kto przeżył wielką namiętność?

tak, to jest chyba taka pogoń za tym odurzającym uczuciem, trochę to rozumiem...jak się już raz to poznało, to trudno bez tego żyć...no ale z drugiej strony, to jest niedojrzałe i nieodpowiedzialne. Pewnie się łudzę myśląc że kiedyś sam do tego dojdzie....

romantico................oj dlaczego mnie to nigdy nie spotka???

wielka namietnosc,milosc, tak wielka,ze gdy o tym pomysle to peka mi serce na 1000 kawalkow.niestety wlasnie ta wielkosc nas przerosla...:(

kto się pode mnie podszywa i jeszcza kropki nad z nie stawia? :O

Mnie jeszcze nie spotkałyście.

oj sorki, myślałam że podszywacz :D matko, późno już :D przepraszam :D

dlaczego wiedząc, że tracimy wiele, jednak się na nią decydujemy? na porywającą namiętność?

to co opisalas to wg mnie poprostu milosc :) moze i namietnosc, ale milosc bardziej mi tu pasuje :) nie ?

up

up

och...chcialabym, chciala...;) rozmarzylam się...:) ale łącznie z miloscią...i to z obydwu stron...:) fajnie by bylo...tylko pytanie czu będzie? :O

up

tak, szaleństwo zakochania przeżyłam trzykrotnie, ale jedno było zupełnym szaleństwem namiętności. Myślę, że to kwestia tego, że byłam wtedy samotna i coś się stało z moimi hormonami. Poznałam go przez net, nie nakręcają mnie rozmowy o sexie, to były po prostu interesujące rozmowy, potem jakoś pozwoliłam na temat erotyczny. Byłam do tego stopnia oszalała, że zabrałam go do domu na pierwszym spotkaniu i własciwie zgwałciłam. Po prostu odebrało mi rozum, a przecież nie mozna mi zarzucić, że mam problem z racjonalnym mysleniem czy ze znalezieniem faceta. Ale przecież nie o to chodzi w takich przypadkach. Przestałam właśnie mysleć o świecie dokoła, moim życiu i konsekwencjach. To jest jakaś pomrocznośc jasna ;), nie wiem, naprawdę odbiera rozum. Przez 2 lata kochalismy się wszędzie. Pamiętam drogę w lesie na plaże, łąki, plaże w ciemnościach z ludźmi o 5metrów obok, plaże za parawanem w biały dzień i minę faceta, który zobaczył jak on bierze mnie po francusku w samochodzie na parkingu, a ja nie mogłam zapanowac nad odgłosami. Nie wiem co to było. Nie musze szukac wrażeń w miejscach publicznych, nie potrzebuję tego. Po prostu nie moglismy nad sobą zapanować. To było zakochanie, zupełnie szalone, on kocha mnie strasznie, ja ochłonęłam, nie mówię, że nie chcę z nim być, to naprawdę bliska mi osoba, mamy wspólne pasje, ale życie nie jest takie proste.

takiego kiedys przezyc, im czesniej tym lepiej :D

kto jeszcze?

taka namietnośc zawsze przezywam jak jestem nawalona jak bak:D

mnie sie zdarzyło w ub roku ,nie moglem spac ,nie moglem jesc,nie moglem pracowac,zakochalem sie jak szczubak i dobrze mi ztym bylo,moglbym nie wychodzic z lozka,piekne wspomnienia,raczej nie wierze ze to mogloby sie powtorzyc

mmyszko! Bardzo Ci gratuluję i zazdroszczę. Nam zabrakło odwagi, wszystko się rozpadło, ale życie bez tej namiętności to tycie i beznadzieja