Nigdy nie chce brać ślubu i miec dzieci

Jovvika coś tu chyba nie bywa. Albo siła naszych argumentów zaparła jej dech .:-)

Jestem katoliczką , ale on nie jest wierzący i dlatego ślubu kościelnego nie będzie , tylko cywilny. Więc z punktu widzenia KK to i tak będę żyła w grzechu (choć się osobiście do tego nie poczuwam). Ale nie wyobrażam sobie takiego scenariusza , że dla swojego widzimisię zmuszam swojego faceta do ochrzczenia się i przyjęcia mojej wiary , która jemu nie bardzo odpowiada. Nie ma za to nic przeciwko temu , żeby nasze dzieci były katolikami , jeżeli miałoby to dla mnie znaczenie .

____ kobita to o maoralności akurat bylo do paczki od krowy :-)

i solidaryzuję sięz kobitą - rozsądnie prawi

i ja sie podpisuje obiema rekami :)

No ale są i plusy...będziemy w końcu mieć rocznicę ślubu do świętowania(mimo iż tylko cywilny) a nie tylko rocznicę pierwszego seksu :P .

KK nie zabrania życia z osobą niewierzącą. Wręcz przeciwnie. Gdzieś w biblii to wyczytałam, że jeśli kobieta wiąże sie z niewierzącym, to go w jakiś sposób uświęca. I napewno możecie wziąć ślub w kościele, jeśli tylko chcecie oczywiście. :-)

W zasadzie wszystko już powiedziała i to bardzo pięknie "dzieci",ale ja dorzucę jeszcze kilka moich sądów.Po pierwsze bardzo kogoś kochając,chcesz mieć z nim dzieci /być może to biologia/ ,a może nie tylko.Bardzo kochając ,nie zostawiasz sobie żadnych furtek,chcesz być z kimś do końca życia i na dobre i złe i ślubowaniem to przypieczętowujecie.Po drugie ślub /nie wesele/ to tradycja od wieków .Tradycja piękna i taka jest w każdym narodzie.Po trzecie dla osób wierzących jest to sakrament ,bardzo ważny sakrament.Dlaczego ludzie żyjący na kocią łapę swoje dzieci chrzczą,wysyłają do komunii,a sami nie dopełniaja tego sakramentu? Po czwarte jeśli ludzie przestaną sięgać do korzeni własnej kultury, nie będą pielęgnować tradycji -zatracą się. .

Do-może nudzę- Ludzie (czyli ja :P ) chszczą i posyłaja do komuni swoje dzieci dlatego, żeby w pszyszłości mogły same wybrać drogę po której chcą iść. Nie zamykam im w ten sposób furtki, to że ja nie chodzę do kościoła i nie słucham p... za przeproszeniem księdza(oczywiście nie wszyscy są tacy, zdarzają się czasem z powołania) to nie znaczy że moje dziecko w przyszłości nie będzie chciało wybrać życia w wierze katolickiej. A ja w ten sposób jej tego nie utrudniam. Po prostu.

może nudzę ----> podpisuję sie obiema rękami. Przelałaś na papier moje myśli poprostu.

"Bardzo kochając ,nie zostawiasz sobie żadnych furtek,chcesz być z kimś do końca życia i na dobre i złe i ślubowaniem to przypieczętowujecie.". No , bardzo się kochamy , chcemy byćze sobą do końca życia na dobre i na złe - a do pieczętowania nas tak bardzo nie ciagnie i nie widzę w tym nic złego

powiem Wam szczerze ze jakbym trafił na kobiete o takich przekonaniach jak niektóre z Was i byłoby to szczere to mój sceptycyzm co do małzenstwa skonczył by sie szybko;)

---> serializable---> nas jest naprawdę dużo :-) Ja mam mnóstwo koleżanek o podobnych poglądach, co moje.

Nie potrzebuję "uświęcać" mojego chłopaka , bo jemu nic nie brakuje , żadnych zasad moralnych. To już szybciej on by mnie mógł paru rzeczy nauczyć

no moze i jest ale jak potem rozmawiam z moimi kolezankami mezatkami to mówie inne rzeczy niz przed ślubem:(

od ośmiu lat, ale ślub był dla mnie ważny, nie dla jakiegoś papierka, tylko dla potęgi sakramentu małżeństwa. Chcieliśmy oficjalnie zaprosić Stwórcę do naszego życia, bo jest to dla nas sprawa fundamentalna. W małżeństwie troska o miłość też jest zadaniem i ją cały czas pielęgnujemy. Natomiast nie marzyłam usilnie nigdy o dziecku, ale mam swojego sześcioletniego małego rycerza, który okazuje mi tak tak dużo bezinteresownej miłości, że nie wyobrażam sobie życia bez niego. Pomimo wielu nieprzespanych nocy, jego chorób i czasmi problemów finansowych jest naszym promyczkiem i dla takich chwil warto żyć.:), :), :)

Z tym to jest tak, ile ludzi tyle poglądów i opinii, jeden chce ślubu drugi nie jeden chce dzieci inny nie i kazdy ma prawo do swojego sposobu na przezycie tego życia:) Tylko potem czegoś żal oj żal...

Do Kobity.......... Mam inne poglądy,ale w żadnym razie nie potępiam osób,które wybierają w życiu coś innego. Do dzieci.......... Miło mi ,że podobnie myślimy i żyjemy Owszem jestem bardzo tradycyjna,moze nawet staroświecka,ale to mi przekazali przodkowie i nie mam się ochoty od tego odcinać,co więcej jestem szczęśliwa,że mam z czego czerpać siły,że mam gotowe odpowiedzi na wiele pytań,które ludzi trapią,że nie muszę szukać i błądzić po omacku.Sięganie do tradycji pomaga prościej żyć.Nie chcę burzyć tego i budować nowego,chcę budować na tym co mnie ,a w większym kontekście nam zostało przekazane. Budowle bez fundamentów są mniej trwałe.a co do dzieci ....jestem kobietą i po to się urodziłam,zeby rodzić,żeby życie trwało.Nie oszukujmy się ,że tu chodzi o inną rolę do spełnienia.Inne role spełnia się obok tego ,ale tak naprawdę ilu szczęśliwców oszczdza zapomnienie?geniuszy....

A ja się urodziłam , żeby robić karierę naukową

Nie wyobrażam sobie, że mogłabym żyć z kimś na tzw kocią łapę i jest druga strona medalu nie chcę ślubu kościelnego!!Bawi mnie ta szopka z białą, tarzającą się po ziemii białą suknią, nie pragnę ślubu kościelnego mimo, że ja i mój chłopak jesteśmy katolikami. Jest jeszcze coś ślub kościelny kojarzy mi się z założeniem rodziny a co za tym idzie z posiadaniem dzieci których ja ewidentnie nie lubię, nie chcę się do czegoś zmuszać, ani nie chcę żeby ktoś przeze mnie cierpiał.

No i luzik , dobrze , że jesteś ze sobą szczera i nie zmuszasz się do czegoś tylko dlatego , że jest jakaś presja

odśiweżam temet