baderka

Urq chyba zjadłaś NIE... tak mi się jakoś czerwona lampka zapaliła ;)

dla mnie zdrada to też koniec wszystkiego...znam siebie dobrze i wiem, że i dla mnie i dla drugiej strony wspólne życie po zdradzie byłoby koszmarem... także i dla mnie nie ma przebacz w takiej sytuacji... a larysa pewnie po lekarzu na zakupy pojechała, bo u niej lekarz to cała wyprawa i okazja na większe zakupy :)

znaczy chciałam napisać, że na razie to ja w ogóle nie mam ochoty...i tylko mój M wchodzi oczywiście w rachubę... to tak na wszelki wypadek się tłumaczę jakby czasem mój M chciał doczytać :)

no ja myslę, że na tyle się znam i nie przyjdzie mi ochota na jakieś szpagaty i rozkroki na boku... na razie to nie mam na to żadnej ochoty... ;)

ja jestem na etapie, że łatwiej jest zmienić krowę niż poglądy mojego M :) w sumie to trza uważać, nie szalałyśmy w młodości, więc kto wie co będzie za jakiś czas? trzeba się pilnować :)

nie jest nauczony rozumieć :)

no to sumie nie ma się co dziwić... nie miał na codzień do czynienia z babskimi słabościami więc nie rozumie...

za to jak wskoczyłaś to wpadłaś na całego ;) a Twój M to nie pochodzi czasem z rodziny wojskowej?

mam podobnie... czasem dziękuję losowi, że z tych zuroczeń nic nie wyszło poważniejszego ;)

ps. przelotnych zauroczeń do 19 roku życia nie zaliczam do miłości... żeby nie było, że od 7 roku życia nic się nie działo u mnie w tym zakresie :)

ja się mogę pochwalić w sumie 3 miłościami... z tego dwie platoniczne w wieku 5 i 7 lat i potem ta obecna... od 19 roku życia ta sama... więc też nie mam się czym chwalić... ;)

Pania co za pytanie... jak to kto z Tobą? no my wszystkie, jak jeden mąż ;)

Urq jeśli Twój M jest taki jak mój,a wiele na to wskazuje to jest to typ nie do zdarcia w tym zakresie... niestety ;)

no zgroza, też widziałam :( a pampersy to z jednej strony wielki wynalazek i błogosławieństwo, z drugiej przekleństwo, bo używając ich naprawdę nie jest łatwo nauczyć korzystania z nocnika... przynajmniej nam opornie to idzie... dlatego postanowiłam, że jak już będę na L4 to poważnie biorę się za malą i przechodzimy w domu na tetrę... przynajmniej będzie czuła, ze ma mokro i nie będzie jej z tym dobrze... mam taką nadzieję przynajmniej :)

a mój niestety nie jest w stanie zrozumieć moich wzmożonych potrzeb żywienionych... i nie mam mu nawet co podsunąć do poczytania, bo wszędzie piszą, by jeść dla dwóch a nie za dwoje... a ja mam apetyt jak za troje... ;)

kiedy ta obrona? masz rację, większość tych przypadków to wina tylko i wyłącznie rodziców, ich braku konsekwencji i trochę wygody...

albo nie mają pokarmu przez depresję... Animonda obyś na lipiec się załapała :)

ja nie lubię bluesa (wolę jazz), może dlatego mnie to ominęło... ;)

nie wiem, może to wina delikatnej konstrukcji psychicznej... ja takiej raczej nie mam i nie znam osobiście nikogo z depresją poporodową... pewnie to taka mieszanka niesamowitych uczuć i zmęcznia po ciąży i porodzie tak wpływa na niektóre kobietki...

a mi sie właśnie przypomniało, że ja w wieku 5 lat kopciłam z dziadkiem fajkę... nie jakieś tam papierochy, tylko elegancką fajeczkę :)

wiecie co babki, powiem Wam z doświadczenia, że jak już dziecko jest na świecie to w kobietę wstępują jakieś takie tajemne siły i wydaje jej się, że nie ma dla niej rzeczy niemożliwych... nie martwi się człowiek pierdołkami, z nadzieją patrzy w jutro... to chyba dlatego-tak jak pisze Nina-że na świecie pojawia się kruszynka, która jest w pełni zależna od nas, która potrzebuje naszej siły i naszego oparcia, dla której jesteśmy całym światem... przynajmniej na początku :)

raz tylko policjant odstawil mnie do domu, bo dla zabawy spuszczaliśmy z kolegą powietrze z kół wszystkich napotkanych w okolicy rowerów i w końcu nas złapali :)

ja też w normie, nie mam na koncie jakiś spektakularnych osiągnięć typu ucieczki z domu czy kradzenie batoników w sklepach dla zabawy... nawet papierosów nie próbowałam nigdy, nie wspominając o innych świństwach ;)

ja święta? najmniej święta to ja byłam w okresie 13-15 lat...oj, niedobra wtedy byłam, niedobra... potem mi przeszło... trochę :)

nie straszę, po prostu potem bywa ciężej... obserwuję od dziecka moja bratanicę, która kiedyś była słodka jak aniołek a teraz powoli wchodzi w okres dojrzewania i jest masakra... czasem jej rodzicom ręce opadają... ale i to trzeba przetrwać, my pewnie też nie bylismy łatwymi przypadkami dla naszych rodziców... no dobra, ja nie byłam w pewnym okresie ;)