Dorosłe Dzieci Alkoholikow

Anna zanim zaszlas w ciaze moze nie bylo tego tak odczuc?

witajcie, przez przypadek w sumie znalazłam ten topik, ale postanowiłam wejsc, bo wydaje mi się,że mnie dotyczy. Moj ojciec pił przez całe moje dziecinstwo i młodosc, ze sie tak wyraze. Teraz juz nie mieszkam od kilku lat w domu rodzinnym, mam meza i dzieci, czyli swoja rodzinę, ojciec nie pije własciwie, bo jest poważnie chory, ale ja sie zastanawiam, na ile jego pijanstwo odbija mi sie teraz czkawka. Jestem bardzo trudna w obsludze, nerwowa. Podziwiam swojego meza, ze ze mna wytrzymuje :-O Brak mi cierpliwosci, mam nierowną osobowosc, sa chwile, ze przepelnia mnie optymizm, radosc, mam poczucie sily takiej, ze góry moge przenosic, a niedlugo potem czuje przygnebienie, smutek, łatwo wyprowadzic mnie z rownowagi. Moj ojciec jest cholernie nerwowy, w dziecinstwie nigdy nie wiedzialysmy z mama, czy z pracy wroci zadowolony czy wsciekly. Wprawdzie nigdy mnie nie uderzyl, a ani mamy, ale był czepliwy, kłótliwy, zwlaszcza z mama sie kłócił, ja od najmłodszych lat nie pozwalałam sobie w kasze dmuchac, pyskowałam mu, wyklinałam, bo co było robić. To była moja obrona jedyna. Jednoczesnie zdawałam sobie sprawe, ze nie taki powinien byc stosunek corki do ojca i odwrotnie, ze nie takie powinny byc relacje. I było mi z tego powodu bardzo przykro. Nie znam Was, ludzi z tego tematu, nie wiem, czy piszecie tu regularnie, czy jak, będę zagladać, może znajde tu wsparcie, może spojrzę na siebie przez pryzmat doswiadczen z dziecinstwa, moze bedzie mi latwiej cos w sobie zmienic...

...szukaj wsparcia w mezu bo Go masz. Ja nie mam nawet tego- trafilam na *narwanca*- tak mowia na niego moi znajomi. Na dodatek na odleglosc od rodzicow. Czesto rodzice nie odbierali ode mnie tel. Info zaciagalam od sasiadek... co u Nich sie dzieje... popadlam w nerwice. Depresja dokucza mi codziennie... i co robic mam? Mam dwoje dzieci.... i to nich sie odbija to srasznie.

...szukaj wsparcia w mezu bo Go masz. Ja nie mam nawet tego- trafilam na *narwanca*- tak mowia na niego moi znajomi. Na dodatek na odleglosc od rodzicow. Czesto rodzice nie odbierali ode mnie tel. Info zaciagalam od sasiadek... co u Nich sie dzieje... popadlam w nerwice. Depresja dokucza mi codziennie... i co robic mam? Mam dwoje dzieci.... i to nich sie odbija to srasznie.

Anna bylo mi bardzo, zle tak dlugo jak dlugo wspolczulam kazdemu DDA i sobie samej, ale przestalam wspolczuc i doszlam do wniosku, ze jestem dorosla i nie pozwole by to co sie dzialo w przeszlosci marnowalo mi zycie teraz, DDA jest choroba, lub raczej zaburzenia osobowosci- tak to sobie wytlumaczylam, to mozna leczyc, pracowac nad tym. Od tego sa terapeuci. Rodzice to sa dorosli ludzie, chca pic niech pija ich sprawa. Ich zycie, ich decyzja, oni beda ponosic konsekwencje. Tylko odemnie zalezy czy ja tez je bede ponosic.

a ja jestem bezwolna. Mnie stale krytykowano za samodzielne decyzje i w domu (matka) i w pracy (a to za dużo miejsc w CV, a to kolejna praca tylko na 3mies.) Podjęcie decyzji i zrealizowanie zadania do końca to dla mnie teraz wyzwyanie

Terapia pomaga zrozumieć siebie ale odkrywanie siebie jest ciężkie i bolesne. Myślenie czarno-białe, przewidywanie przyszłości oraz czytanie w myślach to główne problemu dda.Warto walczyć o siebie.

A ja wróciłam po 10 latach.Paweł Podobna czy jeszcze tu zaglądać?? Pozdrawiam Ulla

szkoda że nikt tu już nie pisze