do poczytania

żyję otwieram oczy poruszam rękoma ale nic nie widzę nie widzę ciebie mówię mówię do ciebie zaczynam krzyczeć nawet echa nie ma myśle nie słyszę myśli nie słyszę nic słyszę innych krzyczą tak samo sa tacy jak ja pogrzebani za życia

ciekawe

nie wiem czy bede kontynuował, moze jeszcze przez pare dni pisze juz na bieżąco ale brak mi motywacji do pisania,nie wiem czy moge napisac o sobie że jestem twórcą ale jak każdy twórca potrzebuje natchnienia, czasami myśle że życie ucieka mi przez palce,monotonia życia,co dzien to samo,nie wiem czy ktos to czyta ale i tak bede pisal,czasmi wiersze,czasami swoje przemyslenia zastanawiam sie czy wszyscy jestesmy samotni,pomimo swoich własnych życiach,czy mamy marzenia? jakie są nasze marzenia?

dzieki,to moj typowo refleksyjny topik

i dalej sam,nie wiem czemu w ludziach brak szczerości,dlaczego tyle nieufności,ktoś kiedyś powiedział \"nauczmy się kochać ludzi,tak szybko odchodzą\",ja bym powiedział coś podobnego,nauczmy sie ufac innym,wierzmy sobie bo w koncu naprawde bedziemy samotni. czy kazdy z nas moze powiedziec ze ma kogos komu moze zaufac?czy mamy kogos kto wyciagnie do nas dłoń w potrzebie?czy sami jesteśmy w stanie pomóc komus calkowicie bezinteresownie? czy tak naprawde potrafimy kochac?czy kochamy swoich bliskich,czy też ich tylko wykorzystujemy? o czym myslicie jak jesteście sami?

Wiesz codziennie tu zaglądam ale nie mam czasu na pisanie.Szkoła nauka problemy obowiazki. Mam nadzieje ze ten topik nie \"umrze\" jest najlepszy ze wszystkich mozliwych inne sa proste nudne jak np. ,,jestem prawiczkiem co mam zrobic\". Też zadaje sobie takie pytania jak Ty ale hestem jakas przybita smutna wiec na tym skoncze nie wiem juz co pisac. Buziaki dla wszystkich, którzy zagladaja Tu i oczywiscie dla Ciebie, Century.Życze byscie wszyscy zaznali szczescia , byscie czuli sie kochani i potrzebni, by to o czym marzycie sie spelnilo a to co kochacie, by wasze bylo. a te słowa \"Śpieszmy sie kochac ludzi tak szybko odchodzą\" powiedzial nie ktos tylko ks Jan Twardowski:). Pozdrawiam

o kruchosci zycia,przemijaniu,co czeka po tej drugiej stronie?lepszy a moze gorszy swiat?bo wtym swiecie tak naprawde to kazdy z nas jest samotny:-) "Zamykam oczy usta muska mi wiatr moze to ostatni raz moze dzis konczy sie swiat? Brakuje mi kogos kto moglby mnie przytulic brakuje mi slow ktore moglby mi powiedziec Uciekam do czegos czego nigdy nie bylo uciekam do slowa ktore by mnie ukrylo Z samotnoscia ide w samotnosci leze z cisza rozmawiam i jej tez uwieze" Century pisz dalej!!!!

Century zostawilam Ci wiadomosc na gg Pozdrawiam

cze kochani wspoltworcy,bo tak was mozna nazwac,tego topiku pierwsza czesc pracy zrobiona,czas na papierosa i czekolade z mlekiem na dobry poczatek pracy,pozniej bedzie kawa ale jedna bo jestem na odwyku milo mi cie przywitac refleksyjna, dzien dobry karolineczka 8 i dziekuje za slowa uznania dziekuje Betiii za piekny wiersz i prosze o kolejne przejrze wiadomosci i wracam

jestem a was niema,zauwazylem ze sie znalazl jakis podszywacz z czarnym nickiem,tylko kropke stawia na koncu,niektórzy to powinni sie leczyc

wpatrzony w okno wyglądam życia o którym tyle słyszałem zanosi się na deszcz wpatrzony w książke czytam o życiu o którym tam miało być wiatr znowu poprzewracał kartki wpatrzony w ciebie szukam miłości w twoich oczach o której tyle mówiłaś znowu jesteś z innym

zapomniałem jak to jest gdy sie kocha gdy się żyje od dawna cie nie widziałem nie czułem i nie słyszłem wszędzie słyszę kroki lecz twoich tu brak minęły miesiące minęły już lata czuję się taki samotny trzy metry pod ziemią

umierałem wołałem do nich z nieba odeszły anioły miasta spłoneły jestesmy pyłem wśród zglisz i ruin wiatr nas rozgania po dawnym placu zabaw

jeden dzień ranek objęci razem budzimy się o szarym świcie idziemy każdy w swoją stronę niezauważeni w szarości dnia spotykamy naszych aniołów w zaułkach fetoru wśród ciemnych kątów czekamy na nich prosząc o litość na kolanach z bronią przystawioną do głowy walka trwa czarnych i białych skrzydeł od niepamiętnych lat kto więcej zbierze ofiar kończy się dzień trzeba odwiesić skrzydła dusze zgubione już nie powróca wieczór objęci we krwi zasypiamy razem w szarości zmierzchu

Oboje byliśmy zdziwieni z drzew spadały liście Czekałam na jedno słowo czekałam na Twoje przyjście Na jedno czułe spojrzenie na jeden dotyk dłoni na jeden głuchy telefon który zamilkł w agonii...

na dzis koncze pisanie,choc mógłbym coś jeszcze napisać,jak na razie nie udało mi się dojść do etapu pisania szczęśliwych wierszy,może tak jest lepiej,jestem szczesliwy,mam kobiete ktora kocham i która kocha mnie,do pełni szczęścia niewiele mi jeszcze potrzeba,mam swoje zwierzaki,nikt mi nie mówi co mam robić,kiedy chce to spie,kiedy chce to czytam,a kiedy chce to pisze,w sumie dawno nie rysowałem,bo tez rysuje(chyba nie wspominałem),mam nadzieje ze wszystko co zle w moim zyciu minęło,ciesze sie z zycia,ciesze sie ze to czytacie,z checia powracam tutaj zeby skrobnąc kilka słów,dla was a moze dla samego siebie,nie wazne zajrze tu w niedziele z rana i pobede do południa,wiec jak ktos ma ochote pogadać na topiku zapraszam,a ci co maja moj numer zapraszam na gg do refleksyjnej druga noc bez ciebie a obiecywałaś:) dzieki za wiersz inna jakas jeszcze posiedze z pól godziny,musze pomysleć,zamknąć oczy,pomarzyć, po prostu zakochać sie jak co dzien w spiewie ptaków w szumie wiatru w odgłosach nocy w promieniach słońca w życiu i mojej cudownej kobiecie po prostu jak co dzien by bylo latwiej iść przez życie z podniesioną głową z uśmiechem na twarzy z czystym sercem i miłościa do świata pomimo całej nienawiści całego kłamstwa które nas otacza pomarzcie też to pomaga i bądzcie dobrzy dla innych dla samych siebie

Czas pisania szczęśliwych wierszy przyjdzie jeszcze. Trudno jest podnieść się i iść przez życie. Szczęście jest tak ulotne, że kiedy już uda nam się być z osobą kochaną, czasem nie wierzymy, że to nam się nie śni. Może to strach przed kolejnym rozczarowaniem? Budujące jest to, o czym piszesz. Pozdrawiam wystarczy żyć - nie dzielić włosa na pół nie rozdzierać szat nie biadolić nad rozlanym mlekiem stłuczoną szklanką przysmażonym kotletem przesoloną zupą nie napisanym listem nie odebranym telefonem pająkiem za szafą nie zapłaconym rachunkiem zimnym kaloryferem pośpiechem zmęczeniem codziennością wystarczy żyć - zamieniać smutek w radość osuszać innym łzy

century czytasz w moich myślach wczoraj, przedwczoraj widziałam blask, prawie mnie oślepiło pomyślałam: czy to możliwe? a dziś -ogarek jednak niemożliwe ale chcę się mylić pisz dalej, to mnie powstrzymuje mój świat umiera

dzien dobry do inna jakas dziekuje jak zwykle za wiersz, \"wystarczy żyć - zamieniać smutek w radość osuszać innym łzy\" dziękuję za te słowa do kaat ciesze sie ze jestes,pomysl ze jestem blisko i jestem z toba, zrób dla mnie jedna rzecz-idz do parku,usiądź na ławce i zamknij oczy,nie myśl,wyczyść swoje myśli i się wsłuchaj,we wszystko co jest koło ciebie,pozwól niech twój umysł poczuje się jak ptak,to nie jest trudne albo rób to co ja kiedyś-idź do lasu i krzycz,ile masz sił w płucach,chcesz płakać to płacz,wyrzuć z siebie złe emocje,to pomaga,tylko mała prośba,nie kop ze złości drzew,one też czują a ciebie będzie tylko bolała noga

muzyka brzmi w moich uszach tak okrutnie że aż przyjemnie nic po za nią nie słyszę twojego płaczu twojego śmiechu i moich myśli nigdy nie sądziłem że śpiewać szeptem można że szept jest tak głośny i zagłuszy wszystko on śpiewa dalej z radości trzymając w rękach cyrograf podpisany moją krwią

szukam ciebie wśród ludzi którzy ludzmi nie są pośród takich jak ja pośród takich jak ty mieszkam na suficie z podłogi kapie krew wciąż mnie nachodzą ludzie bez ust ubrani w ciała innych fioletowe drzewa zielone jeżiora i niebieskie łaki czekały na nas od dnia urodzin wiem że tam jesteś gdzie białe jest czarne a czarne jest białe i tylko krew czerwona a wieczny sztorm wyznacza granicę teraz to jest nasz dom gdzie pamiętać nie można gdzie wieczny ogień płonie wśród milionów ciał samobójców z miłości

krzyk już nie pomaga, łez brakło, pustka, wszechogarniająca pustka i co z tego, że pełno ludzi dookoła ptak moja dusza chce odlecieć ale zaciśnięta garść nie chcą jej wypuścić

witam cie kaat nadal nie rozumiesz czy nie chcesz zrozumiec?

Tańce Wielkopolskie odznaczają się rzadko spotykaną w innych regionach Polski dostojnością i powagą. Zarówno chłopcy, jak i dziewczęta poruszają się w takt melodii wesoło ale bez zbytniej skoczności i przytupywań. Dumną postawę i wysoko uniesione głowy podkreślają stroje - wysokie, koronkowe czepce kobiet i długie sukmany mężczyzn. W tańcach tych partner zabiegać musi o partnerkę, zapraszać ją do wspólnych pląsów, prowadzić - podczas gdy ona zalotnie macha przed nim chusteczką.

czego zrozumieć? że można pokochać życie? ok można jak chcesz to mogę udawać że tak jest, że kocham życie, ale po co skoro prawda jest inna, ja tego nie czuję

Uroczysty strój modrakowy z Poznania(kobiecy): na głowie biały czepiec z ozdobnym wiązaniem, duży, koronkowy kołnierz wyłożony na modry żakiet (luźny); na szyi potrójny sznur czerwonych korali, modra spódnica ozdobiona białym, haftowanym fartuchem, na nogach białe pończochy i czarne buty; strój dopełniają białe rękawiczki. Męski odświętny strój gospodarza z Szamotuł: na głowie czarny kapelusz, przewiązany czarną wstążką, pod czarnym płaszczem z błyszczącymi metalowymi guzikami czerwona kamizelka, na szyi czerwono-zielona apaszka, spodnie czarne wpuszczone w czarne buty z cholewami

udawanie świetnie mi wychodzi nawet byś nie pomyślał ile w tej osobie radości, życia chęci poznania świata bzdura totalna

masz gg? pytam bo chce bys byla soba a nie kims innym

nikt tak naprawdę nie chce zobaczyć prawdziwych uczuć a wiesz dlaczego? bo są trudne a wszyscy chcą żyć ładnie, prosto, gładko, bez zbędnych komplikacji

mam na gg pozostaję tak samo anonimowa ja tutaj