mój 6 letni syn nie cjce się bawić z dziećmi..

nie wiem co robic ,mój 6 letni syn chodzi do przedszkola ale gdy są wakacje,ferie,weekendy wychodzi na podwórko i bawi się sam,choc w koło dobrych kolegów masa,nawet takich których zna od majmłodszych lat,nie wiem czy to taki okres czy co,zachęcam go to wymyśla wymówki że go nikt nie lubi czy sypie piaskiem ,czy że on chce sam,nie wiem czy sie niepokoić czy nie,powiedzcie doświadczone mamy

Nie wszystkie dzieci potrzebują licznych kontaktów z rówieśnikami, ale każde chce być akceptowane.. Czasami rodzice z niepokojem obserwują, że ich dziecko nie włącza się do zabaw proponowanych przez inne dzieci lub opiekuna w przedszkolu (jeśli do niego chodzi). Martwią się, że coś z nim nie w porządku. Zachęcają: \"Chłopczyk chce się z tobą bawić, bądź grzeczny, pożycz samochodzik\". To sprawia, że dziecko popada w jeszcze większą frustrację, bo czuje, że nawet mama czy tata go nie rozumie! A najlepiej można pomóc dziecku bacznie je obserwując, gdy znajduje się w towarzystwie innych dzieci, i rozmawiając z nim, gdy ma ochotę opowiedzieć coś o sobie. To najlepszy sposób, żeby dotrzeć do przyczyn jego braku zainteresowania rówieśnikami. Dobrym pomysłem jest też zapraszanie jego równolatków do domu. W znanym sobie otoczeniu kilkulatek może być skłonny do nawiązania kontaktu (z dumą pokaże swoje zabawki, objaśni, jak działają), a gdy już nabierze ochoty na wspólną zabawę z nowym kolegą czy koleżanką, przychodzi pora na rewizytę, a później także wspólne zabawy na podwórku czy placu zabaw. W ten sposób można stopniowo poszerzać mu krąg znajomych.Dobrą metodą jest też zapisanie dziecka na zajęcia plastyczne czy muzyczne dla przedszkolaków w klubie kultury. To dobra okazja, by nauczyło się być w grupie, mogąc równocześnie robić coś samo. Jeśli mimo to nadal stroni od rówieśników, dobrze jest przyjrzeć się relacjom w domu, może rodzice nieświadomie przekazują dziecku swój nieufny stosunek do świata? A może po prostu rośnie mały samotnik, który najlepiej czuje się w swoim towarzystwie, a obecność innych potrzebna mu jest do szczęścia tylko w niewielkich dawkach? Dlaczego woli być zboku? typ osobowości - przypatruje się, analizuje, a dopiero potem sobie kogoś wybiera. I zwykle bardzo trafnie.. woli być niż działać - obserwuje, jak działa grupa, kto jest w niej kim. Bezpiecznie czuje się w niewielkim gronie.. ma zaszczepiony lęk przed innymi - ma poczucie, że świat mu zagraża, a potrzebę kontaktów zaspokaja tylko w relacjach domowych.. brak mu doświadczeń - jest jedynakiem, który ma stały kontakt wyłącznie z dorosłymi.. impulsywnie reaguje - dzieci trzymają się od niego z daleka, a ono nie chce być karane za agresywne zachowanie. :)