni były partner i na nią krzyczy. Nie pozwala mu już sprawować kontroli nad swoim życiem, ale też nie podsyca w sobie uczucia nienawiści. Czuje się wolna – daje sobie prawo do doświadczania radości, ale też złości. Dba o dobre kontakty ojca z synem i ma na tym polu sukcesy. Odbudowała relacje z rodziną. Zdecydowała, że na razie nie wróci do pracy, daje sobie na to rok, dopóki synek nie pójdzie do przedszkola (ma niespełna dwa latka). Zrobiła certyfikat z nurkowania, bo zawsze o tym marzyła. Fotografuje. Pokochała chodzenie po górach, chce zdobyć patent żeglarski. Marzy jej się pełna rodzina, ale nic na siłę. Na razie spłaca dług – pomaga innym kobietom. Wie, jak ważne jest wsparcie w cierpieniu, jak dużo daje kobieca solidarność, odnalezienie cząstki siebie w innych. Czasami zatęskni za przyjazną męską duszą, ale to nie mężczyzna jest teraz dla niej priorytetem. Priorytetem jest własny rozwój, nauka, praca, rodzina, kontakt z innymi ludźmi. Zdarzają się jej uczucia, których dawno nie przeżywała. Na przykład duma z siebie samej. Co mogłaby powiedzieć kobietom stojącym na zakręcie? – Że nie wolno się bać zrobić parę kroków do przodu. Bo za tym zakrętem czekają wspaniali ludzie i fantastyczne życie.

Ja1972 Bardzo mądre spostrzeżenia na temat zamulania czasu. Ja pracuje przy komputerze z internetem, w domu mam go przy łóżku, gdzie odpoczywam. Kupuje gazety, ale coraz częściej korzystam z komputera też w tym zakresie , sprawdzam nawet program tv itp. W momentach przerw w zajęciach zaglądam więc już nawykowo. Także na to forum (jedyne, na którym piszę), co słychać ? Zastanawiałam się, czy to już uzależnienie, czy nadal pomoc w rozwijaniu się ?. Komputer to świetne narzędzie pracy, wiedzy i rozrywki, a także urządzenie wielofunkcyjne (słuchanie muzyki, oglądanie filmów, kontakt ze światem, z wiedzą). Dbam bardzo o to, by zostawać sama ze sobą w ciszy, trenować właściwe oddychanie i przetwarzanie emocjonalne, siedzieć na tarasie i wpatrywać się uważnie w przyrodę, delektować się. A także co drugi dzień wsiąść na rower i zrobić z 15 km, bo tam medytuje w ruchu (wyłączam umysł).Lubię jeżdzić sama i czasami ciesze się, ze męża nie ma i jadę sama. Na urlopie z rodziną czasami brakuje mi tego czasu tylko dla siebie :D

niebo Przecież cokolwiek Ty robisz, nie ma to wpływu na to, by on nie zostawiał Cię.Zawsze coś znajdzie. Jak już nie będzie nic innego, to zabraknie mu .............lotniska, by zostać z Tobą. I Ty o tym wiesz. Możesz zacząć prowadzić dziennik, by zapisywać :ile on z tobą wytrzymuje. Chodzi o czas. idę o zakład, że w dłuższym czasie będą to jakieś stale okresy. To da Ci pogląd, że nie Twoje działanie, a czas jest wyznacznikiem jego odchodzenia. częstotliwość sądzę będzie stała. Więc po prostu zacznij żyć swoim życiem. Nie zmieniaj swojego zachowania, swoich planów, swoich dążeń dla kogoś, komu i tak zabraknie ..... lotniska :D On oczywiście na początku będzie zostawiał Cię częściej, ale w końcu ktoś będzie musiał odpuścić. Albo on wróci do stałych częstotliwości rozstań, albo ...... Tobie przestanie zależeć. Konwalio Nie cieszę się, że masz problem. ale cieszę się, ze tu jesteś.

stuk puk Weszłaś na karuzelę emocji jak typowa współuzależniona.Teraz jesteś w dołku oczywiście. Włącz OBSERWATORA i spójrz na siebie z boku. Co widzisz? OFIARĘ ?. Ale Ty już wiesz, że to jest tylko choroba. Ofiarą tylko w niej bywasz. Pozwól przejść tym emocjom przez Ciebie. Szczęśliwie jest tak, że te emocje bywają gośćmi u nas. Otwórz im szeroko drzwi na do widzenia. Podejdż do lustra ,Spójrz na siebie z życzliwością. I z miłością. i powiedz "Aniu, jesteś piękną i mądrą kobietą. kocham cię" A kiedy skończysz płakać uśmiechnij się z ulgą.

Tired To miejsce jest właśnie dla Ciebie.Zostań, czytaj i rozwijaj się :D Animka To oczywiste, co piszesz. Tak właśnie działamy. Odchodzimy w beznadziejnych sytuacjach i wtedy, gdy jesteśmy wystarczająco silne. Czasami po odejściu on się zbierze, czasami w miłości i wsparciu przed. Najczęściej nigdy się nie zbiera i szuka następnej ofiary. Dlatego, że .... Wtedy już nie będzie mieć znaczenia dlaczego on. Bo już od jakiegoś czasu najważniejsze jest, co i dlaczego JA. I tego się tutaj uczymy. Jak przenieść ciężar ciężkości z niego na SIEBIE. Czego i Tobie serdecznie życzę :D Niebo A może odpuść sobie po prostu zmianę jego. Nie rób nic w tym kierunku, a wszystko przyjmuj jako coś oczywistego i akceptuj to. Przenieś ciężar ciężkości całkowicie z niego na SIEBIE. I tylko sobą się zajmuj. Zewnętrznie będzie to tak, że żyj swoim życiem. i tylko swoim. A jego wpuszczaj tam wtedy, gdy zechce wejść. Ale nie wtedy na 100 %, ale tylko w zakresie wcześniej ustalonych planów. Czyli on wraca. O.K. Ale: nie mogę z Tobą tego czy tego, bo wcześniej umówiłam się, ustaliłam, jadę, robię .........mam dla ciebie dzisiaj tylko 2 godziny, bo potem..... I tego się trzymaj konsekwentnie. I dawaj swojemu synowi 100 % akceptacji i nim się martw,jeśli koniecznie już musisz :D

Niebo To w Tobie musi się coś przełamać. Nie wiem, jak Ci pomóc. Siódemko Co u Ciebie? Byłam dzisiaj w kinie na Coco Chanel. Podobał mi się i to bardzo. I spędziłam ten dzień z rodzicami i z synem. Moja mama pamiętała pytanie, jakie miałam z j. polskiego na egzaminie wstępnym na studia. Przez to pytanie nie dostałam się za pierwszym razem. Ja już nie pamiętałam. Serce matki Cieszę się, że trafiłam jednak do psychologa kiedyś, że byłam na Al-Anon, że mam Was. Że świat jest taki otwarty i dostępna jest wiedza. I można sobie pomóc. I można próbować przynajmniej uzdrawiać rodzinę. Bo jest szansa. Dla każdej z nas i dla wielu z tych, które czytają nas potajemnie. :D

Casta Witam. Będzie dobrze. Pamiętaj, ze aklimatyzacja musi trwać. I daj szansę sobie, siostrze i rodzicom. złamane skrzydła Świetnie sobie radzisz. Pamiętaj, że należy dać sobie prawo do popełniania błędów.Spójrz za siebie. Gdzie byłaś na drodze ku zdrowieniu rok, miesiąc temu. A gdzie jesteś dzisiaj ? Czasami robimy krok do tyłu.To normalne. Ważne, że jednak posuwamy się do przodu. Spróbuj włączać Obserwatora. Czarownice na sabacie. zazdroszczę Wam

yezz Wiem.Staram się.Nikt mnie tego nie nauczył, mam wbudowane zupełnie inne wzorce. Normalnie jest w porządku. Ale są sytuacje ekstremalne, kiedy ponoszą mnie emocje. I wtedy reaguje pierwotnie, czyli zgodnie z wbudowanym szablonem, który niszczy to, co udało mi się zbudować wcześniej. On czasami patrzy na mnie, jak na wariatkę z tymi moimi emocjami.Muszę nauczyć się opanowywać.Bo zdarza mi się najpierw zabić, a potem reanimować. Akceptacja bezgraniczna.Najpierw przytulić. Zawsze. :D Wróciłam z ogrodu. Przez te deszcze mam zupełny sajgon z chwastami. Zaraz idę grabić. Nie wiem, czy lubię tę robotę.

Ewo Trochę mnie zasmuciła Twoja wypowiedż. Dopuść do siebie myśl, że może jednak nie jesteś doskonała ? Taką maciupką ? Już taką wypowiedż miałaś, ja ją zauważyłam i bardzo mnie ucieszyła. A na forum wróć, jak opadną emocje. Tobie jest on także potrzebny.A Ty jesteś potrzebna tutaj :D We mnie jest strach, ogromny, paralizujący. Niby wiem, co mam robić, efekty może będą - kiedyś. Staram się pracować nad tym, by ten strach zaakceptować i otulić.Bo mnie paraliżuje, a ja mam tyle do zrobienia :D Vacancy Dziękuję za mądrą wypowiedż. Będę oczywiście o tym pisać, bo temat u mnie będzie długi.Ja też byłam zajęta sobą, by przeżyć. A efekty wychodzą w dziecku. Choć to nie tylko to. Myślę, że taka dyskusja może pomóc nam matkom współuzależnionym. stuk puk Twoja wypowiedż na temat dzieci bardzo mi się spodobała. Nie masz dzieci, ale masz wyczucie :D yezz Możesz zacząć Twoją terapię na moim żywym organiżmie. Ale z wyczuciem i empatią. :D Też dopuść do siebie pewne myśli na swój temat. :D cztery umowy Martwisz mnie, ale niedawno napisała tu Optym. Ona też rzeczywiście tak martwiła wielu. Może skontaktujesz się z nią na e-maila? Mój syn popada w marazm. Zaczął chodzić do pracy od 15 do 21.30 codziennie.Telemarketing.Plan ma taki, by łapać co się da na uczelni w lipcu i sierpniu.Więc godziny pracy w związku z tym niby dobre. Ale na razie niespecjalnie łapie. Jest w totalnej stagnacji. Rozmowa z nim trudna, więc ograniczam je, by stale nie marudzić. Raczej chcę działać na wzmocnienie.I z miłością. Psycholog zalecił ŻYCZLIWĄ STANOWCZOŚĆ i namawianie na spotkania z psychologiem, co będzie bardzo trudne. Ale nie niemożliwe :D Cholipa, co Ty na to?