Pamiętnik frustratki

Kiedy sobie przypomnę najgorsze chwile mojego życia w których doznałam różnorakich upokorzeń to czuję że te wydarzenia tak mocno wżarły się w moją podświadomość, że czuję straszną frustrację, że to się w ogóle wydarzyło w moim zyciu i obrzydzenie do niektórych ośmieszających czy poniżających mnie sytuacji. Z kolei kiedy sobie przypomnę najpiękniejsze chwile mojego życia których w sumie to było całe mnóstwo (choć w perspektywie całego życia jakże mało mało) to ogarnia mnie rozczulenie i totalny zachwyt a jednocześnie czuję smutek jakiś i cholerny ból, że te chwile były w mym życiu tak unikatowe, niepowtarzalne i jedyne, że już się nigdy się w takiej postaci nie powtórzą i to właśnie budzi moją frustrację. Tak więc i tak będzie źle i tak niedobrze.

za duzo rozmyslasz..zacznij zyc...myslenie i refleksja sa dobre jesli do czegos nas prowadza..wiec ..............

wiem cos o tym, nie mozesz zatrzymac pieknych chwil, pozostaje tylko wspomnienie i zal ze juz nie wroca...

Tak to prawda. Zawsze zazdrościłam ludziom którzy żyją pełnią życia nie oglądając się za siebie. Pracuję nad tym żeby nie oglądać się za siebie ale czasami kiepsko mi to wychodzi tak jak np. dziś. Dziś jest noc beznadziejna. Jutro mam egzamin a ja zarywam noc aby móc się nauczyć. No i zamiast się uczyć zaczęłam rozmyślać o życiu. Naukę diabli wzieli a egzamin pewnie obleje i jeszcze się zbłaźnię przed wykładowcą po raz kolejny :O Spać nie pójdę. Nie usnę za cholere :O

Czasami marzę że moje zycie to bajka. Marzę ze jestem nadzwyczajna i absolutnie wyjątkowa, że mam oszałamiającą urodę i przepiękny uśmiech. Czasami śnię ze wysiadam z pięknego samochodu i uśmiecham się szczęśliwa i calkowicie niezależna do przypadkowo i niespodziewanie napotkanego mężczyzny, który niegdyś wiele lat temu tak bardzo mnie zranił..

jakże doskonale Cię rozumiem...