Walka z samym sobą? - bulimia...

Niedawno dotarło do mnie, iż moge chorować na bulimię. Nie odważyłam się jednak na podzielenię się tym ze swoją rodziną, narzeczonym. Wiem, że nie zrozumieliby tego. Postanowiłam więc zacząć walczyc z tym sama. Od 10 dni nie wymiotowałam. Stosuję jednak dietę (tzn swój sposób odzywiania) i codziennie ćwiczę. Jednak trzy dni temu byłam na ważnym spotkaniu z obiadem... Obiad: frytki, surówka i mięso! Byłam przerazona juz samą wizją tego wieczoru. Wiedziałam, że po takim posiłku będę czuła się winna i pobiegne do łazienki. Ale udało się!!! Nie zrobiłam tego! Chciałabym z tym wygrac na dobre. Teraz jest dobrze, bo się odchudzam i ćwiczę, ale boję się, żeby nie przyszedł czas kiedy rzucę tą dietę i ćwiczenia... i znowu się zacznie. Jak sobie z tym radzić samemu? Wiem, że na tym forum są dziewczyny, które wyszły z tego własnymi siłami.

Proszę dziewczyny, pomóżcie! Napiszcie jak udało wam się z tego wyjść!

powinnas isc do psychologa albo do psychiatry..bo to do niczego dobrego nie prowadzi..ja niedawno po 5 latach rzygania zaczełam leczenie...myslalam ze niegdy sie nie odwaze..ale nie bylo tak strasznie:) ty tez mozesz...zgłos sie do lekarza..napewno pomoze...a przynajamniej bedzie probowal..powodzenia:)

ja czuję że u mnie to początek a nie koniec, codziennie robię po 400-500 brzuszków i tak od 2 miesięcy, na razie czuję się świetnie, naprawdę, ale co potem? nie chcę prowokować wymiotów

ja czuję że u mnie to początek a nie koniec, codziennie robię po 400-500 brzuszków i tak od 2 miesięcy, na razie czuję się świetnie, naprawdę, ale co potem? nie chcę prowokować wymiotów

http://f.kafeteria.pl/temat.php?id_p=1406860&start=3870